Στο μυαλό των κυπελλούχων

Η ΑΕΚ μπαίνει στον τελικό του Πανθεσσαλικού χωρίς ταρατζούμ και βαρύγδουπες δηλώσεις τύπου «πάμε να πάρουμε αυτός που μας ανήκει». Παρόλο που επί της ουσίας διεκδικεί κάτι που εκείνη το έχει κατακτήσει τελευταία. Ως κυπελλούχος πάει η ΑΕΚ σ’ αυτόν τον τελικό απέναντι στον ΠΑΟΚ. Και θέλει να ξανά – γίνει, κυπελλούχος. Έχει την σημασία του.

Είναι αστείο να ισχυριστεί οποιοσδήποτε πως ο οργανισμός ΑΕΚ μπορεί να έχει μικρότερη διψά και θέληση για το φετινό κύπελλο, διότι κατέκτησε το περσινό. Είναι αστείο για οποιαδήποτε ομάδα στον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Πολύ περισσότερο όμως για την ΑΕΚ, που μόνο με τρόπαια θα αποκαθιστά το στραπατσαρισμένο από την περιπέτεια σε Γ’ και Β’ εθνική, dna της. Αν μάλιστα το περσινό κύπελλο ήταν «ήρθαμε», το δεύτερο συνεχόμενο θα είναι «ήρθαμε για τα καλά». Κάτι που, για προφανείς λόγους, είναι μακράν πιο σημαντικό.

Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως η ΑΕΚ του φετινού τελικού, είναι μια εντελώς διαφορετική ομάδα απ’ αυτή του περσινού. Λάθος. Αν δεν γίνουν τρομερές εκπλήξεις από τον Χιμένεθ στο βασικό σχήμα, η ΑΕΚ θα αντιμετωπίσει τον ΠΑΟΚ στο Πανθεσσαλικό με έξι παίκτες από την ενδεκάδα της νίκης επί του Ολυμπιακού πέρυσι στο ΟΑΚΑ. Περισσότερους από τους μισούς δηλαδή. Διαφορετικά στόπερ, διαφορετικά εξτρέμ, διαφορετικός φορ και τέλος. Όλοι οι υπόλοιποι της ενδεκάδας ίδιοι. Και από τους «καινούργιους», δεν πιάνω καμία άλλη θέση, παρά μόνο του φορ. Μέρα με τη νύχτα σε ποιότητα και αξία είναι ο Αραούχο που θα παίξει φέτος, με τον Τζεμπούρ που έπαιξε πέρυσι στην αιχμή του δόρατος. Αλλά ο Τζεμπούρ είχε βάλει το ένα από δυο γκολ της νίκης και της κούπας.

Άλλο ξέρω, άλλο ονειρεύομαι

Στο ερώτημα αν και πόση σημασία έχει που οι έξι από την ενδεκάδα αυτού του τελικού (και τρεις του πάγκου), ήταν παρόντες και στην περσινή κατάκτηση του κυπέλλου, ξεκάθαρη απάντηση δύσκολο να υπάρξει. Όμως ο Μάνταλος είπε κάτι που ίσως δίνει το στίγμα. «Είχα την επιθυμία να κατακτήσω ξανά το κύπελλο, από την αρχή των παιχνιδιών στους ομίλους» είπε ο αρχηγός της ΑΕΚ. Όχι απλώς διότι έχει συναίσθηση τι σημαίνει μια κούπα και για τον ίδιο και για τον σύλλογο. Αλλά κυρίως διότι ξέρει πως είναι να κατακτάς αυτή την κούπα.

