Την εκδικείται η φύση της
Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την αλλοίωση που έχει γίνει στο αποτέλεσμα της Τούμπας αλλά και στον αγωνιστικό χαρακτήρα της ΑΕΚ.
Για να τα βάζουμε σε μια σειρά τα πράγματα. Καταρχήν δεν χρειάζονται ούτε αναλύσεις επί αναλύσεων, ούτε θεωρίες συνομωσίας. Είναι προφανές πως υπάρχει αλλοίωση αποτελέσματος. Αν ο επόπτης είχε υποδείξει άουτ στη σέντρα του Μάτος, ως όφειλεκαθώς η μπάλα είχε φτάσει κοντά στην Τσιμισκή, ο Ανέστης θα είχε στήσει την μπάλα, θα έκανε ένα δυνατό βολέ και κάπως έτσι θα είχε περάσει και το τελευταίο λεπτό που απέμενε.
Αντιθέτως από κόρνερ που δεν υπήρχε, σ’ αυτό το τελευταίο λεπτό ήρθε το γκολ με το οποίο έχασε η ΑΕΚ. Απλό είναι. Πέρυσι με πέναλτι που υπήρχε και δεν δόθηκε, φέτος με κόρνερ που δεν υπήρχε και δόθηκε, η ΑΕΚ έφυγε με άδεια χέρια από την Τούμπα.
Βεβαίως το πρόβλημα είναι πως αν δεν γινόταν το φαλτσοσήκωμα της σημαίας στο τελευταίο λεπτό, η ΑΕΚ δεν θα κέρδιζε. Απλώς δεν θα έχανε. Θα έφευγε μ’ αυτό το 0-0. Θα ήταν άραγε ευχαριστημένη; Αντί για επτά πόντους που απέχει τώρα από την κορυφή, θα απείχε έξι. Επί της ουσίας, μηδέν οξέα δηλαδή. Θα ήταν μια ψυχολογική τόνωση; Μα για το μέγεθος της ΑΕΚ, της ΑΕΚ που θέλει να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, δεν μπορεί να είναι ψυχολογική τόνωση μια ισοπαλία στην Τούμπα. Αυτό περίπου συνιστά μια αλλοίωση της φύσης της. Τουdnaτης. Και επιτρέψτε μου να σημειώσω πως αυτό ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχε η ΑΕΚ στην Τούμπα.
Μπήκε στο γήπεδο σωστά στημένη και διαβασμένη για να μην κινδυνέψει. Όμως μέχρι εκεί. Δεν είχε πλάνο για να ζορίσει τον αντίπαλο. Για να τον στριμώξει, αντί μόνο να επιδιώκει να μην στριμωχθεί. Και έτσι καμία ομάδα, δεν μπορεί να πάρει ντέρμπι. Τουλάχιστον όχι η ΑΕΚ. Όσες φορές κέρδισε, ειδικά στην Τούμπα, είτε ήταν εκείνη το απόλυτο αφεντικό (βλέπε 0-4), είτε έδειχνε στον ΠΑΟΚ πως πρέπει να την φοβάται μέσα στο γήπεδο.Αυτό που περίπου έκανε και αυτή την φορά, αλλά από την στιγμή που μπήκε ο Λάζαρος και μετά. Δηλαδή πολύ αργά και μόνο με προσωπικές ενέργειες.
Η ΑΕΚ δεν είχε πλάνο νίκης στην Τούμπα. Είχε πλάνο μη ήττας. Και ειδικά η ΑΕΚ, παραδοσιακά, όσες φορές πηγαίνει σε σημαντικά ματς προσηλωμένη στο να μην χάσει. Τελικά χάνει. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Σαν να μην μικρή εκδίκηση της φύσης του, τουdnaτης, όταν η ίδια η ΑΕΚ το αλλοιώνει με τους προσανατολισμούς της. Κάπως έτσι έγινε και στην Τούμπα. Βεβαίως στην πράξη είναι δύσκολο να καταλογίσει κανείς ευθύνες στον Μοράις. Θα ήταν και παράλογο. Προφανώς θα έπρεπε να είχε βγάλει νωρίτερα και τον Πατίτο, για να βάλει τον Λάζαρο και πολύ νωρίτερα τον Μπακασέτα για να βάλει έναν γρήγορο και μπουκαδόρο σαν τον Αραβίδη. Αυτά όμως, είναι λεπτομέρειες πάνω στο ματς.
Η ουσία είναι, πως αυτό που φάνηκε και στην Τούμπα, έστω και αν η εικόνα της ΑΕΚ είχε και θετικά στοιχεία, είναι πως ο Μοράις έχει μπροστά του πολλή και δύσκολη δουλειά. Προφανώς και η ομάδα χρειάζεται ενίσχυση στη μεσαία γραμμή και την επίθεση. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο τον Γενάρη. Τώρα ο Μοράις θα πρέπει με τους παίκτες που έχει, που κάποιοι εξ αυτών ως μονάδες είναι πολύ καλύτεροι, ας πούμε απ’ αυτούς του ΠΑΟΚ, να φτιάξει ένα σύνολο που να έχει στο γήπεδο συγκεκριμένο πλάνο και συγκεκριμένη αγωνιστική φιλοσοφία. Όσο πιο κοντά γίνεται, στοdnaτης ΑΕΚ. Δεν είναι εύκολη δουλειά, δεν ξέρω αν μπορεί να την κάνει, αλλά αυτός είναι ο μονόδρομος που έχει μπροστά του ο Μοράις.
Και κάτι τελευταίο. Υποθέτω πως στην Τούμπα τελείωσε μια καλή η κουβέντα περί του αν η ΑΕΚ έχει ή δεν έχει τερματοφύλακα κλάσης πάνω στον οποίο μπορεί να βασιστεί, τελείωσε μια και καλή στην Τούμπα.Και αν δεν ήταν ο Σκίμπε στις εξέδρες, ας ρίξει μια ματιά στο βίντεο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
