Αυτό το κάτι που λείπει από τον Παναθηναϊκό

Το πιο εύκολο πράγμα μετά από μια ήττα, είναι να αρχίσεις τα αναθέματα. Στην ομάδα, που ζαλίστηκε από την προοπτική της αναρρίχησης στην τρίτη θέση και έχασε, μένοντας στην τέταρτη. Στην τύχη, που στέρησε από τον Παναθηναϊκό τον μπόμπερ του Μάρκους Μπεργκ, σε ένα άτσαλο μαρκάρισμα από τον Τριανταφυλλόπουλο στον πανηγυρισμό του γκολ. Στην απροσεξία, που έφερε ακόμα ένα γκολ από στημένη φάση.

Στον Κοτσόλη που μαρμάρωσε στο δεύτερο γκολ του Ιγκλέσιας. Στον διαιτητή που δεν έδωσε πέναλτι στον Ατζαγκούν όταν τον πέρασε για μπάλα ο Καραμάνος και τον έδιωξε σε κόρνερ. Στην αστοχία ή ανικανότητα, που δεν επέτρεψε στους παίκτες του Αναστασίου να κάνουν γκολ τις καλές ευκαιρίες που είχαν στην επανάληψη, με αποκορύφωμα την φάση που κράτησε περίπου ένα λεπτό. Στη ρέντα του Τζενάμο, που έπιασε διάφορα άπιαστα.

Ωραίο πράγμα το ανάθεμα και βολικό, αλλά στο τέλος της ημέρας το μόνο κέρδος είναι ότι θα έχεις ξεφορτώσει κάπου την τσαντίλα ή την απογοήτευσή σου. Το θέμα είναι να βρεις τι φταίει

Εμένα μου άρεσε ο Παναθηναϊκός στο ματς με τον Ατρόμητο κι ας έχασε, όπως μου άρεσε και κόντρα στον ΠΑΟΚ που επίσης έχασε ή στο ματς με τον Ολυμπιακό που επίσης έχασε. Κόντρα στις τρεις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος, βάσει εικόνας αλλά και βαθμολογίας, ο Παναθηναϊκός έκανε τρία καλά παιχνίδια, τακτικά πειθαρχημένα και διαβασμένα, αλλά πήρε συνολικά μηδέν βαθμούς, παρότι άξιζε να πάρει μίνιμουμ τρεις και μάξιμουμ πέντε ή εφτά. Κάτι του φταίει του Παναθηναϊκού, κάτι του λείπει, σε κάτι είναι κοντά αλλά δεν το έχει βρει ακόμα, κάτι που θα του επιτρέψει να κάνει αυτό το μικρό «κλικ» που χρειάζεται, ώστε να μπορεί σε βραδιές που παίζει καλά να μην φεύγει ηττημένος.

Παναθηναϊκός-Ατρόμητος 1-2

Βεβαίως και υπήρξαν πράσινοι που υστέρησαν κόντρα στον Ατρόμητο και βεβαίως τα πράγματα δεν πήγαν όπως με την Καλλονή, όχι όμως τόσο με ευθύνη του Παναθηναϊκού, όσο με «ευθύνη» του Ατρόμητου, που είναι καλύτερη ομάδα από την Καλλονή, με βάθος στο ρόστερ και ποιοτικούς παίκτες σε όλες τις θέσεις. Θα έλεγα ότι ίσως θα μπορούσε κι ο Αναστασίου να κάνει κάτι διαφορετικό, αλλά όταν το ξαναβλέπω δεν βλέπω τι έκανε λάθος: στην επιλογή Κοτσόλη; Οκ, δεν έκανε καμία σπουδαία απόκρουση αλλά δεν ευθύνεται σε κανένα γκολ. Στο ότι άφησε έξω τον Λαγό και επέλεξε Μέντεζ και Αμπεντ; Μα Μέντεζ και Αμπέντ ήταν πολύ καλοί στο προηγούμενο παιχνίδι και ως γνωστόν οι καλύτεροι παίκτες μετά από μια ήττα, είναι αυτοί που δεν αγωνίστηκαν. Στις αλλαγές που έκανε; Δεν είχε και κανέναν άλλον μεσοεπιθετικό ή επιθετικό να βάλει και έχασε και τον Μπεργκ εντελώς αναπάντεχα.

Αναστασίου: "Δεν μπορώ να βρω τι φταίει για το κενό διάστημα"

Με όλα τα παραπάνω ούτε προσπαθώ να «αγιοποιήσω» ή να βγάλω λάδι κανέναν, ούτε να φορτώσω την ήττα σε κάποιον. Πολύ απλά διότι δεν φταίει κανείς συγκεκριμένος σε ένα παιχνίδι όπου η ομάδα έπαιξε καλά, απλά της έλειψε αυτό το «κλικ»: η τύχη; Η ψυχριαμία; Η ρέντα; Η αποτελεσματικότητα; Πείτε το όπως θέλετε, εγώ θα συνεχίσω να το λέω «κλικ». Και θα συνεχίσω να πιστεύω ότι μόλις το βρει η ομάδα, θα περάσει από το στάδιο της νεανικής, φιλόδοξης και πολλά υποσχόμενης, σ’ αυτό της καλής ομάδας που μπορεί να πρωταγωνιστήσει.

Υ.Γ. Ο δαίμων του copy-paste εξαφάνισε από το προηγούμενο κείμενο, αυτό για το Τσάμπιονς Λιγκ, κοτζάμ Παρί και κοτζάμ Σάλκε (για Ολυμπιακό δεν είχα γράψει, μια που έχουν γραφτεί τόσα πολλά γι’ αυτόν τις τελευταίες μέρες). Ζητώ συγνώμη.