X

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων. Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία μας και των συνεργατών μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν από τη συγκατάθεσή σας ή να αρνηθείτε να δώσετε τη συγκατάθεσή σας. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αντιταχθείτε σε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις μας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο.

OPINIONS

Η σύζυγος και η γκόμενα

Ο Κώστας Βαϊμάκης γράφει για την σύζυγο (Σούπερ Λιγκ), την γκόμενα (Ευρώπη) και την ανάγκη του Έλληνα να κερδίζει η ομάδα του τα παιχνίδια με κάθε τρόπο.

Τι απαιτήσεις έχεις από την σύζυγό σου; Να μαγειρεύει, να σιδερώνει, να είναι καλή μάνα και να μεγαλώνει σωστά τα παιδιά ΣΟΥ, να μην σου σπάει και πολύ τα νεύρα και να εκπληρώνει τα συζυγικά της καθήκοντα όποτε σού κάνει κέφι.

Τι απαιτήσεις έχεις από τη γκόμενα; Να ξεσκάς μαζί της και να κάνεις κολασμένο σεξ. Χωρίς να πρέπει να πας για φαγητό στους γονείς της, χωρίς "τη Δευτέρα πρέπει να πληρώσουμε το ρεύμα αλλιώς θα μας το κόψουν", χωρίς να έχει πονοκέφαλο ποτέ, χωρίς να τη βλέπεις με παντόφλα και γκρίζα μαλλιά, απεριποίητη και μέσα στη μίρλα.

Τη σχέση συζύγου και γκόμενας ο μέσος Έλληνας την έχει και με το ποδόσφαιρο: η Σούπερ Λίγκα είναι η σύζυγος και τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είναι η γκόμενα. Σε ό,τι έχει να κάνει με το ελληνικό πρωτάθλημα, η ομάδα μας να κερδάει, η ομάδα μας να παίρνει τους τίτλους, να βγαίνει Ευρώπη, να σώζει την κατηγορία. Κι αν έρθει η νίκη με πέναλτι - φάντασμα στο 95’, ακόμα καλύτερα. Κι αν σφάξουν τον αντίπαλο στο γόνατο, ας πρόσεχε.

Κι αν έχουμε την απόλυτη ομορφιά του ποδοσφαίρου στο ένα ή το άλλο ή και το παράλλο γήπεδο για να βολευτούν αυτοί που πρέπει, όλα μια χαρά. Όταν μιλάμε όμως για Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, εκεί είμαστε "φίλαθλοι". Εκεί προέχει το θέαμα, ο ανταγωνισμός, το fair-play, οι ωραίες φάσεις. Εκεί είμαστε "εστέτ", πολίτες του κόσμου, δεν γουστάρουμε αβαβά και σκιές, δεν θέλουμε να πολυ-μιλάμε για διαιτησίες και άλλα παρόμοια.

Δεν έχει φυσικά καμία σημασία μέσα στο ταραγμένο μας μυαλό για ποιο λόγο έχει τόσο μεγάλη διαφορά η Ελλάδα με το εξωτερικό και γιατί η Σούπερ Λίγκα είναι αυτή που είναι και τα ξένα πρωταθλήματα αυτά που είναι. "Ξεχνάμε" προφανώς ότι εκεί ο τελευταίος έχει κάθε δικαίωμα να κερδίσει τον πρώτο, οι αδιάφοροι βαθμολογικά τιμούν την ιστορία τους, το ποδόσφαιρο, την εκεί Λίγκα που τους πληρώνει αδρά και παίζουν αυτό που μπορούν να παίξουν για να ικανοποιηθεί ο κόσμος που πήγε στο γήπεδο ή στήθηκε στην τηλεόραση.

Η γυναίκα στο σπίτι να είναι καλά για να ρολάρει το σπίτι και η γκόμενα να είναι ακόμα καλύτερα, για να κάνουμε τα γούστα. Άλλωστε, σύζυγο δύσκολα παίρνεις την απόφαση να αλλάξεις αλλά τη γκόμενα μπορείς να την αλλάξεις ή μπορείς να ονειρεύεσαι την επόμενη, αυτή που θα σε απογειώσει, που θα σε ταξιδέψει, που θα σου πάρει τα μυαλά. Όπως ακριβώς η μπάλα στην Αγγλία, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γερμανία...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