Κόντρα σε αρκετές και σημαντικές απουσίες, κόντρα σε ομίχλη και παγωνιά, σε ένα ματς που θύμιζε τηλεοπτική μίνι-σειρά με διάφορα επεισόδια που δεν βοηθούν να βρεθεί αγωνιστικός ρυθμός και με όλη την γκρίνια και την επικοινωνιακή μάχη εντυπώσεων, ο Παναθηναϊκός ήθελε, έπρεπε, όφειλε να κερδίσει την ομάδα που δεν κέρδισαν οι από πάνω του, αλλά δεν μπόρεσε. Και φυσικά δεν φταίει γι' αυτό ο Καρέλης, ο παίκτης που ήταν μέσα σε όλες τις καλές φάσεις της ομάδας του.

Όταν λες ότι πας για πρωτάθλημα, όταν "ψήνεις" τον κόσμο σου ότι φέτος μπορείς να το παλέψεις μέχρι τέλους κι αυτός τραγουδάει συνθήματα που μέσα τους έχουν τις λέξεις "πρωτάθλημα" και "κύπελλο", όταν έχεις καταφέρει μέχρι σχεδόν το τέλος του πρώτου γύρου να βρίσκεσαι σε απόσταση βολής από ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό, με βολικό πρόγραμμα στον δεύτερο γύρο, με Ολυμπιακό - ΠΑΟΚ - Αστέρα στη Λεωφόρο και λίγες εκδρομές εκτός Αττικής, τότε παιχνίδια σαν αυτό με τον ΠΑΣ στα Γιάννενα "οφείλεις" και "πρέπει" να τα κερδίζεις.

Ειδικά όταν στο ίδιο γήπεδο ο ΠΑΟΚ έχασε 3-0 και στο "Καραϊσκάκης" με την ίδια ομάδα ο Ολυμπιακός έφερε ισοπαλία. "Οφείλεις" να κερδίσεις την ομάδα που οι δυο πρωτοπόροι δεν κέρδισαν για να φωνάξεις "είμαι κι εγώ εδώ", αλλά και "πρέπει" να κερδίσεις για να σε νιώθουν στο σβέρκο τους βαθμολογικά, να τους γίνεις τσιμπούρι, να τους αγχώνεις κάθε φορά που παίζουν ότι είσαι έτοιμος να τους προσπεράσεις.

ΠΑΣ Γιάννινα-Παναθηναϊκός 0-0

Δεν έκανε όμως αυτό που "όφειλε" να κάνει ή "έπρεπε" να κάνει ο Παναθηναϊκός στα Γιάννενα, μένοντας στο 0-0 σε ένα ματς ειδικών συνθηκών από πολλές και διάφορες απόψεις: ξεκίνησε Κυριακή βράδυ, ολοκληρώθηκε Δευτέρα απόγευμα. Έγινε σε δόσεις και σε διάφορες πράξεις, διακόπηκε (ορθώς) και συνεχίστηκε (κακώς) την Κυριακή, μετατέθηκε Δευτέρα σε μια ώρα όπου θα έπρεπε να είχε γίνει την Κυριακή, έγινε επικοινωνιακή παντιέρα για τους πράσινους στον πόλεμο "μόνοι μας κι όλοι σας" που έχουν ανοίξει με ΕΠΟ, με ΚΕΔ, με Σούπερ Λίγκα, με Σαρρή, με Μποροβήλο, με Μαρινάκη.

Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με όλα αυτά τα μέτωπα, οφείλει να παραδεχθεί ότι δεν ήταν και παράλογο να ζητάει κανείς χειμωνιάτικα να γίνονται οι αγώνες στα Γιάννενα νωρίς - συμφωνούν σ' αυτό και οι παράγοντες - προπονητής - παίκτες του ΠΑΣ εξ' όσων γνωρίζω, διότι και γι' αυτούς ο παγετός, το κρύο ή η ομίχλη είναι εξίσου μεγάλο πρόβλημα. Δεν χρειάζεται εδώ που τα λέμε να είσαι η Χριστίνα Σούζη για να ξέρεις τις καιρικές δυσκολίες στην συγκεκριμένη πόλη τον Δεκέμβρη ή τον Γενάρη.

Τώρα το γιατί κάθε φορά που ζητάει κάτι ο Παναθηναϊκός από τη διοργανώτρια αρχή πρέπει να γίνεται Μεσανατολικό και πρέπει ο εκάστοτε Πρόεδρος της Λίγκας να βγαίνει ως νέος Θωμάς Μάτσιος (τέως αντιπρόεδρος Εδεσσαϊκού) και να προσπαθεί εκ των υστέρων να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα με ατάκες τύπου "εμείς θέλαμε αλλά οι άλλοι δεν θέλανε και τότε εμείς είπαμε να γίνει το παιχνίδι" κλπ.), καλό είναι να το λύσουμε κάποια στιγμή και να πάμε παρακάτω, ειδικά μάλιστα απ' τη στιγμή που η NOVA δεν είχε κανένα απολύτως θέμα με την αλλαγή της ώρας. Η ίδια NOVA θυμίζω που είχε ένα σωρό θέματα με τις διάφορες αναβολές αγωνιστικών που είχαμε φέτος, που είχε ζητήσει αγωνιστική μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων αλλά την έγραψαν εκεί που δεν πιάνει δορυφορικό σήμα, που απείλησε να ενεργοποιήσει ρήτρες εκατομμυρίων ευρώ αλλά τότε κανενός το αυτί δεν ίδρωσε.

