Σ' ένα μήνα, τα γκρέμισε όλα
Ο Κώστας Τσίλης ψάχνει το πώς κατάφερε η ΑΕΚ να διαλύσει μέσα σ’ ένα μήνα, όλες τις βάσεις που είχε βάλει για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.
Μετά τον Αστέρα στην Τρίπολη, η ΑΕΚ έχασε και από τον Ατρόμητο στο ΟΑΚΑ. Και αφού ενδιάμεσα είχε φέρει και μια ισοπαλία στην Ξάνθη. Και με μια γρήγορα ματιά, διαπιστώνει κανείς πως εδώ και έναν μήνα, η ΑΕΚ είναι χωρίς νίκη τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη.
Προφανώς για την Ευρώπη αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό, καθώς υπήρχε ματς με τη Μίλαν στο "San Siro". Όμως στο πρωτάθλημα η ΑΕΚ κατάφερε μέσα σ’ αυτό το μήνα, να γκρεμίσει ότι βάσεις είχε κτίσει, για να διεκδικήσει τον τίτλο. Αυτές που είχε βάλει κυρίως με την τελευταία νίκη αυτές τις τελευταίες 30 μέρες, που ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ.
Από τότε, το μόνο που η ΑΕΚ κάνει με θαυμαστή συνέπεια, είναι να πετάει βαθμούς και να αφαιρεί "κανονάκια". Στην Τρίπολη, πέταξε στα σκουπίδια την ευκαιρία να ξεφύγει τέσσερις βαθμούς από τον ΠΑΟΚ και οκτώ από τον Ολυμπιακό.
Στην Ξάνθη έπεσε από την κορυφή. Και στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Ατρόμητο, πέταξε την ευκαιρία να ξαναπεράσει πρώτη. Με λίγα λόγια, έκανε ότι περνούσε από τα πόδια της, για να διαλύσει ότι είχε κτίσει μέχρι και τη νίκη στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
Μάλιστα κάθε ευκαιρία που πετούσε η ΑΕΚ αυτόν τον τελευταίο μήνα, είχε και διαφορετικό αγωνιστικό… στόρι. Στην Τρίπολη έγινε μπάχαλο η ενδεκάδα. Στην Ξάνθη δεν έγιναν γκολ οι πολλές ευκαιρίες. Και τώρα με τον Ατρόμητο δεν συνέβη τίποτε απ’ όλα αυτά. Η ενδεκάδα ήταν η καλύτερη δυνατή. Όμως φάσεις δεν έγιναν.
Είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι καλές ευκαιρίες της ΑΕΚ. Και μετά το γκολ του Ατρομήτου, τότε που πλέον έχει πάρει φωτιά το κούγκι για την ΑΕΚ, δεν υπάρχει ούτε μια. Ούτε καν ορθόδοξος τρόπος κτισίματος επίθεσης δεν υπάρχει. Ήταν ένα ματς που είχε λεπτομέρειες πάνω στις οποίες θα κρινόταν και κυρίως ήταν δεδομένα πως το βάρος θα έπεφτε σ’ ότι έκαναν ή δεν έκαναν πρόσωπα κλειδιά για την οικονομία του παιχνιδιού της ΑΕΚ.
ΒΓΑΙΝΕΙ Ή ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ
Το ματς με τον Ατρόμητο φαινόταν από πολύ νωρίς πως δεν πήγαινε καλά. Όταν πετάχτηκε ένα ολόκληρο ημίχρονο, με μόλις μια ευκαιρία για την ΑΕΚ. Και κυρίως χωρίς γκολ. Παγίως σε τέτοια ματς και ειδικά με μια τόσο οργανωμένη ομάδα όπως ο Ατρόμητος, αν αργήσεις να βάλεις γκολ, αρχίζεις να βάζεις μπελάδες στο κεφάλι σου.
Πολλώ δε μάλλον όταν με την αγωνιστική σου εικόνα, δεν έχεις στείλει το μήνυμα στον αντίπαλο πως θα περάσει ζόρικα και θα πιεστεί. Η ΑΕΚ είχε ζητήματα με παίκτες κλειδιά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά το ερώτημα είναι πως θα έπρεπε να το διαχειριστεί.
Το πρώτο που προκύπτει είναι αν έπρεπε να βγει τόσο νωρίς ο Χριστοδουλόπουλος. Έγινε αμέσως με το ξεκίνημα του δευτέρου ημίχρονου. Ο Λάζαρος δεν ήταν σε καλό απόγευμα. Όμως αποδεδειγμένα είναι ποδοσφαιριστής που με μισή ενέργεια, μπορεί να κάνει διαφορά. Ακόμα και μ’ ένα κτύπημα φάουλ.
Μια καλή στημένη φάση, που θα μπορούσε να ανοίξει την καλά οργανωμένη και ερμητικά κλειστή, άμυνα του Ατρομήτου. Φυσικά και ο Χριστοδουλόπουλος δεν έχει κάνει ένα καλό πρώτο ημίχρονο. Ωστόσο η εικόνα του παιχνιδιού «φώναζε» πως η ΑΕΚ θα τον χρειαστεί. Από την άλλη μεριά, ίσως είναι και ζήτημα δυνάμεων και φρεσκάδας. Πάντα όμως κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η αλλαγή του Λάζαρου δεν πρόσθεσε, αλλά αφαίρεσε από το παιχνίδι της ΑΕΚ.
