Πρωταθληματικός αέρας

Τον τελευταίο μήνα, η ΑΕΚ τρεις φορές χρειάστηκε να αποδείξει πως δεν την ζαλίζει η προοπτική της κορυφής. Όπως δηλαδή συνέβαινε στο ξεκίνημα της σεζόν. Η πρώτη ήταν με τον ΠΑΟΚ, όταν κατάφερε να κερδίσει παρότι έπαιζε με δέκα παίκτες από το 8’. Όμως εκείνο ήταν ένα ματς ντέρμπι.

Ειδικών συνθηκών και κυρίως ειδικών διακυβευμάτων παιχνίδι. Η δεύτερη φορά, ήταν απέναντι στον Πλατανιά και μάλιστα μέσα στο ΟΑΚΑ. Όμως ο Πλατανιάς είναι η χειρότερη ομάδα του πρωταθλήματος και πολύ αδύναμη για να μπορέσει να βάλει σε δοκιμασία τον χαρακτήρα της ΑΕΚ.

Η αλήθεια είναι πως τώρα στην Λιβαδειά, ήταν η πρώτη φορά που η ΑΕΚ κλήθηκε στην πραγματικότητα να αποδείξει πως δεν ζαλίζεται στην κορυφή. Όχι τόσο λόγω της δυναμικότητας του αντιπάλου. Ήταν όμως ένα ματς εκτός Αθηνών και σε μια έδρα που για περισσότερους από έναν λόγους, είναι εξαιρετικά αφιλόξενη για την ΑΕΚ. Άλλωστε υπενθυμίζω πως μέχρι το ματς με τον Λεβαδειακό, η ΑΕΚ δεν είχε πάρει νίκη έξω από το Λεκανοπέδιο της Αττικής. Και μάλιστα σε κάτι τεστ χαρακτήρα, όπως αυτό στην Τρίπολη απέναντι στον Αστέρα, είχε πάρει κάτω από την βάση. Για να μην πω μηδέν.

Τώρα ήταν η πρώτη φορά, που ένα ανάλογο τεστ χαρακτήρα πρωταθλητισμού, η ΑΕΚ το πέρασε με άριστα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο αποτέλεσμα. Θα μπορούσε η ΑΕΚ να είχε φύγει με τη νίκη από την Λιβαδειά, με μισή ευκαιρία και ένα γκολ. Ή από μια σπόντα. Και τότε βεβαίως, τρεις βαθμούς θα έπαιρνε, που θα ήταν και πάλι σημαντικοί. Όμως εκείνο που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία για την ΑΕΚ, είναι ο αέρας με τον οποίο μπήκε μέσα στο γήπεδο της Λιβαδειάς. «Ήρθαμε και θα κερδίσουμε, τέλος». Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε η ΑΕΚ στον αντίπαλο από το πρώτο λεπτό του ματς. Κάτι που δεν έχει κάνει ποτέ ξανά φέτος. Ειδικά σε εκτός έδρας ματς.

ΕΔΩ ΠΟΥ ΗΡΘΑΜΕ…

Στην ΑΕΚ ξέρουν πως για να πάρουν το φετινό πρωτάθλημα, θα πρέπει να κερδίσουν παιχνίδια σαν αυτό απέναντι στον Λεβαδειακό στην Λιβαδειά. Όπως όμως ήξεραν πως θα πρέπει να κερδίσουν και ματς όπως αυτό απέναντι στον Αστέρα στην Τρίπολη. Αλλά τότε το ήξεραν και δεν έδειξαν. Σε καμία στιγμή εκείνου του ματς στην Τρίπολη. Τώρα στη Λιβαδειά το έδειξε πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό. Τότε έκανε ο Λάζαρος την πρώτη ευκαιρία για το γκολ. Ευκαιρία μαρς, όχι μ’ ένα σκοτωμένο σουτ. Και από εκείνη την ευκαιρία και μετά, η ΑΕΚ ήταν το απόλυτο αφεντικό του παιχνιδιού. Από το πρώτο ημίχρονο θα μπορούσε το ματς να ήταν 0-3. Αυτή ήταν η εικόνα του. Με τον Λεβαδειακό να μην μπορεί να πάρει ανάσα. Ούτε τελική δεν έκανε. Όπως δεν έκανε και μέχρι εκείνο το δοκάρι στην τελευταία φάση του ματς. Όταν όλα είχαν κριθεί.

