Η μια ήταν Καλλονή, ο άλλος Σέξι, πώς να μην είναι ωραία η συνεύρεσή τους στο γκαζόν του ΟΑΚΑ;

Ωραίο πράγμα να βλέπεις μια ομάδα να βάζει τέσσερα γκολ όχι από λάθη του αντιπάλου, όχι από τσουρουκο-προσπάθειες, ούτε καν από στημένες φάσεις. Να βάζει τέσσερα γκολ και να έχει ευκαιρίες για πολλά - πολλά ακόμα μέσα από την δική της προσπάθεια, από κάθετες μπαλιές, από σέντρες, από καλή ανάπτυξη και ασταμάτητο τρέξιμο επί 93 λεπτά.

Αυτό δεν είναι απλά ωραίο ή χορταστικό ποδόσφαιρο, είναι σέξι ποδόσφαιρο. Είναι αυτό που σε κάνει να πετάγεσαι όρθιος για να πανηγυρίσεις ή να χειροκροτήσεις, που σου προκαλεί μια μικρή ανατριχίλα σε κάθε καλή επίθεση, που σε κάνει να αγαπάς και πάλι το ποδόσφαιρο.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ίδιος

Κι επειδή κάποιοι σίγουρα θα προσπαθήσουν να μειώσουν τη νίκη του Παναθηναϊκού και να κάνουν λόγο για τις χτυπητές αδυναμίες του παιχνιδιού και την φανερή δυσκολία του Γιάννη Ματζουράκη να βρει τρόπο να σταματήσει τον Παναθηναϊκό, θα τους θυμίσω πόσο πολύ είχε δυσκολέψει η Καλλονή τον Ολυμπιακό στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος στο ίδιο γήπεδο.

Τότε που ο Λεοζίνιο μπορεί να μην είχε έξι τελικές αλλά μία και παρολίγο καλή, με το σκορ στο 1-0. Η ίδια Καλλονή είναι από τότε μέχρι τώρα, με τον ίδιο προπονητή και το ίδιο ρόστερ, ξεσπιτωμένη από τη φυσική της έδρα, με σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της όπως σχεδόν όλες οι ομάδες και με τον ίδιο στόχο που είχε από την πρώτη αγωνιστική: την παραμονή στην κατηγορία.

Καλλονή-ΠΑΟ 0-4, η ανασκόπηση

Ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που δεν είναι ο ίδιος με την πρώτη αγωνιστική.

Είναι πλέον ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου, μια ομάδα που όντως προσπαθεί να παίξει μοντέρνο ποδόσφαιρο, στα ολλανδικά πρότυπα, στηριζόμενος στην πολύ καλή φυσική κατάσταση των παικτών του. Είναι μια ομάδα που βρίσκει ταυτότητα και αγωνιστικό στυλ, που έχει παίκτες με διακριτούς και συγκεκριμένους ρόλους, που έχει καταφέρει μεσοεπιθετικά να ρολάρει και να παράγει φάσεις.

Είναι ο Παναθηναϊκός που έχει την ευτυχία να διαθέτει τον Μάρκους Μπεργκ, ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο όχι μόνο για την ομάδα αλλά και για το ελληνικό ποδόσφαιρο: ο Σουηδός ξαναγεννήθηκε εδώ αλλά δεν «ψωνίστηκε», δεν παίζει για πάρτη του ή για την στατιστική του, για να φτάσει τον αριθμό των τερμάτων που ίσως έχει στο μυαλό του ή στο συμβόλαιό του, αλλά για την ομάδα. Δείτε πώς πασάρει εκτός του να εκτελεί και θα το καταλάβετε.

Γίνονται καλύτεροι δίπλα του

Δείτε επίσης πόσο καλύτεροι γίνονται μέρα με τη μέρα οι παίκτες που παίζουν δίπλα του ή κοντά του: ο Καρέλης και ο Κλωναρίδης κατά βάση, με τον Μπεργκ στην 11άδα βρίσκουν και στήριγμα και χώρους και ευκαιρίες να πατήσουν περιοχή και να εκτελέσουν.

Δεν έχει σημασία αν ο Καρέλης δεν σκόραρε κόντρα στην Καλλονή - ήταν μέσα σε τουλάχιστον πέντε καλές ευκαιρίες για γκολ και μπορεί να νικήθηκε σε όλες από τον Χογκ, έκανε παρόλα αυτά τέταρτο συνεχόμενο θετικό παιχνίδι με αφετηρία αυτό με τον ΠΑΣ και τα δυο γκολ. Όσο για τον Κλωναρίδη, μέσα σε λίγα λεπτά πρόλαβε να δώσει μια ασίστ και να πάρει κι αυτός καλό βαθμό.

Η υπόσχεση του Πράνιτς

Η άμυνα του Παναθηναϊκού βέβαια και γενικά η μεσοαμυντική του λειτουργία δεν είναι και τόσο σέξι - θα έλεγα ότι είναι μάλλον ροκ ή όσα πάνε κι όσα έρθουν. Όταν έχεις απέναντί σου έναν ουσιαστικά παίκτη που απειλεί (τον Λεοζίνιο) και αυτός είναι ο εκφραστής όλων των επιθετικών προσπαθειών της ομάδας του, μα όλων, του 100% και μάλιστα οι δυο απ’ αυτές κλασσικές φάσεις, τότε κάτι δεν λειτουργεί καλά πίσω.

Αλλά ας μην γκρινιάζουμε: το «ολλανδικό μοντέλο», αυτό που ευαγγελίζεται ο Αναστασίου, αυτό που προσπαθούν να παίξουν οι παίκτες του, αυτό που αρέσει τόσο πολύ στο μάτι, δεν έχει πολλά «1-0». Έχει διάφορα 3-1 και 4-2 και 5-3, έχει έμφαση στο επιθετικό κομμάτι και όχι αμυντική προσήλωση. Κι αν ο Παναθηναϊκός παίζει όπως με τον Καλλονή, θα του «συγχωρούμε» να τρώει ένα ή δυο γκολ, αν είναι να βάζει τρία ή τέσσερα, παίζοντας τόσο χορταστικό και μοντέρνο ποδόσφαιρο. Όχι total football, αλλά sexy football.