Όλο και ψηλότερα ο πήχης
Ο Κώστας Βαϊμάκης αναρωτιέται μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου: άγγιξε άραγε το φετινό του ταβάνι ή επιφυλάσσει και άλλη ευχάριστη έκπληξη στον κόσμο του στα play-offs;
Στο ξεκίνημα της φετινής χρονιάς η γενική ευχή και η ευρύτερη προσδοκία στον Παναθηναϊκό ήταν να φτιαχτεί κάτι. Κάτι κανονικό και όχι ακανόνιστο όπως πέρυσι, κάτι φτηνό αλλά όχι φτηνιάρικο, κάτι που θα έφερνε ξανά τον κόσμο στο γήπεδο και κοντά στην ομάδα.
Φαντάζομαι ότι στο μυαλό πολλών υπήρχε η σκέψη να ξεμπερδέψει νωρίς η ομάδα με κάθε είδους υποψία ή σκέψη για τα χαμηλά της βαθμολογίας και κάθε είδους περιπέτειες (το «μην γίνουμε ΑΕΚ» έπαιζε πολύ) και να τερματίσει όσο ψηλότερα γινόταν.
Τρώγοντας έρχεται η όρεξη και κερδίζοντας έρχονται οι βαθμοί, ο κόσμος στο γήπεδο και η επανατοποθέτηση του πήχη: αν στην αρχή ο πήχης είχε μπει χαμηλά, ώστε να μπορεί ο Παναθηναϊκός να τον περάσει από πάνω κι όχι να τον ρίξει ή να περάσει από κάτω του, στην πορεία άρχισε να μπαίνει μερικά ποντάκια παραπάνω.
«Να μπούμε στα play-offs», «να κερδίσουμε ντέρμπι», «να πάμε στο κύπελλο όσο μακρύτερα γίνεται». Και όλα αυτά, έγιναν με τη σειρά, στρωτά και όχι απότομα, με τρόπο φυσιολογικό μέσα από τη δουλειά και όχι συγκυριακά ή τυχαία, με εικόνα ομάδας που έδειχνε ότι θα είχαμε κι άλλα πράγματα να περιμένουμε κι ότι δεν έπιασε το ταβάνι της η ομάδα. Κάπως έτσι «κλείδωσε» η συμμετοχή στα play-offs, κέρδισε ο Παναθηναϊκός τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο και μετά τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, έφτασε στα ημιτελικά κυπέλλου απέναντι στον ΟΦΗ και ατένιζε τον τελικό.
Κι εκεί πλέον, στα ημιτελικά, βλέπεις τον τελικό και την κούπα και κάνεις μόνος πρόβα στον καθρέφτη ότι την σηκώνεις. Δεν σου αρκεί ότι έφτασες στα ημιτελικά, δεν σου αρκεί να φτάσεις στον τελικό και να είσαι απλά ο φιναλίστ στην ιστορία του κυπέλλου, θέλεις την κούπα.
Την θέλεις κολασμένα, ζεις και αναπνέεις γι’ αυτήν. Όταν ο Παναθηναϊκός ξεμπέρδεψε στην παράταση με τον ψυχοβγάλτη τον ΟΦΗ κι έφτασε στο ραντεβού με τον ΠΑΟΚ, στο «οικείο» ΟΑΚΑ, αυτός ήταν η ομάδα που δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει την κούπα κι όχι ο ΠΑΟΚ που φτιάχτηκε το καλοκαίρι με πολύ περισσότερα χρήματα, με πιο έμπειρο προπονητή και με έναν ιδιοκτήτη που έκανε λόγο για πρωτάθλημα.
Ο Παναθηναϊκός το ήθελε περισσότερο όχι για να μοιραστούν οι παίκτες του το πριμ του ενός εκατομμυρίου, αλλά για να ζήσουν την έκσταση ενός τίτλου σε μια χρονιά όπου όλα έμοιαζαν δύσκολα και δύσβατα και μόνος του έκανε τον δρόμο στρωτό.
Ο κυπελλούχος πλέον Παναθηναϊκός μένει να δείξει και να αποδείξει κάτι ακόμα: έφτασε στο ταβάνι του με την κατάκτηση του κυπέλλου; Ή επιφυλάσσει στον κόσμο του κι άλλη ευχάριστη έκπληξη; Τα play-offs και η πρώτη θέση εκεί, δίνουν μια ευκαιρία για τους ομίλους του Champions League. Κι όπως βλέπει κανείς αυτόν τον Παναθηναϊκό, με το χέρι στην καρδιά, δεν τον θεωρεί ικανό να το κάνει και αυτό;