Προφανώς και δεν ήταν η πρώτη φορά που η ΑΕΚ κέρδισε ένα σημαντικό παιχνίδι. Όμως ήταν η πρώτη φορά, που έδειξε τέτοιο αέρα και τέτοιο χαρακτήρα, σ’ ένα ματς κομβικό. Όσοι ξέρουν το ελληνικό πρωτάθλημα, γνωρίζουν πολύ καλά πως ο τίτλος κρίνεται από τέτοιου είδους κομβικά παιχνίδια. Και από τον χαρακτήρα που δείχνουν οι ομάδες σε τέτοια κομβικά ματς. Σαν αυτόν που έβγαλε η ΑΕΚ απέναντι στην Λιβαδειά. Εξ ου και δεν είναι μόνο η νίκη που έχει σημασία. Μετρά πολύ παραπάνω αυτός ο αέρας, που η ΑΕΚ φέτος δεν είχε ξαναβγάλει, ούτε καν στο ΟΑΚΑ.

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

Φυσικά και αυτή η εικόνα και αυτός ο χαρακτήρας που έδειξε η ΑΕΚ στην Λιβαδειά, πιστώνεται σ’ όλη την ομάδα. Από τον Χιμένεθ στον μπουθ, μέχρι και τον Ουφάνο στον πάγκο και από την ματσάρα που έκανε ο Σιμόες σχεδόν μ’ ένα πόδι(για να προφυλάξει το άλλο), μέχρι και τον Μπακασέτα που μπήκε αλλαγή και τους χόρεψε όλους. Και από τον Λάζαρο που έκανε ξανά σούπερ δουλειά, μέχρι και τον Γαλανόπουλο που όσο περνούσε η ώρα, τόσο κατάπινε αντιπάλους. Όμως υπάρχει και δεν μπορείς να μην ξεχωρίσεις απ’ αυτή την φετινή ΑΕΚ. Και είναι το δίδυμο στην επίθεση. Ένα δίδυμο που δεν έχει καμιά άλλη ομάδα από τους διεκδικητές του φετινού τίτλου.

Ο Αραούχο με τον Λιβάγια ή ο Λιβάγια με τον Αραούχο, μπορούν να διαλύσουν κάθε άμυνα. Ο Κροάτης φορ πέτυχε γκολ για τέταρτη συνεχόμενη αγωνιστική. Είχα γράψει μετά το ματς με τον Πλατανιά, πως η ΑΕΚ δεν είχε τέτοιου είδους και τέτοιων δυνατοτήτων παίκτη, από την εποχή του Νικολαϊδη. Τώρα το δείχνουν και οι αριθμοί. Όσο για τον Αραούχο, έχει σκοράρει και στα τρια τελευταία ματς που έχει παίξει. Με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, με τον ΠΑΟΚ αποβλήθηκε στο 8’ και τιμωρήθηκε με τρεις αγωνιστικές και ενδιάμεσα μέχρι και το ματς στη Λιβαδειά σκόραρε και με τη Ριέκα.

Και ο Κροάτης και ο Αργεντινός είναι παίκτες που μπορούν να βάλουν γκολ μ’ όλους τους τρόπους. Είναι και παίκτες που μπορούν να δώσουν ασίστ μ’ όλους τους τρόπους. Θυμίζω πως το 1-0 του Λιβάγια, ήταν μετά από μαγική πάσα του Αραούχο. Και κυρίως είναι δυο παίκτες, που θα μιλήσουν και βγουν μπροστά στα δύσκολα. Κοιτάξτε τι έχει κάνει στα τελευταία τέσσερα ματς ο Λιβάγια. Θυμηθείτε τι έκανε ο Αραούχο στη Νέα Σμύρνη. Οι δυο τους παίκτες είναι παίκτες που μπορούν να πάρουν την ΑΕΚ από το χέρι και να την οδηγήσουν σε νίκη απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο.

Ο ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΓΕΝΑΡΗ

Για να μην χάσουμε και το μέτρο, η ΑΕΚ δεν κέρδισε στη Λιβαδειά το πρωτάθλημα. Παρόλο που επαναλαμβάνω, πως τέτοιου είδους ματς, είναι αυτά που δίνουν στο τέλος το πρωτάθλημα. Όμως ο δρόμος ακόμα είναι μακρύς και δύσκολος. Εκείνο ωστόσο που είχε ως πρώτο στόχο, είναι να φτάσει η ΑΕΚ ως πρώτη μέχρι και τον Γενάρη. Και τότε να βρει και μέσα από τις μεταγραφές, τρόπο να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο ή να διορθώσει τα λάθη της ή να κλείσει τα κενά της.

Τώρα λοιπόν, μετά το πέρασμα από την Λιβαδειά, ο δρόμος μέχρι και τον… Γενάρη, είναι ανοικτός. Η ΑΕΚ έχει δυο ματς εντός έδρας, με τους δυο από τους τρεις τελευταίους της βαθμολογίας. Και αν κρατήσει κοιμισμένα τα ένστικτα αυτοκαταστροφής που πάντα έχει στο dna της, θα φτάσει ως πρώτη στο φινάλε του πρώτου γύρου. Κάτι που για περισσότερους από έναν λόγους, είναι και σημαντικό και σημαδιακό.

Photo credits: Eurokinissi