Νίκησε ο Παναθηναϊκός και δεν πάει με καμία απώλεια από τραυματισμό ή κόκκινη κάρτα στη ματσάρα της ερχόμενης Κυριακής. Πέρα από τα βαθμολογικά και ψυχολογικά οφέλη όμως, υπάρχουν και πράγματα που δεν δούλεψαν όπως θα ήθελε ο Γιάννης Αναστασίου. Τι προλαβαίνει να διορθώσει μέσα σε λίγες μέρες;

+ Ο Παναθηναϊκός γύρισε ένα παιχνίδι που έδειχνε να στραβώνει άσχημα, παίζοντας "κανονικό" ποδόσφαιρο. Σαφώς και είναι τεράστια ανακούφιση το χρονικό σημείο που ισοφαρίζει, βεβαίως είναι τυχερός από την κόντρα στο σουτ του Πράνιτς, αλλά σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο δεν ψάχνει και δεν ψάχνεται με γιόμες, με μπαλιές από τα βάθη της άμυνας, ή με αλλαγές του "όσα πάνε κι όσα έρθουν", όπως θα γινόταν αν δεν έβαζε το νικητήριο γκολ ο Καρέλης και ίσως βλέπαμε και τον Κλωναρίδη στο χορτάρι, μαζί με Μπεργκ - Καρέλη - Νίνη - Ατζαγκούν στο φινάλε. Το τρίτο γκολ βγαίνει δουλεμένα από συρτή σέντρα του Χουχούμη στο ύψος του πέναλτι και αποδέκτη τον Καρέλη, οι δυο παρολίγον ευκαιρίες του Μπεργκ βγαίνουν από καλοζυγισμένες μπαλιές στην πλάτη της άμυνας, ούτε πανικό διέκρινα, ούτε πρεμούρα, ούτε γιούρια.

ΟΦΗ - Παναθηναϊκός 2-3

- Στο πρώτο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός έδωσε ένα σωρό δικαιώματα. Προηγήθηκε με γκολ από τα αποδυτήρια κι αντί να πατήσει πάνω σ' αυτό, να ελέγξει το κέντρο και να ψάξει μεθοδικά ένα δεύτερο γκολ για να τελειώσει το ματς, έδωσε πολύ γήπεδο στους γηπεδούχους κι έκανε ευγενική προσφορά τον χώρο του κέντρου. Μοιραία ήρθε η πίεση του ΟΦΗ, υπέροχη η εκτέλεση φάουλ του Μονιάκη, ακόμα πιο υπέροχη η υπόδειξη του ανύπαρκτου πέναλτι. Και μπορεί ο Παναθηναϊκός εντέλει να "κέρδισε και τον διαιτητή", με την εικόνα όμως του πρώτου μέρους έβαλε πολλούς μπελάδες στο κεφάλι του και έπαιξε με τη φωτιά. Διότι αν δεν ισοφάριζε στο 50' και έφτανε το 60' και το 65' με το σκορ στο 2-1, θα ερχόταν και το άγχος και οι κακές επιλογές και το φάσμα της απώλειας βαθμών πολύ έντονα.

+ Ο Νίκος Καρέλης στα τελευταία ματς δεν έπαιξε πολύ, βλέποντας τον Κλωναρίδη να αρπάζει τις ευκαιρίες από τα μαλλιά και να κάνει καλά παιχνίδια. Λογικό ήταν να υπάρχει και κούραση από τα πολλά παιχνίδια που είχε παίξει φέτος ο Καρέλης σε πρωτάθλημα - κύπελλο - Ευρώπη - Εθνική, λογικό να υπάρξει κάποια στιγμή ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο ντεφορμάρισμα. Με τον ΟΦΗ όμως έβαλε δυο γκολ, είχε ένα δοκάρι, κινήθηκε σωστά χωρίς τη μπάλα, τον ένιωσε πολύ η άμυνα των Κρητικών σε όλο το παιχνίδι, είτε βρισκόταν στην κορυφή της επίθεσης, είτε εκκινούσε από αριστερά. Παίκτης που μπορεί να μασκαρεύει υπέροχα τις τεχνικές του αδυναμίες ή τα όποια προβλήματα έχει στα τελειώματα των φάσεων (όχι στο συγκεκριμένο παιχνίδι βέβαια, αλλά γενικά) με την προσπάθεια που καταβάλει και το τρέξιμο που ρίχνει σε κάθε παιχνίδι.

