Άγιε Βασίλη, βάλε τα "πράσινα"

«Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη, ξέρω πως έχεις πολλή δουλειά αυτές τις μέρες κι έχεις ένα σωρό μικρά παιδάκια να φροντίσεις που προηγούνται σε σχέση με εμάς τους μαντράχαλους. Υπό μια έννοια όμως, είμαστε συνάδελφοι: κι εγώ τα μικρά παιδιά φροντίζω - κι όχι μόνο αυτές τις γιορτινές μέρες, τα επιβραβεύω, τους κάνω δώρο συμμετοχές στην 11άδα, τους χαρίζω τη χαρά.

Σαν «συνάδελφος προς συνάδελφο» λοιπόν και μια που είσαι πιο πολλά χρόνια στο κουρμπέτι από μένα κι έχεις το know - how, θέλω να σου ζητήσω μερικά πραγματάκια - όχι για μένα, για τον φουκαριάρη τον Παναθηναϊκό μας:

-Έναν επιθετικό:

Να είναι σαν τον Φιγκερόα αν μπορείς, ας μην είναι σώνει και ντε φαλακρός αλλά να είναι μπαλωμένος, φτηνός και αξιόπιστος, να νιώσει όμορφα κοντά μας και να δει τον Παναθηναϊκό σαν μια ευκαιρία να κάνει ένα πάλης ξεκίνημα / νέους αγώνες. Θα μου πεις «τι εννοείς κι άλλον επιθετικό; Δεν έχεις τον Μπεργκ;» Τον έχω, αλλά ένας Μπεργκ δεν φτάνει κι όσο κι αν αγαπώ τον Καρέλη, τον Κλωναρίδη, ακόμα και τον Μπαλμπόα που έχει όνομα βαρύ σαν ιστορία και πιο βαρύ από αριστερό κροσέ, θέλω έναν κανονικό φορ ακόμα.

- Αν καταφέρεις να κάνεις δώρο στον Μπαϊράμι...

... την χαμένη τέχνη του ποδοσφαίρου θα πλέξω τούλι για τον Χριστούλη. Δεν είμαι αχάριστος, είδα τον παραλυτικό Ολλανδό να περπατά ξανά, είδα έναν Νάνο να πετάει μπόι, είδα πολλά και διάφορα, αλλά επειδή ο Εμίρ ο Μπαϊράμι ήταν η πρώτη μεταγραφή του καλοκαιριού, το ποδαρικό μας στις μεταγραφές και μέχρι στιγμής έχει μπει με το αριστερό, θα έκανε καλό στο σπιτικό μας να παίξει ξανά μπάλα της προκοπής.

- Θέλω να δω στην 11άδα μου δυο μουντιαλικούς Κροάτες.

Ναι, έχω δυο μουντιαλικούς Κροάτες κατά κάποιον τρόπο, που θα πάνε στη Βραζιλία το καλοκαίρι, αλλά τους θέλω ακόμα πιο γιορτινούς, πιο αλέγκρους, πιο μουντιαλικούς. Θέλω έναν Σίλντελφελντ που να θυμίζει Σίλντελφελντ όχι ένα στα τρία παιχνίδια και στα άλλα δυο να θυμίζει Μπουμσόνγκ.

Θέλω έναν Πράνιτς που να είναι ο πραγματικός ηγέτης στο κέντρο, ο παίκτης από του οποίου τα πόδια θα περνάει το παιχνίδι, αυτός που το απλώνει στα πλάγια και θα δοκιμάζει κάθετες μπαλιές.

- Θέλω να μου κάνεις δώρο τον Αμπέντ ...

... και μετά τον Ιούνιο που ολοκληρώνεται ο δανεισμός του. Διότι μπορεί να ανήκει στην ξενιτιά, αλλά στα δικά μου χέρια πλάστηκε, πήρε συγκεκριμένο σχήμα, άρχισε να γίνεται ένα «οκτάρι» που πλέον πατάει περιοχή και σκοράρει, που μαρκάρει, που συμμετέχει στο passing - game. Και να σου πω και κάτι άλλο φίλε Άη;

Σε σχέση με τους υπόλοιπους Αλγερινούς που έχουν έρθει στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, που τις έχουν κάνει τις εξω-αγωνιστικές κουτσουκέλες τους, κάτι μπουνίδια με συμπαίκτες, κάτι «εγώ θέλω να φύγω και τίποτα δεν μπορεί να με κρατήσει εδώ, ούτε καν αυτό το χαρτί που λέγεται συμβόλαιο», κάτι Τζεμπούρ, Αμπντούν, Σολτάνι και λοιπούς, ο δικός μας Αλγερινός είναι το πιο καλό παιδί.

- Τέλος, θέλω να ζητήσω κάτι ακόμα:

ξέρω πως λεφτά δεν υπάρχουν κι όταν δεν υπάρχουν λεφτά και υπάρχουν προτάσεις για να πουληθούν παίκτες, δεν το σκέφτεσαι δεύτερη φορά. Ωστόσο, θέλω την ευκαιρία να δουλέψω με τους παίκτες αυτούς για χρόνια, θέλω να ανέβουμε μαζί τα σκαλοπάτια και να φτάσουμε εκεί που γράφει «πρωταθλητισμός».

Να τους βοηθήσω για να με βοηθήσουν κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε την ομάδα να ορθοποδήσει, να δείξουμε ότι δεν χρειάζονται απαραίτητα πανάκριβες μεταγραφές για να φτιάξεις ένα καλό σύνολο κι ότι δεν υπάρχει μόνο το ισπανικό μοντέλο στην πιάτσα, αλλά και το ολλανδικό που μου αρέσει και το πιστεύω πολύ. Κι αν καταφέρουμε να φτιάξουμε μια πραγματικά καλή ομάδα, με καλή ροή παικτών από τις Ακαδημίες μας που να μπορούν αρκετά γρήγορα να σταθούν στην πρώτη ομάδα, τότε ναι, να πουλάμε όσο πιο ακριβά γίνεται ώστε να προχωράμε παρακάτω.

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου Άγιε μου Βασίλη. Πάντα στη διάθεσή σου αν έχεις κανένα καλό παιχτάκι υπ’ όψιν που να θες να το δοκιμάσω.

Με αγάπη,
Γιάννης Αναστασίου».