Τον μικρό και τα μάτια της
Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα έδωσε στην ΑΕΚ, εκτός από βαθμολογική ανάσα, η δεύτερη συνεχόμενη εντός έδρας νίκη στο δεύτερο συνεχόμενο ματς του Γαλανόπουλου στη βασική ενδεκάδα.
Σ’ άλλες εποχές, το μοναδικό διακύβευμα για την ΑΕΚ, σε παιχνίδια απέναντι σε ομάδες όπως ο Λεβαδειακός, ειδικά εντός έδρας, ήταν η έκταση του σκορ και το μέγεθος του ποδοσφαιρικού θεάματος.
Περί νίκης, ούτε λόγος. Σ’ αυτές τις εποχές, ένα από τα μεγάλα ζητήματα της ΑΕΚ, είναι πως σε ματς απέναντι σε (κάθε) Λεβαδειακό, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε η καλή μπάλα, ούτε τα πολλά γκολ, ούτε καν η νίκη.
Άλλωστε ο βασικός λόγος που η ΑΕΚ βλέπει από απόσταση την κορυφή, είναι τα τρία στραβοπατήματα στο ΟΑΚΑ με Ηρακλή, Πανιώνιο και Ατρόμητο. Για να μην βάλω στην κουβέντα το περσινό, περίπου τέτοια εποχή, χαστούκι από τον Λεβαδειακό, που υποχρέωσε την ΑΕΚ σε μαύρα Χριστούγεννα.
Από την στιγμή λοιπόν που τα αυτονόητα για το μέγεθος της ΑΕΚ σχεδόν έχουν πάει περίπατο, αυτό το ματς απέναντι στον Λεβαδειακό είχε υψηλό βαθμό πίεσης. Μεταξύ μας, για να τα λέμε και τα πράγματα όπως είναι, οι παίκτες αλλά κυρίως ο Μοράις, έπαιζαν με την πλάτη στον τοίχο.
Το ίδιο και η διοίκηση και ας μην έπαιζε μπάλα. Ο χρόνος για όλους είχε τελειώσει και ούτε μπορώ, ούτε θέλω να φανταστώ τι θα μπορούσε να γίνει αν η ΑΕΚ δεν είχε κερδίσει το ματς με τον Λεβαδειακό.
Το κέρδισε όμως. Και με πειστικό τρόπο. Θα ήταν αποτέλεσμα επιφανειακής και εξαιρετικά επιπόλαιης προσέγγισης του ματς, η σκέψη πως η ΑΕΚ κέρδισε όπως κέρδισε, επειδή ο Λεβαδειακός έμεινε νωρίς με δέκα παίκτες. Προφανώς βοήθησε και αυτό, αλλά δεν ήταν το καθοριστικό. Το κλειδί ήταν πως η μεσαία γραμμή της ΑΕΚ, λειτούργησε αυτή την φορά τόσο καλά, όσο καμία άλλη φορά φέτος.
Και μπορεί ο Μοράις να άλλαξε πάλι το σύστημα. Αλλά την τριάδα στη μεσαία γραμμή την κράτησε ίδια με το ματς με την Κέρκυρα. Όπως την προηγούμενη εβδομάδα, αυτή η τριάδα έδωσε ένα καλό πρώτο ημίχρονο, αυτή την φορά έδωσε συνολικά ένα ματς.
Ο Σιμόες έκανε το καλύτερο φετινό του παιχνίδι. Όχι φυσικά επειδή έβαλε το πρώτο του γκολ με την φανέλα της. Κυρίως επειδή ήταν ο Σιμόες που ήταν πέρυσι. Ο παίκτης που έκανε όλες τις δουλειές, μπροστά από τα στόπερ.
Αυτά μπορεί να κάνει ο Πορτογάλος, αυτά περίμενε η ΑΕΚ φέτος απ’ αυτόν και αυτά δεν τα είχε στα περισσότερα ματς που ο αντίπαλος της πήρε το κέντρο και της πήρε και το αποτέλεσμα. Είτε διότι ο Σιμόες απουσίαζε, είτε διότι δεν ήταν καλός.
Πάντως ακόμα και από την επανεμφάνιση του καλού Σιμόες, μεγαλύτερο κέρδος για την ΑΕΚ είναι ο Γαλανόπουλος. Για την ακρίβεια πρόκειται για ένα τεράστιο κέρδος, ανυπολόγιστης αξίας. Που η ΑΕΚ πρέπει να το διαχειριστεί και ανάλογα.
Πάνω στον μικρό η ΑΕΚ οφείλει πλέον και να ποντάρει και να επενδύσει. Όχι μόνο διότι είναι το πρώτο παιδί που βγαίνει από τα σπλάχνα της εδώ και πολλά χρόνια και έχει προοπτικές για σπουδαία καριέρα. Αλλά κυρίως διότι είναι ένα χαφ με θράσος, τσαγανό και τεράστιες δυνατότητες.
Ο Γαλανόπουλος μπήκε στην βασική ενδεκάδα, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα. Κάτι εξαιρετικά περίεργο, από την στιγμή που η ΑΕΚ φώναζε πως είχε ανάγκη από φρεσκάδα στα χαφ και ο μικρός είχε δείξει ήδη από την καλοκαιρινή προετοιμασία τι μπορεί να κάνει.
Τουλάχιστον τώρα που μπήκε στην ενδεκάδα και έδειξε πως όχι μόνο μπορεί να σταθεί και να κάνει την διαφορά, η ΑΕΚ πρέπει να το στηρίξει. Ακόμα και όταν θα έρθει η μέτρια εμφάνιση του μικρού και το λάθος. Όλα αναμενόμενα, ειδικά στην ηλικία του. Εκεί η ΑΕΚ θα πρέπει στηρίξει. Έτσι μόνο γίνονται και βγαίνουν οι επενδύσεις.
Πέραν του Γαλανόπουλου, του Σιμόες, του κερδισμένου χρόνου, η ΑΕΚ από το ματς με τον Λεβαδειακό κέρδισε και βήματα αγωνιστικής προόδου. Έστω και ελαφριά. Προφανώς και δεν νίκησε και την… Μποταφόγκο όπως είπε και ο Μελισσανίδης, για να το πανηγυρίσει.
Αλλά και στρωτό ποδόσφαιρο έπαιξε για δεύτερο συνεχόμενο ματς και αυτή την φορά ήταν και αποτελεσματική στις ευκαιρίες που δημιούργησε. Κάτι που αν είχε κάνει στην Κέρκυρα, δεν θα ερχόταν το στραπάτσο.
Βεβαίως για να μπορέσει ο Μοράις να πείσει πως θα αλλάξει την εικόνα της ΑΕΚ, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος μπροστά. Όπως επίσης για να μπορέσει να πείσει γενικώς η ΑΕΚ, πως έχει μπει στον δρόμο για να αλλάξει εικόνα, έχει ακόμα πολλά να κάνει. Και επουδενί δεν αρκεί μια νίκη επί του Λεβαδειακού.
Photo credits: EUROKINISSI
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