Καφρίλες στο Ηράκλειο

- Ο Μάρκους Μπεργκ ούτε σ' αυτό το παιχνίδι ήταν ο Μάρκους Μπεργκ που όλοι αγαπήσαμε. Η πρώτη και τελευταία καλή του ενέργεια είναι στα πρώτα λεπτά, αφού από τα πόδια του ξεκινάει το 0-1. Μετά απ' αυτό όμως, σιωπή... Αρκετά νεύρα και πάλι (πρέπει να το πάρει απόφαση ότι αρκετοί αντίπαλοι θα τον παίζουν σκληρά και αν ανταποδίδει στο τέλος αυτός θα βλέπει την κίτρινη) και δυο καλές στιγμές που ο περσινός Μπεργκ θα τις είχε κάνει γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά δεν μπόρεσε ούτε να στείλει τη μπάλα προς την εστία του Λόρια, καθώς στην πρώτη από την πάσα του Νίνη κάνει "τσαφ" και στη δεύτερη χάνει τον βηματισμό του λίγο πριν μπει στη μεγάλη περιοχή. Προλαβαίνει μέχρι το ντέρμπι να ξαναγίνει ο παίκτης - φόβητρο; Σαφώς και προλαβαίνει, ιατρικώς είναι "ταύρος". Θα το κάνει; Άγνωστο, πάντως οι μεγάλοι παίκτες ζουν για τα πραγματικά μεγάλα παιχνίδια, οπότε δεν αποκλείεται καθόλου.

+ Ο Σωτήρης Νίνης μπήκε στο δεύτερο ημίχρονο και ήταν Νίνης 6-7 ετών πριν: άντεξε στις κλωτσιές, κράτησε τη μπάλα, δοκίμασε κάθετες μπαλιές, δεν άφησε το παιχνίδι της ομάδας του να γίνει σε κανένα σημείο άναρχο ή ατσούμπαλο. Είχε ρόλο στο κέντρο παίζοντας είτε δεξιά είτε πιο κεντρικά, δίνοντας αυτά που ζητούσε ο Παναθηναϊκός όταν αποφάσισε να τον επαναπατρίσει. Είναι δεδομένο ότι ξέρει μπάλα, είναι δεδομένο ότι έχει στοιχεία που δεν έχει άλλο χαφ της ομάδας και φυσικά είναι δεδομένο ότι "πρώην ποδοσφαιριστής" στα 24 ή τα 25, όπως βιάστηκαν μερικοί να τον βαφτίσουν, δεν είναι. Μένει να δούμε αν θα έχει και ανάλογη συνέχεια, τώρα που δείχνει να βρίσκει ρυθμό. Για μένα, με αυτή την εμφάνιση, βάζει γερή υποψηφιότητα για την 11άδα στο ντέρμπι.

Αναστασίου: "Σημασία έχει ότι φύγαμε αλώβητοι"

- Η επανεμφάνιση του Χάρη Μαυρία δεν ήταν αυτή που περίμενε ο Αναστασίου και όλοι εμείς. Ούτε όσο είχε απέναντί του τον Μονιάκη αλλά ούτε όταν χτύπησε και βγήκε ο Μονιάκης κατάφερε να κάνει κάτι ο Μαυρίας, στο πρώτο ημίχρονο βέβαια που όλος ο Παναθηναϊκός ήταν μέτριος και με μια ευκαιρία όλη κι όλη (το σουτ του Χουχούμη) πέρα από το γκολ. Έχει ελαφρυντικά ο Μαυρίας, έχει να παίξει αρκετούς μήνες, ουσιαστικά από τα ματς της Εθνικής, αλλά δεν δείχνει ακόμα έτοιμος να κάνει τα πράγματα που έκανε πρόπερσι. Κρίμα, κι είχα υψηλές προσδοκίες από την δεξιά πτέρυγα με Μαυρία και Ζέκα, αλλά έχουμε καιρό και ματς μπροστά μας για να δούμε καλύτερα πράγματα.

