Ποδοσφαιρικό οξυγόνο

Είναι περίεργη και δύσκολη κυρία η μπάλα. Βλέπεις ας πούμε τον Μλάντεν Πέτριτς και περνάς μέσα από μια μεγάλη γκάμα σκέψεων και συναισθημάτων: σιχτιρίζεις για τις χαμένες του ευκαιρίες, τον θαυμάζεις για την τεχνική του κατάρτιση όταν τον βλέπεις να περνάει τους αντιπάλους σαν σκιέρ που κάνει σλάλομ, σκέφτεσαι πώς θα ήταν αν είχε έρθει 2-3 χρόνια νεότερος (και με 2-3 τραυματισμούς λιγότερους στην καριέρα του) και τελικά τον βλέπεις να λυτρώνεται αλλά και να λυτρώνει την ομάδα με το γκολ που πέτυχε.

Και πλάκα - πλάκα μπορεί να μην έχει κάνει τα δίχτυα να σπαρταρήσουν φέτος, αλλά τόσο το γκολ του με τον Πανιώνιο, όσο κι αυτό με τον Παναιτωλικό, μας κάνουν 6 βαθμούς που φέρουν την υπογραφή του. Αυτά τα ολίγα για έναν παίκτη που δεν είναι Μπεργκ, δεν έχει ούτε τα πόδια, ούτε τα χρόνια, ούτε το κίνητρο να κάνει restart στην καριέρα του (το είχε πέρυσι λόγω Μουντιάλ, αλλά οι τραυματισμοί δεν του το επέτρεψαν), αλλά είναι επαγγελματίας, έχει ποδοσφαιρικό εγωισμό, γουστάρει να τον θυμόμαστε στις τελευταίες του παραστάσεις ως κανονικό παίκτη κι όχι ως παλαίμαχο και ό,τι παραπάνω μπορέσει να πάρει ο Παναθηναϊκός απ' αυτόν όσο χρόνο είναι παίκτης του, θα είναι μεγάλο κέρδος.

Νοστιμίζει ακόμα περισσότερο το πρωτάθλημα

Πέρα όμως από το γκολ του Πέτριτς, υπάρχουν πολλά άλλα καλά πράγματα, διάφορες ανάσες που γέμισαν τα πνευμόνια μας με ποδοσφαιρικό οξυγόνο. Το βαθμολογικό κέρδος είναι το ένα: λέγαμε πως όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στο "Καραϊσκάκης" ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να πλησιάσει το έναν ή τον άλλον ή και τους δυο (αν ερχόταν ισοπαλία), αλλά μόνο αν κέρδιζε στο Αγρίνιο. Κέρδισε και πλησίασε τον Ολυμπιακό στον έναν πόντο, ενώ βλέπει τον ΠΑΟΚ στο +6. Και δεν έγινε φυσικά φαβορί για τον τίτλο, επειδή έχει Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο στον δεύτερο γύρο, αλλά η παρουσία του στα ψηλά της βαθμολογίας και η γενικότερα καλή του εικόνα, νοστιμίζει ακόμα περισσότερο ένα πρωτάθλημα που συνήθως τέτοια εποχή του χρόνου είναι βαρετό και χωρίς κανένα ενδιαφέρον, με τον Ολυμπιακό να έχει φύγει μπροστά με διαφορά και τους υπόλοιπους να τρέχουν λαχανιασμένοι πίσω του και μακριά του.

Μεγάλη ανάσα ήταν και η εμφάνιση του Παναθηναϊκού, που βοηθήθηκε φυσικά και από την εμφάνιση του Παναιτωλικού που δεν κατέβηκε για να χαλάσει ή να καταστρέψει το παιχνίδι, αλλά για να παίξει μπάλα. Ο Παναθηναϊκός έβαλε μόνο ένα γκολ, αλλά έκανε πολλές κλασσικές ευκαιρίες και τις έκανε παίζοντας στρωτά και ορθολογικά, βάζοντας τη μπάλα κάτω ή επιλέγοντας σέντρες με καλές προϋποθέσεις και αρκετές πράσινες φανέλες στην αντίπαλη περιοχή. Θυμηθείτε πόσο λίγες τελικές έκανε πριν μερικές εβδομάδες, θυμηθείτε πόσες φορές φέτος πέταξε στα σκουπίδια ένα ολόκληρο ημίχρονο, πόσες φορές η ανάπτυξή του ήταν προβλέψιμη και μονόμπατη (από αριστερά λόγω Νάνο) και κάντε τη σύγκριση με όσα είδαμε στο Αγρίνιο. Η μέρα με τη νύχτα. Φυσικά και είναι πρόβλημα ότι σπαταλήθηκαν τόσες ευκαιρίες, φυσικά και είναι πρόβλημα ότι ο Παναθηναϊκός δέχθηκε κι εκείνος μερικές πολύ καλές φάσεις από τον Παναιτωλικό, αλλά είναι πολύ καλύτερο να προσπαθείς να διορθώνεις ατέλειες και αδυναμίες έχοντας βάλει τρεις βαθμούς στο σακούλι, παρά έχοντας υποστεί βαθμολογική απώλεια κι έχοντας κλωτσήσει την ευκαιρία να ανέβεις κι άλλο στη βαθμολογία.

Πολύ συνετή διαχείριση του ρόστερ από τον Αναστασίου

Ανάσα τελευταία και πολύ σημαντική: με πολλά μαζεμένα παιχνίδια λόγω της εμβόλιμης αγωνιστικής, του Europa, του κυπέλλου κλπ., ο Αναστασίου έπρεπε να κάνει rotation και να κρατήσει την ομάδα φρέσκια. Το έκανε με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς να την αποδυναμώσει ή να αλλοιώσει τα αγωνιστικά της χαρακτηριστικά. Έμεινε έξω ο Ατζαγκούν που αναρρώνει και ο Πράνιτς που πήγε στην πατρίδα του για ένα προσωπικό πρόβλημα. Έμειναν έξω Κουτρουμπής και Τριανταφυλλόπουλος, με Μέντεζ και Σίλντελφελντ να επιστρέφουν. Έπαιξε ο Δώνης με τον Μπούι, τον Ζέκα και τον Μπαϊράμι στα χαφ και μπήκε για λίγα λεπτά αλλαγή ο Λαγός και ο Ντίνας. Ο Μπεργκ αυτή τη φορά έμεινε στον πάγκο και μπήκε στη θέση του Καρέλη που είχε μπει αλλαγή στο προηγούμενο ματς με τη Βέροια, ενώ ο Πέτριτς έπαιξε 90λεπτο (και πολύ καλά έκανε, μια που σκόραρε). Όλα αυτά μας κάνουν μια πολύ συνετή διαχείριση του ρόστερ από τον Αναστασίου, σημαίνουν παίκτες που μένουν "ζεστοί", που νιώθουν ότι τους υπολογίζει ο προπονητής και έχουν κίνητρο σε κάθε αγώνα και κυρίως παίκτες που δεν "λιώνουν" από τα συνεχόμενα παιχνίδια (με εξαίρεση ίσως τον Νάνο και τον Ζέκα), ώστε να υπάρχει ενέργεια στις μπαταρίες και φρεσκάδα, στο δύσκολο παιχνίδι που ακολουθεί στην Τρίπολη.