Μπορεί και χωρίς τα γυαλιά του
Ο Παναθηναϊκός στα Γιάννενα όπως και στη Λεωφόρο κόντρα στον Άρη δείχνει να κεφαλοποιεί την αυτοπεποίθηση που έχει κερδίσει πλέον μετά την νίκη επί του Ολυμπιακού και να κερδίζει με τον αέρα της μεγάλης ομάδας.
Ο φετινός Παναθηναϊκός, ο γεμάτος σκαμπανεβάσματα από την αρχή της σεζόν, ήταν μια ομάδα ενδιαφέρουσα αλλά και μια ομάδα που αγαπούσε το «ζην επικινδύνως»: δεν τέλειωνε πολλές φορές τα ματς που προγούνταν και έμοιαζαν δικά του, βραχυκύκλωνε, έδινε δικαιώματα, συχνά πέταγε βαθμούς που έμοιαζε να έχει στο τσεπάκι του, οπισθοχωρούσε άναρχα κι έδινε στους αντιπάλους μέτρα στο γήπεδο, δεν έδειχνε να μπορεί να στηριχθεί στην αμυντική του συνέπεια.
Στο «Καραϊσκάκης», με τον τρόπο που έπαιξε, με την έκταση του σκορ και τον τρόπο που κατάφερε ουσιαστικά να μην απειληθεί σχεδόν σε κανένα σημείο του αγώνα, η ομάδα έδειξε να κάνει ένα κλικ:
Έπαιξε με τον Άρη στη Λεωφόρο και έριξε τέσσερα γκολ χωρίς να αγχωθεί από την ισοφάριση του Άρη και την τρίδιπλη ζώνη άμυνας του Σούλη Παπαδόπουλου, ανέβηκε στα Γιάννενα και πήρε ένα άνετο διπλό, χωρίς να δώσει δικαιώματα στον αντίπαλο, αν εξαιρέσουμε ένα λάθος στην αρχή του αγώνα κι άλλο ένα του Μέντεζ στα μέσα του δεύτερου, που πρόσφερε ένα φάουλ σε καλή θέση στον ΠΑΣ κι ένα σουτ που εξουδετέρωσε ο Καπίνο - κατά τα άλλα έπαιξε τόσο μελετημένα ο Παναθηναϊκός, που δεν επέτρεψε στους γηπεδούχους να του ανοίξουν την άμυνα και να δημιουργήσουν επικίνδυνες καταστάσεις.
Όλο αυτό μπορεί να το αποδώσει κανείς στο καλό στήσιμο του Αναστασίου, που φόρτωσε το κέντρο του με Λαγό και Μέντεζ μαζί με Ζέκα και Ατζαγκούν, στην καλή συνεργασία των αμυντικών, τη σταθερότητα του Καπίνο, το πρέσινγκ που ξεκίναγαν από ψηλά ο Καρέλης με τον Κλωναρίδη.
Όλα αυτά σωστά είναι, μόνο που υπάρχει κάτι ακόμα: λέγεται αυτοπεποίθηση και σιγουριά, λέγεται «έτσι παίζουν οι μεγάλες ομάδες κόντρα στις θεωρητικά ασθενέστερες», σημαίνει επίσης πως ο Παναθηναϊκός μεγαλώνει μήνα με τον μήνα και θυμίζει εκείνη την μεγάλη ομάδα που θυμάται ο κόσμος του, που μπορεί να διεκπεραιώνει με επιτυχία ακόμα και παιχνίδια όπου δεν πιάνει σούπερ απόδοση, ειδικά όταν ακολουθεί ένα σημαντικό παιχνίδι όπως είναι αυτό στο Ηράκλειο με τον ΟΦΗ για το κύπελλο.
Ο Αναστασίου μπορεί να νιώθει χρούμενος που πήρε τρεις βαθμούς χωρίς ζόρι, χωρίς κούραση και χωρίς τρυματισμούς. Χωρίς να ταλαιπωρήσει τον ασθενή Μπεργκ, χωρίς να του λείψει ο έτερος φορ Πέτριτς ή ο ποιοτικότερός του χαφ, ο Πράνιτς, που δεν ταξίδεψε στα Γιάννενα.
Δοκίμασε δίδυμο στην άμυνα με Σίλντελφελντ και Τριανταφυλλόπουλο χωρίς να έχει προβλήματα, είδε μετά από καιρό τον Μαρινάκη να κάνει καλό παιχνίδι, είδε ξανά τον καλό Μέντεζ που του έλειψε τόσο καιρό και έναν Ατζαγκούν που είναι πειθαρχημένος σαν δυτικοευρωπαίος και όχι σαν Αφρικανός.
Με όλα αυτά τα χρήσιμα συμπεράσματα στις αποσκευές του, μπορεί να ετοιμάσει με την ησυχία του τα πλάνα για το κύπελλο, σε ένα ματς πολύ πιο σημαντικό και πολύ πιο απαιτητικό απ’ αυτό των Ιωναννίνων.
