Ο Ελευθερόπουλος είπε πως η ομάδα του έπεσε πάνω στο κακό (γι αυτούς) timing που ήρθε στην ΑΕΚ νέος προπονητής και πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις έρχεται και συσπείρωση αλλά και οι παίκτες συνειδητοποιούν πως πλέον όλες οι ευθύνες είναι πάνω τους και πρέπει να κάνουν κάτι. Σωστό είναι αυτό που είπε και ισχύει για όλες τις ομάδες ανά τον κόσμο που αλλάζουν προπονητή μεσούσης της σεζόν. Όχι όμως και για την ΑΕΚ.

Υπενθυμίζω πως η ΑΕΚ δεν άλλαξε τώρα για πρώτη φορά στην φετινή σεζόν. Το είχε κάνει και πριν από περίπου τρεις μήνες. Ωστόσο στο ντεμπούτο του Μοράις η ΑΕΚ είχε κολλήσει στο 0-0 με τον Πανιώνιο. Και το χειρότερο απ’ όλα τότε, δεν ήταν πως δεν είχε κερδίσει, αλλά πως δεν είχε φανεί να αλλάζει το παραμικρό, ούτε ως προς την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών. Άοσμη, άγευστη και άχρωμη ήταν η ΑΕΚ στο πρώτο ματς της αλλαγής του προπονητή.

Επίσης υπενθυμίζω πως όσο και αν φαίνεται παράξενο, ο αμέσως προηγούμενος προπονητής της ΑΕΚ που είχε κερδίσει στο ντεμπούτο του σε αλλαγή μεσούσης της σεζόν, ήταν και πάλι ο Χιμένεθ. Ενδιάμεσα όλοι οι υπόλοιποι, δεν τα είχαν καταφέρει. Ούτε ο Κωστένογλου που διαδέχθηκε τον Μανόλο τον Οκτώβρη του 2011 (ισοπαλία 1-1 με Ολυμπιακό), ούτε ο Λίνεν που διαδέχθηκε τον Βλάχο πάλι Οκτώβρη του 2012 (ήττα από τον ΠΑΟΚ), ούτε ο Πογέτ που πήρε την θέση του Δέλλα, Οκτώβρη του 2015 (ισοπαλία 0-0 με τον ΠΑΟ), ούτε και φυσικά ο Μοράις που φέτος αντικατέστησε τον Κετσπάγια.

Επομένως αυτός ο γενικός κανόνας που ισχύει για τις ομάδες όταν αλλάζουν προπονητές, προφανώς και δεν ισχύει de facto με την ΑΕΚ. Ωστόσο ο Χιμένεθ αυτό που έκανε, ήταν επί της ουσίας να επαναφέρει σχεδόν όλα τα αυτονόητα. Καταρχήν την αλλαγή της ψυχολογίας στην ομάδα. Δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος επιστημονικός αναλυτής ποδοσφαίρου, για να διαπιστώσει βλέποντας προηγούμενα ματς της ΑΕΚ, πως οι παίκτες δεν αισθάνονται την αυτοπεποίθηση και την σιγουριά ούτε πως έχουν δέσει καλά τα κορδόνια τους και δεν θα λυθούν κατά την διάρκεια του παιχνιδιού. Πάνω σ’ αυτό δούλεψε ο Μανόλο σ’ αυτές τις δυο μέρες που είχε στην διάθεση του.

Σχεδόν αποκλειστικά σ’ αυτό. Άλλωστε είναι δεδομένο πως στο κομμάτι της διαχείρισης ψυχολογίας, ο Χιμένεθ είναι μετρ. Είχε φτιάξει «καμικάζι» τους παίκτες της ΑΕΚ στο ντεμπούτο στην πρώτη του θητεία, σε μια έδρα όπως του Άρη και είχαν φύγει με τεσσάρα. Είχε πείσει τους ποδοσφαιριστές της Σαραγόσα, που δεν πίστευαν πλέον ούτε σε κερδισμένο βαθμό ισοπαλίας, πως μπορούν να σώσουν μια από τις πιο χαμένες παρτίδες στην σύγχρονη ιστορία της πριμέρα ντιβιζιόν.