Ο Μάνταλος σήκωσε πέρυσι το κύπελλο. Ένιωσε πως είναι. Ο Ανέστης έκανε σαν μικρό παιδί όταν έληξε ο περσινός τελικός και πριν την απονομή. Το έχει νιώσει το συναίσθημα. Ο Σιμόες χόρευε ασταμάτητα με το κύπελλο αγκαλιά στο ΟΑΚΑ. Ένιωσε πως είναι. Το ίδιο και ο Γκάλο και ο Ντίντακ. Ο Γιόχανσον, που η πιο extreme εκδήλωση συναισθημάτων του είναι μισό χαμόγελο και που όταν το κάνει κτυπούν χαρμόσυνα οι καμπάνες σ’ όλα τα Μεσόγεια, στους πανηγυρισμούς μετά το τέλος του τελικού στη Φιλαδέλφεια, είχε ξεσαλώσει.

Όλοι αυτοί οι παίκτες ούτε φαντάζονται, ούτε ονειρεύονται πόσο καταπληκτικά και ακραία όμορφα θα είναι, αν κατακτήσουν το τρόπαιο. Το έχουν νιώσει. Το ξέρουν το συναίσθημα. Και αυτό έχει τεράστια σημασία. Κάτι άλλωστε που ο Χιμένεθ το ξέρει καλά. Απόδειξη; Πήρε τον Αραβίδη στην αποστολή που ταξίδεψε στον Βόλο. Ούτε στον πάγκο δεν θα καθίσει ο «Άραβας» καθώς έχει θλάση. Και ενδεχομένως διανύει και τον τελευταίο του μήνα στην ΑΕΚ. Όμως παίκτη που πέρυσι έχει σηκώσει κύπελλο με σπασμένο δόντι, δεν τον αφήνεις μακριά από την προσπάθεια να ξανασήκωσεις κύπελλο. Και φανερό πως αυτό ακριβώς είχε στο μυαλό του ο Χιμένεθ όταν έπαιρνε στον Βόλο τον Αραβιδη που σίγουρα δεν θα παίξει και άφηνε στην Αθήνα τον Αϊντάρεβιτς που ίσως και να ήταν στον πάγκο.

Δεν το παίζεις, το κερδίζεις, αλλά…

Ένας από τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ που πέρυσι πήρε το κύπελλο και φέτος θα ξεκινήσει στην ενδεκάδα του τελικού, είναι ο Σιμόες. Πως το είπε; «Αυτά τα μας δεν τα παίζεις, τα κερδίζεις». Κάτι περίπου ανάλογο είπε και ο Χιμένεθ στη συνέντευξη Τύπου. «Πρώτα το πάθος, μετά το ποδόσφαιρο». Όντως κάπως έτσι είναι τα πράγματα σε τελικούς. Είναι από τα ματς που αν δεν μπεις με το μαχαίρι στο στόμα, πέταξε το πουλάκι. Και δεν έχει επιστροφή, όπως επίσης είπε ο Χιμένεθ.

Αλλά εκτός από πάθος, τέτοια ματς χρειάζονται και άριστο διάβασμα και τακτική προσέγγιση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δυο ημιτελικοί με τον Ολυμπιακό. Όταν στο Καραϊσκάκη η ΑΕΚ μπήκε ξέροντας τι ζητάει και πώς να το πάρει, πρόσθεσε το πάθος και έφυγε με το «διπλό». Όταν στην ρεβάνς μπλέχθηκε στον τρόπο προσέγγισης του ματς και ζορίστηκε στην διαχείριση του σκορ του πρώτου αγώνα, παραλίγο να πάθει κάζο. Και το πάθος από μόνο του, δεν ήταν αρκετό για να κάνει την δουλειά.

Η ΑΕΚ έχει και τον τρόπο και την υπεροχή σε σημεία κλειδιά και το πάθος και τον προπονητή για να κερδίσει τον ΠΑΟΚ. Απλώς θα πρέπει και να μπει δέκα φορές πιο διαβασμένη και πιο τακτικά σωστή, απ’ ότι στο ματς πρωταθλήματος, στο οποίο ούσα σωστή και διαβασμένη, κέρδισε περίπατο με 3-0.