+ Ο Διαμαντής Χουχούμης είχε την ασίστ στο τρίτο γκολ και την ευκαιρία στο πρώτο ημίχρονο. Είχε μερικές ατυχείς επιλογές σε σέντρες, αλλά είχε και πολύ τρέξιμο σε όλο το 90λεπτο, ήταν αρκετά συνεπής αμυντικά και προσπάθησε όσο μπορούσε να βοηθήσει επιθετικά την ομάδα με τα ανεβάσματά του.Τον τελευταίο καιρό έχει αφήσει στον πάγκο τον Νάνο και αν αυτό λέγαμε ότι γινόταν στα πλαίσια του rotation πριν μερικές εβδομάδες, πλέον γίνεται διότι ο Αναστασίου τον θεωρεί πιο φορμαρισμένο και πιο φρέσκο από τον Ισπανό, ενώ παράλληλα ο Χουχούμης έχει βρει και αγωνιστικό ρυθμό από τη στιγμή που παίζει συνεχόμενα ματς κι όχι στη χάση και στη φέξη και στα "ρεπά" του Νάνο. Η λογική λέει ότι βασικό στο ντέρμπι θα δούμε τον Νάνο, αλλά από την άλλη δεν θα μου κάνει εντύπωση αν ο προπονητής εμπιστευτεί ξανά τα νιάτα και τον ενθουσιασμό του Χουχούμη κόντρα στον Ολυμπιακό και την ταχύτητα του Ντοσεβί - μην ξεχνάμε επίσης ότι Χουχούμης είναι ο μοναδικός πιτσιρικάς που "βγαίνει" φέτος στον αφρό, σε αντίθεση με όλους τους άλλους που ξεπετάχτηκαν πέρυσι και πρόπερσι.

Αναστόπουλος: "Ο ΟΦΗ θα πετύχει τους στόχους του"

- Ήταν το πρώτο παιχνίδι μετά από καιρό που ο Γκόρντον Σίλντελφελντ ήταν μέτριος και με αρκετά λάθη. Σε ένα τέτοιο έχασε τη μπάλα έξω από την περιοχή του Στιλ και χρεώθηκε με φάουλ και κίτρινη, είχε ένα γερό "τσαφ" στο δεύτερο ημίχρονο, είχε απομακρύνσεις της μπάλας όπου την έστειλε στα πουλιά, δεν είχε η ομάδα παιχνίδι από τα μετόπισθεν που να ξεκινάει ή να περνάει από τα πόδια του. Δεν στοίχισε τελικά η μέτρια εμφάνισή του, αλλά δεν βοήθησε και τους συμπαίκτες του να νιώσουν σιγουριά. Η δική μου εξήγηση είναι ότι του έλειπε πολύ ο Ταυλαρίδης και δεν μπόρεσε να κουμπώσει καλά και να συνεργαστεί με τον Τριανταφυλλόπουλο, που επίσης είχε πολλά προβλήματα με τον Τζορτζ. Έχει μια λογική αυτό, ο Σίλντενφελντ με τον Ταυλαρίδη έχουν δέσει καλά, τώρα που έσπασε το δίδυμο ο Παναθηναϊκός για πρώτη φορά μέσα στο 2015 δέχεται δυο γκολ για το πρωτάθλημα, εκεί που έτρωγε το πολύ ένα και τις περισσότερες φορές κανένα.