ΒΓΑΙΝΕ Ή ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ Ο ΑΡΑΟΥΧΟ
Το δεύτερο ζήτημα για την ΑΕΚ είναι αν βγαίνει ή δεν βγαίνει από το γήπεδο ο Αραούχο. Βεβαίως ο Αργεντινός φορ έτσι κι αλλιώς αποτελεί ένα μεγάλο ζήτημα. Είναι ένας παίκτης από τον οποίο η ΑΕΚ περιμένει γκολ.
Τα έχει υπολογίζει στην αγωνιστική της οικονομία αυτά τα γκολ. Και όσο δεν τα παίρνει, τόσο θα υπάρχει ζήτημα. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Δεν είναι καλά ο Αραούχο. Δεν φαινόταν να είναι ούτε και σ’ αυτό το ματς με τον Ατρόμητο. Άλλωστε στο πρώτο ημίχρονο είχε και πάλι μόλις μια τελική προσπάθεια.
Όμως σ’ ένα παιχνίδι που η ΑΕΚ έχει βρεθεί να κυνηγάει το σκορ, μπορεί να βγει άραγε από το γήπεδο ένας παίκτης σαν τον Αραούχο. Ακόμα και αν βρίσκεται σε μια κακή μέρα.
Ακόμα και αν πάλι δεν μπαίνει σε φάσεις. Και ειδικά από την στιγμή που η ΑΕΚ, χωρίς τον Γιακουμάκη ακόμα ενεργό, δεν έχει άλλη επιλογή σέντερ φορ. Βγήκε ο Αραούχο, μπήκε ο Πατίτο. Βγήκε φορ, μπήκε μεσοεπιθετικός. Και η ΑΕΚ βρέθηκε να ψάχνει απεγνωσμένα όχι για ένα, αλλά για δυο γκολ, με μοναδικό παίκτη περιοχής τον Λιβάγια, που το καλό του παιχνίδι το κάνει περιφερειακά της περιοχής.
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕ Η ΕΣΩΣΤΡΕΦΕΙΑ
Προφανώς και η ΑΕΚ δεν έχασε από τον Ατρόμητο μόνο επειδή ενδεχομένως ο Λάζαρος δεν έπρεπε να βγει τόσο νωρίς ή ο Αραούχο δεν έπρεπε να βγει καθόλου. Ούτε μόνο επειδή η μπάλα στην σούπερ ευκαιρία του Μάνταλου, πήγε στο δοκάρι.
Παρόλο που ήταν μια φάση κλειδί. Υπάρχουν μια σειρά από λόγοι που η ΑΕΚ δεν κέρδισε τον Ατρόμητο. Κυρίως διότι δεν είναι πρώτη φορά. Το επαναλαμβάνω προς εμπέδωση. Δεν έχει κερδίσει η ΑΕΚ τον τελευταίο μήνα ούτε στο πρωτάθλημα, ούτε στην Ευρώπη.
Και επειδή πλέον ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω για να διορθώσει η ΑΕΚ ότι γκρέμισε, το ερώτημα είναι πως και αν μπορεί να τα ξανακτίσει. Και η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη, διότι αυτό το αποτέλεσμα με τον Ατρόμητο, ίσως ήταν το τελευταίο σύνορο, πριν έναν κύκλο εσωστρέφειας που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει που θα οδηγήσει.
Φυσικά και ακόμα πρακτικά δεν χάθηκε απολύτως τίποτα. Υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος στο πρωτάθλημα και πολλά ματς. Όμως όταν το τελευταίο μήνα η ΑΕΚ μόνο πάει πίσω και όχι μπροστά, είναι ένα ζήτημα το πώς θα αλλάξει την… ταχύτητα.
Άλλωστε μην ξεχνάτε πως η ΑΕΚ δεν έχει την πολυτέλεια να βρει μπροστά της ένα πιο χαλαρό αγωνιστικό πρόγραμμα, για να κάνει την αυτοκριτική της, τα γκρουπ θέραπι και να βρει τι φταίει. Την Κυριακή πηγαίνει στη Νέα Σμύρνη, μετά υποδέχεται τον ΠΑΟΚ και μετά πηγαίνει στη Λεωφόρο για να αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό.
Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ θα πρέπει να βρει την έφταιξε και έχει στραβώσει το έργο, παράλληλα με μάχες κλειδί για να εξέλιξη του πρωταθλήματος. Και παράλληλα με την διαχείριση μιας εσωστρέφειας, που έτσι κι αλλιώς η ΑΕΚ την έχει εύκολη. Όμως ίσως αυτή την φορά, είναι και δικαιολογημένη.
Λύσεις υπάρχουν, διότι το ρόστερ παραμένει καλό. Ακόμα και για τον Αραούχο που γίνεται μεγάλη κουβέντα, την μπάλα δεν την έχει ξεχάσει. Αλλά η ΑΕΚ μέσα σε χρόνο… μηδέν και μ’ όλη την πίεση στο κεφάλι της, θα πρέπει να βρει και τι έφταιξε που μέσα σ’ ένα μήνα γκρέμισε ότι έκτισε, αλλά και τον τρόπο για να αρχίσει και πάλι το κτίσιμο.
Photo credits: Eurokinissi