Εκείνο το εφιαλτικό βράδυ προ εξαετίας στο Γ. Καραϊσκάκης, μπορεί ο Μανόλο Χιμένεθ να μην θέλει να το βάζει σε καμία κουβέντα. Αλλά ήταν δεδομένο πως το κουβαλούσε μέσα του ως βάρος και όλα αυτά τα χρόνια που ήταν μακριά από την Ελλάδα, αλλά κυρίως από τότε που επέστρεψε στην ΑΕΚ. Και αν για αρκετούς η κλήρωση με τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά του Κυπέλλου δεν ήταν και η καλύτερη για πολλούς λόγους, ίσως ο Χιμένεθ ενδόμυχα να την… ήθελε!

Ο Ισπανός επιθυμούσε να πάρει την δική του ρεβάνς. Όχι μόνο για να βγάλει το βάρος που κουβαλούσε από τότε. Αλλά κυρίως για να αποκαταστήσει το όνομα του, σε σχέση με την ιστορία της ΑΕΚ. Προφανώς ο χρόνος δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω, για να αλλάξει εκείνο το εφιαλτικό βράδυ. Όμως στο ίδιο γήπεδο, με τον ίδιο αντίπαλο και μάλιστα σε πρώτο ημιτελικό Κυπέλλου, ο Χιμένεθ είχε την μεγάλη του ευκαιρία. Και την άρπαξε από τα μαλλιά. Την δική του ρεβάνς ο Μανόλο, την πήρε πριν από την ρεβάνς που θα γίνει στο (κατάμεστο) Ολυμπιακό Στάδιο σε δυο εβδομάδες.

Διότι μεγάλο μερίδιο αυτής της νίκης, ανήκει στον Χιμένεθ. Από την προετοιμασία, μέχρι το διάβασμα, μέχρι ακόμα και την διαχείριση του παιχνιδιού. Από το πρώτο γκολ που ήταν μια κομπίνα που έχει δουλευτεί στα Σπάτα, μέχρι τον τρόπο που βγήκε η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο, αφήνοντας νεύρα και έλλειψη καθαρού μυαλού στα αποδυτήρια. Από το μπλοκάρισμα του Φορτούνη, που κάθε φορά που ακουμπούσε την μπάλα είχε τρεις παίκτες γύρω του, μέχρι το πρέσινγκ στους δυο στόπερ του Ολυμπιακού, από δυο παίκτες της ΑΕΚ κάθε φορά. Και από την ψυχολογία κάθε παίκτη ξεχωριστά και όλων μαζί, μέχρι τον τρόπο που έπαιρνε τους χώρους ο Αραούχο.

Μπορεί βέβαια κάποιος να πει πως δεν του βγήκε του Μανόλο η επιλογή του Πατίτο. Διότι ο Αργεντινός στο πρώτο ημίχρονο αφήνει τον Ντίντακ να γίνεται μπαλάκι ανάμεσα σε δυο παίκτες του Ολυμπιακού και από εκείνη την μεριά του γηπέδου, η ΑΕΚ τρώει όλες τις φάσεις. Όμως η απάντηση σ’ αυτό, είναι πως ο Πατίτο βάζει το γκολ που έδωσε τη νίκη. Και λίγο μετά, φεύγει και αλλαγή από το γήπεδο. Κάτι που ενδεχομένως αν είχε γίνει δέκα λεπτά νωρίτερα, η ΑΕΚ να μην είχε πάρει το 2-1. Επίσης κάποιος μπορεί να πει για την επιλογή του Λάζαρου. Όντως δεν του πήγαν οι προσπάθειες. Αλλά δική του φάση είναι το κόρνερ για το δεύτερο γκολ. Και όπως και να έχει, στο ποδόσφαιρο όλα κρίνονται από το αποτέλεσμα. Αυτό το αποτέλεσμα, ο Χιμένεθ το πήρε (ακόμα) και μ’ όσες επιλογές, δεν του έδωσαν όσα περίμενε.

Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ

Προφανώς και δεν είναι μόνο του Ισπανού τεχνικού αυτή η νίκη. Είναι και των ποδοσφαιριστών. Με πρώτο και καλύτερο τον αρχηγό της ΑΕΚ. Ο Μάνταλος έκανε στο ματς ακριβώς ό,τι πρέπει να κάνει ένας παίκτης που φορά το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Αγωνιστικά και όχι μόνο. Και επειδή ο Μάνταλος έχει ακούσει πολλά και διάφορα κυρίως για τις αρχηγικές του ικανότητες, ας βάλουμε λίγο τα πράγματα σε μια σειρά. Σ’ αυτή τη νίκη επί του Ολυμπιακού, έδωσε την ασίστ στον Αραούχο και ήταν από τους κορυφαίους παίκτες της ΑΕΚ. Αν όχι ο κορυφαίος. Αντίστοιχα στον περσινό τελικό του κυπέλλου, πάλι με τον Ολυμπιακό, ήταν αυτός που είχε ανοίξει το σκορ και ως εκ τούτου τον δρόμο για την κατάκτηση της κούπας. Βεβαίως αυτή είναι η δουλειά του. Η δουλειά ενός αρχηγού και ενός ηγέτη της ΑΕΚ. Αλλά ενδεχομένως θα πρέπει να καταπιεί ακόμα και σπαθιά κάποια στιγμή ο Μάνταλος, προκειμένου κάποιοι να πειστούν για τις ικανότητες και την κλάση του.

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΑΡΑΟΥΧΟ, ΔΥΟ ΓΙΑ ΤΣΙΓΚΡΙΝΣΚΙ-ΑΝΕΣΤΗ

Καθοριστικός ήταν ο Μάνταλος, αλλά υπήρχαν και άλλοι που έπαιξαν τον ρόλο τους για να μπορέσει η ΑΕΚ να πάρει αυτή τη νίκη. Πρώτα απ’ όλα ο Αραούχο. Και δεν θα γράψουμε για το γκολ που πέτυχε. Γι αυτόν ήταν απλώς η… δουλειά του. Εκείνο που είχε την σημασία του σ’ αυτό το ματς, ήταν ο τρόπος που ο Αραούχο βοηθούσε στην άμυνα. Μόλις η ΑΕΚ έχανε την μπάλα σε οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου, ο Αργεντινός ήταν ο πρώτος που έτρεχε σφαίρα πίσω για να μαρκάρει και να καλύψει κενά. Επίσης ο τρόπος που ο Αραούχο παίζει άμυνα στις στημένες φάσεις του Ολυμπιακού, είναι υποδειγματικός.

Και μιας και μπαίνει στην κουβέντα η αμυντική λειτουργία, σούπερ δουλειά έκανε ο Βράνιες, που δεν άφηνε τίποτα να περάσει. Όμως ο Τσιγκρίνσκι με τον νάρθηκα στο χέρι, ήταν συγκλονιστικός. Και αν στο ματς με την Κέρκυρα έδειχνε φοβισμένος και επιφυλακτικός, αυτή τη φορά έπαιζε σαν να μην είχε κανένα πρόβλημα στο χέρι του. Ας είχαν μεσολαβήσει μόλις τέσσερις μέρες. Συγκλονιστικός ήταν και ο Ανέστης. Όχι μόνο διότι στο δεύτερο ημίχρονο ήταν σκούπα, αλλά για την απόκρουση που έκανε στο 42ο λεπτό. Ήταν ανάλογης σημασίας με την απόκρουση που είχε κάνει περίπου στο ίδιο χρονικό σημείο, στον τελικό του Κυπέλλου.

ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΕΚ

Η νίκη ήταν τεράστια για την ΑΕΚ. Αλλά η δουλειά για την Ένωση δεν τελείωσε. Και αν έστω και κατ’ ελάχιστο παρασυρθεί ο οποιοσδήποτε στον οργανισμό που λέγεται ΑΕΚ και πιστέψει κάτι τέτοιο, όλα όσα έγιναν στο Φάληρο θα πάνε στα σκουπίδια. Δέκα φορές αντίστοιχο διάβασμα, πάθος, συνέπεια και προσήλωση, απαιτεί η ρεβάνς στο ΟΑΚΑ. Όσες φορές η ΑΕΚ διαχειρίστηκε διαφορετικά αντίστοιχες περιπτώσεις, την πάτησε άσχημα. Και (ευτυχώς) ο Χιμένεθ το ξέρει καλά.