Αναστασίου: "Σημαντικό που δεν χάσαμε"

Στα Γιάννενα λοιπόν, σε ένα παιχνίδι με διακοπή για διαφημίσεις, για ποπ-κορν, για κατούρημα, με αναβολή και τέλεση την επόμενη μέρα, ήταν δύσκολο να βρεθεί αγωνιστικός ρυθμός. Ήταν επίσης δύσκολο να ξαναπάνε Δευτεριάτικα όλοι οι Γιαννιώτες που είχαν πάει Κυριακή απόγευμα και ήταν απίθανο να ξαναπάνε οι εκδρομείς που είχαν πάει αυθημερόν. Τέλος ήταν κομματάκι δύσκολο να στηθούν οι τηλεθεατές στις τηλεοράσεις τους Δευτέρα μεσημέρι για να δουν το υπόλοιπο ματς, κάτι που θα ήταν πολύ πιο εύκολο την Κυριακή το μεσημέρι.

Και όσοι δεν μπόρεσαν, έχασαν ένα αρκετά καλό δεύτερο ημίχρονο, το διάστημα δηλαδή που παίχτηκε μπάλα σερί, χωρίς διακοπές (αφού το υπόλοιπο του πρώτου ημιχρόνου ήταν παγωμένο σαν τη θερμοκρασία), που βγήκαν μερικοί συνδυασμοί, που ξύπνησε ο Τσάβεζ, που έγιναν "τσαφ" στις άμυνες, που κατέφθασε η κούραση, που μπήκαν στο χορτάρι φρέσκα ποδάρια κι έτρεξαν λιγάκι τους κουρασμένους αντιπάλους - καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι το ματς είχε τόσο πολύ ζουμί στο τέλος του. Και θα μπορούσε και ο ΠΑΣ να "κλέψει" το τρίποντο, αλλά θα μπορούσε και ο Παναθηναϊκός να φύγει νικητής, που είχε κι αυτός 2-3 καλές στιγμές και τη μεγάλη φάση στο 93' με τον Καρέλη.

Μιλώντας για Καρέλη, υπάρχουν δυο αναγνώσεις: η πρώτη, η "αγανακτισμένη", είναι ότι "το παλικάρι δεν μπορεί, έχασε τόσες ευκαιρίες για γκολ". Η δεύτερη, με περισσότερο ποδοσφαιρικά κριτήρια, είναι πως ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις. Προσωπικά, κρατάω τη δεύτερη: ο Καρέλης είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τον Μπεργκ φέτος για προφανείς λόγους, που έχουν να κάνουν με ον σοβαρό τραυματισμό του Μπεργκ. Έμαθε πολλά δίπλα στον Σουηδό πέρυσι, παίζει συνέχεια από τον Ιούλιο, έχει σκοράρει ήδη όσα γκολ έβαλε σε όλη την περσινή σεζόν, έπαιξε Ευρώπη για πρώτη φορά (και σκόραρε), έπαιξε στην Εθνική για πρώτη φορά (και σκόραρε), έχει βελτιωθεί, έχει χτίσει αυτοπεποίθηση και οι οιωνοί λένε ότι θα γίνει ακόμα καλύτερος.

Ταυλαρίδης: "Απογοητευμένοι από το αποτέλεσμα"

Δεν είναι Μπεργκ, ούτε Βαζέχα ή Σισέ, στα δικά μου μάτια είναι ένα μοντέλο "Δημήτρη Παπαδόπουλου" αλλά με περισσότερα αθλητικά προσόντα, άρα και περιθώρια για να γίνει ένας πολύ καλός επιθετικός. Αν θα γίνει εδώ ή στο εξωτερικό, άρα αν θα κεφαλοποιήσει την - όποια - πρόοδό του ο Παναθηναϊκός ή κάποια άλλη ομάδα, θα το διαπιστώσουμε στο προσεχές μέλλον. Αλλά το σίγουρο είναι, πως αν ο Παναθηναϊκός μπει στον πειρασμό να τον πουλήσει, θα το κάνει με ένα ποσό πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι εισέπραξε για τον Μαυρία και τον Καπίνο.

Υ.Γ. Πάντα απολάμβανα τις συζητήσεις για μπάσκετ που έκανα με τον Κυριάκο. Το συνειδητοποίησα σήμερα, που έμαθα ότι έφυγε από τη ζωή. Συνειδητοποίησα ταυτόχρονα ότι είχα πολύ καιρό να του μιλήσω, ότι δεν ήξερα ότι ήταν άρρωστος, με έπιασαν οι ενοχές μου, όπως συμβαίνει πάντα σε περιπτώσεις που φεύγει ένας άνθρωπος που αγαπάς και νιώθεις ότι είχες πολλά πράγματα να του πεις και δεν τα είπες, ότι χαθήκατε γιατί έτσι έχει γίνει η κωλοζωή κι ότι θα σου λείψει πραγματικά και θα σου στοιχίσει που δεν θα τον ξαναδείς.

Τον Κυριάκο Νικολακόπουλο κάποιοι τον ξέρατε ως παλιό μπασκετμπολίστα του Εσπέρου (μεγάλος παιχταράς και "χεράς" ακόμα και στα 40-τόσα του, είχαμε παίξει μερικά μονά και άκουγα μόνο το "χλατς" της μπάλας στο διχτάκι), κάποιοι τον ξέρατε από το "Άρωμα" στη Μύκονο, το πλατύ του χαμόγελο ή τις μουσικές που έβαζε για τους φίλους του. Για μένα, είναι ο φίλος μου ο Κυριάκος, από την παρέα με την Βασιλική, τον Στάθη, την Κούλα, τον Σταμάτη, τη Ζωή, από μια υπέροχη περίοδο της ζωής μου γεμάτη μόνο με ωραίες εικόνες. Καλό ταξίδι φίλε μου Κυριάκο.