BER(ε)G-έτι
O Kώστας Βαϊμάκης τολμά τη σύγκριση Μάρκους Μπεργκ vs. Τζιμπρίλ Σισέ; Μην βιαστείτε να απαντήσετε, δείτε όχι μόνο τα γκολ αλλά και τις ασίστ του Σουηδού και σκεφτείτε ποιους είχαν συμπαίκτες.
Όποιος σταθεί στα 9 γκολ που έχει πετύχει ως τώρα ο Μάρκους Μπεργκ, πολύ καλά κάνει: για να πετυχαίνει γκολ αποκτήθηκε ο Σουηδός και αυτό ήταν και το μεγάλο στοίχημα, αν μπορεί δηλαδή να θυμίσει ξανά τον καλό εκείνον φορ περιοχής, που δεν έπεφτε εύκολα, που σκόραρε και με τα δυο πόδια αλλά και με το κεφάλι και που τα τελευταία χρόνια ψάχναμε να τον βρούμε και έψαχνε κι ο ίδιος με Silver Alert να βρει τη χαμένη του φόρμα.
Εγώ προσωπικά, πέρα από τα 9 γκολ, περισσότερο στέκομαι στις 5 ασίστ που έχει δώσει ως τώρα, αλλά και στη γενικότερη συμμετοχή του στην επιθετική ανάπτυξη και το passing - game της ομάδας, βγαίνοντας ακόμα και στα πλάγια προκειμένου να τραβήξει έναν - δυο αμυντικούς μαζί του και να βρεθούν χώροι για όποιον συμπαίκτη του μπουκάρει στην αντίπαλη περιοχή. Για μένα, αυτό δείχνει το ποιον του ανδρός, πράγματα πέρα από την αξία του και την ευχέρεια στο σκοράρισμα: ο τρόπος που παίζει, δείχνει και τον χαρακτήρα του.
Θα τολμήσω μια σύγκριση, που για πολλούς θα φανεί αρχικά βέβηλη, αλλά προσπαθείστε να σκεφτείτε λίγο πιο ποδοσφαιρικά: θυμηθείτε τον Τζιμπρίλ Σισέ με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, τον σπουδαίο αυτόν παιχταρά που μας έκανε τη χάρη να παίξει στην Ελλάδα. Πώς λειτουργούσε ο Τζιμπρίλαρος στον Παναθηναϊκό; Σαν τσιφλικάς!
Θυμηθείτε τις φωνές και τα μπινελίκια όταν δεν έπαιρνε τη μπάλα εκεί που την ήθελε, την μανουριασμένη του φάτσα έτσι και τολμούσε κάποιος να διανοηθεί να εκτελέσει φάουλ που ήταν σε καλή θέση, το πόσο απολάμβανε να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής εντός και εκτός γραμμών, το πώς πανηγύριζε τα περισσότερα γκολ μόνος του, σαν να έπαιζε τένις κι όχι σαν να συμμετείχε σε ομαδικό σπορ.
Όχι, μην βιαστεί να πει κανείς ότι τον κατηγορώ ή τον απαξιώνω, απλά εντοπίζω διαφορές ανάμεσα σε αυτόν και το σημερινό «9άρι» της ομάδας, τον Μπεργκ, που μπορεί να μην φτάσει τα γκολ του Τζιμπρίλ, αλλά στο τέλος της χρονιάς ίσως η σούμα να τον βγάλει πιο σημαντικό για την ομάδα, αν συνυπολογίσουμε γκολ, ασίστ και φυσικά ποιους συμπαίκτες έχει δίπλα του και ποιους είχε ο Σισέ.
Ο Μπεργκ φαντάζομαι έχει όρο στο συμβόλαιό του να παίρνει έξτρα χρήματα ανάλογα με τα γκολ που πετυχαίνει - οι περισσότεροι φορ έχουν. Κι όμως, προτιμά να σιγουρεύει τα γκολ, να «φτιάχνει» συμπαίκτες του, να τους ανεβάζει ή να τους επιβραβεύει όπως είχε κάνει πριν μερικές εβδομάδες με τον Καρέλη, παρά να παίζει για την προσωπική του στατιστική. Ξέρει επίσης πως αν τους «φτιάχνει», θα τον «φτιάξουν» κι αυτοί, πως αν τους δείξει εμπιστοσύνη, θα τον προτιμήσουν όταν έχουν την επιλογή «να σουτάρω ή να ψάξω τον Μπεργκ;».
Ο Μπεργκ καταφέρνει να κερδίσει τον σεβασμό όχι φωνάζοντας και χειρονομώντας, αλλά πασάροντας και χαμογελώντας. Είναι μια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με το παρελθόν, αλλά εξίσου αποτελεσματική. Και τολμώ να πω, ότι στην παρούσα φάση, έτσι όπως είναι αυτός ο under - costruction Παναθηναϊκός, ακριβώς αυτό χρειαζόταν: έναν Μπεργκ και όχι έναν Σισέ, έναν παίκτη ομάδας που να κάνει καλύτερους τους γύρω του.
Και είναι πολύ τυχερός που τον βρήκε, που επέμεινε τόσο ο Αναστασίου να έρθει, που τον «έψησε» ο Νταμπίζας και τον απολαμβάνουμε όλοι μας.
.jpg)
