Δεν ξέρω πόσο "καμίνι" θα είναι η Λεωφόρος την Πέμπτη από παλμό και λαό, αλλά ξέρω πως είναι πιο πιθανόν να επηρεαστούν οι παίκτες της Μίντιλαντ από την υψηλή ελληνική θερμοκρασία του Αυγούστου, παρά από τους φωνακλάδες οπαδούς - είναι στο DNA τους και την κουλτούρα των βόρειων να είναι "ψυχροί" όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις "καυτές" και να μην ιδρώνει το αυτί τους απ' όσα γίνονται γύρω τους.

Πειθαρχημένη και σοβαρή ομάδα είναι η Μίντιλαντ, όχι ιδιαίτερα "ψηλοτάβανη" σε ό,τι έχει να κάνει με την ποιότητά της και τον τρόπο που παίζει, αλλά οι παίκτες της αν είναι του "7", 7 ή 7,5 θα παίξουν και όχι παρακάτω. Τι πρέπει λοιπόν να κάνεις για να κερδίσεις την ομάδα του "7", που δεν μασάει από έδρες και φασαρία από την εξέδρα; Πολύ απλά, να παίξεις για "8".

Μπορεί ο Παναθηναϊκός να παίξει για "8" αυτή την εποχή; Δύσκολο αλλά όχι απίθανο: αν με τη Σταντάρ τα δυο από τα τρία δοκάρια είχαν πάει μερικούς πόντους παρακάτω ή παραδίπλα κι η μπάλα είχε καταλήξει στα δίχτυα, τότε θα λέγαμε ότι ο Παναθηναϊκός του Ιουλίου άγγιξε το "8".

Ευκαιρίες αρκετές έκανε, ευκαιρίες πολλές δεν δέχτηκε σε 180 λεπτά, το δεύτερο βελγικό γκολ ως σέντρα ξεκίνησε και υπέροχο γκολ κατέληξε, άρα δεν ήταν τόσο κακός ο Παναθηναϊκός όσο τον είδαν κάποιοι μέσα στη ζοχάδα του αποκλεισμού. Το γκολ του έλειψε, η αμυντική συγκέντρωση σε λίγες περιπτώσεις (όπως στο πρώτο γκολ της Σταντάρ) κι έγινε το κακό. Όμως από εκείνο το παιχνίδι έχουν περάσει αρκετές μέρες. Μέρες στις οποίες η Μίντιλαντ παίζει κανονικούς αγώνες, επίσημους κι έχει βρει έναν καλό ρυθμό αλλά και μέρες όπου ο Παναθηναϊκός δουλεύει και προετοιμάζεται για το πρώτο ματς.

Ο Σίντελφελντ, που τότε είχε μόλις έρθει από διακοπές και διαπραγματεύσεις με τη Ντιναμό, προπονείται εδώ και μέρες δίπλα στον Κουτρουμπή. Ο Μπεργκ προσπαθεί να ξαναγίνει γρήγορα ο περσινός Μπεργκ και ο Καρέλης δουλεύει δίπλα του, αφού το πείραμα με τον Πέτριτς δεν λειτούργησε. Ο Πράνιτς θα είναι σίγουρα πιο ζωηρός από τον βαρύ παίκτη που είδαμε κόντρα στη Σταντάρ, μια που είχε έρθει κι αυτός από την ταλαιπωρία του Μουντιάλ και λίγες μέρες διακοπών.

Ο Μέντεζ, ο Ζέκα, ο Ατζαγκούν, ο Λαγός, έχουν δουλέψει μαζί με τον Πράνιτς πολύ στο χώρο του κέντρου, ώστε όποιοι τέσσερις ξεκινήσουν να είναι έτοιμοι και ανασταλτικά και δημιουργικά. Και είμαι σίγουρος ότι ο Τριανταφυλλόπουλος που θα παίξει δεξιά, που τον χρέωσαν (άδικα κατά τη γνώμη μου) αρκετοί για τα βελγικά γκολ, θα "σκυλιάσει" για να δείξει ότι μπορεί να μην είναι Νάνο, αλλά δεν είναι και καμιά μαύρη τρύπα στην πράσινη άμυνα.

Αυτό το παιχνίδι, το πρώτο κόντρα στους Δανούς, θέλει υπομονή και προσοχή, θέλει προσήλωση και ελάχιστα ως καθόλου λάθη, θέλει να μπορέσουν οι επιθετικοί να τελειώσουν τις ευκαιρίες που θα βρουν, θέλει δυνατές μονομαχίες και κορμιά στη φωτιά στις δανέζικες στημένες φάσεις, που είναι ένα πολύ δυνατό όπλο για τη Μίντιλαντ. Θέλει όλα τα παραπάνω, αλλά πάνω απ' όλα θέλει "φόβο". Φόβο ποδοσφαιρικό, φόβο επιβίωσης, φόβο ευρωπαϊκό.

Να καταλάβουν όλοι στον Παναθηναϊκό πως οι ψυχροί Δανοί έρχονται σαν αουτσάιντερ αλλά και σαν μια ομάδα που δεν έχει τίποτα να χάσει και πολλά να κερδίσει αν μπει σε όμιλο του Europa, σε αντίθεση με τους πράσινους που έχουν πολλά να κερδίσουν αλλά και πολλά να χάσουν. Αν τους "φοβηθείς", τότε θα τους σεβαστείς. Κι αν τους σεβαστείς και τους μετρήσεις σωστά, με τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους, τότε θα τους καταλάβεις και θα τους διαβάσεις. Κι αν τους διαβάσεις, τότε θα τους κερδίσεις και θα το κάνεις με ένα σκορ καθαρό, που θα σου δίνει το πάνω χέρι για τη ρεβάνς.