Το μεγάλο όπλο του Χιμένεθ αυτό είναι. Η διαχείριση τσακισμένης ψυχολογίας. Και το έκανε και με τους παίκτες της ΑΕΚ. Βρήκε τρόπο να τους ταρακουνήσει και να τους βάλει στην πρίζα. Ίσως για πρώτη φορά φέτος η ΑΕΚ πρέσαρε τόσο πολύ στο ΟΑΚΑ. Σε βαθμό που έπνιξε τον αντίπαλο. Ίσως για πρώτη φορά φέτος, οι παίκτες της ΑΕΚ κέρδισαν τόσο πολλές μονομαχίες. Πιθανόν σχεδόν όλες. Πράγματα αυτονόητα, που θα μπορούσαν να είχαν γίνει από την αρχή της χρονιάς και η ΑΕΚ να μην πετούσε δέκα ολόκληρους βαθμούς σε εντός έδρας παιχνίδια και μάλιστα χωρίς ντέρμπι. Αλλά επειδή προφανώς δεν ήταν ζήτημα ικανότητας, απλώς και οι δυο προηγούμενοι προπονητές της ΑΕΚ, είχαν τεράστια αδυναμία στο κτίσιμο ψυχολογίας και αυτοπεποίθησης.

Προφανώς και ισχύει και αυτό που επεσήμανε ο Ελευθερόπουλος, πως εδώ που έχει φτάσει το πράγμα και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές ήταν αναγκασμένοι να βγάλουν στο γήπεδο αντίδραση. Όμως σκεφτείτε πως ο κόμπος στο χτένι έχει φτάσει εδώ και καιρό στην ΑΕΚ. Ήδη από το δεύτερο συνεχόμενο ματς πρωταθλήματος χωρίς νίκη. Είναι δεδομένο πως από τότε ήθελαν οι παίκτες και αντίδραση να βγάλουν και το κλίμα να το αλλάξουν. Αλλά πολύ απλά δεν είχαν την ψυχολογία να το κάνουν. Ούτε την αυτοπεποίθηση. Ούτε αυτό το… «μπρίζωμα» που πήραν από την παρουσία του Χιμένεθ, που φρόντιζε περισσότερο να τους φτιάχνει ψυχολογικά και λιγότερο να τους καθοδηγεί αγωνιστικά, όντας με το ένα πόδι μέσα στο γήπεδο και με το άλλο εκτός της γραμμής, επί 90 λεπτά.

Βεβαίως στην ΑΕΚ δεν πρέπει να βγουν λάθος συμπεράσματα απ’ όσα έγιναν στο ματς με τον Αστέρα. Δεν εξαφανίστηκαν όλα τα αγωνιστικά προβλήματα ως δια μαγείας. Ούτε βρήκε ο Χιμένεθ μέσα σε δυο μέρες το κόλπο να καλύψει τα κενά. Αύρα και ψυχολογία άλλαξε ο Ισπανός και από τους περισσότερους παίκτες που έπαιξαν έβγαλε τον καλύτερο εαυτό. Μέχρις εκεί. Τώρα πρέπει να βρεθεί και ο τρόπος να μπορέσει η ΑΕΚ να παίξει επιτέλους και ένα νοικοκυρεμένο ποδόσφαιρο, αλλά σε σταθερή βάση. Να αποκτήσει ένα σταθερό αγωνιστικό σχήμα, στο ορθολογικό πλαίσιο που έπαιξε στο ματς με τον Αστέρα. Άλλωστε πλέον είναι απολύτως προφανές, πως σ’ αυτό το ρόστερ, σ’ αυτή την ΑΕΚ και μετά από τις δοκιμές σ’ όλα τα συστήματα που υπάρχουν στα βιβλία των προπονητών, αυτό το 4-2-3-1 ταιριάζει περισσότερα απ’ όλα.

Ο Χιμένεθ έχει πολλή δουλειά μπροστά του. Εξάλλου το ξέρει και ο ίδιος καλύτερα από τον καθένα, πως με τον «μπρίζωμα» και μόνο, δεν μπορείς να παίρνει αποτελέσματα σε σταθερή βάση. Όμως αφού κατάφερε να τους βάλει τους παίκτες της ΑΕΚ στην πρίζα και να τους δώσει ρεύμα, τώρα θα πρέπει να τους νοικοκυρέψει και αγωνιστικά. Αλλά τουλάχιστον το πρώτο βήμα για να συμμαζευτεί το πράγμα έγινε. Αν έρθει και ένας επιθετικός που θα μπορέσει να δώσει το εύκολο γκολ σ’ αυτό το «μπρίζωμα» των παικτών και στο αγωνιστικό νοικοκύρεμα, τότε μπορεί η ΑΕΚ να ελπίζει πως τελικά θα σώσει ότι μπορεί να σωθεί απ’ αυτή τη σεζόν.