Την ώρα που ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός περιμένουν πώς και πώς τις γιορτές και τη διακοπή για να γλείψουν τις πληγές τους, να ανασυνταχθούν, να ηρεμήσουν και - κυρίως - να ενισχυθούν μεταγραφικά διότι αλλιώς δεν βγαίνει η χρονιά, στον Παναθηναϊκό προχωρούν με σταθερά βήματα, με ολοένα και πιο βελτιωμένη εικόνα και δίχως να κρέμονται από καμιά προοπτική χειμερινής μεταγραφής - ό,τι καλό, καλοδεχούμενο αλλά όχι ζήτημα ζωής και θανάτου.

Έχουμε και λέμε: Τούμπα, ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας ΠΑΟΚ κόντρα στην Κέρκυρα, "αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας" που λέει κι ο Sakis. Ισοφαρίζει η Κέρκυρα, κάνει το 2-1 ο ΠΑΟΚ, αγωνία μέχρι την τελευταία φάση όπου η Κέρκυρα έχει μεγάλη ευκαιρία να ισοφαρίσει. Δείχνει ομάδα κουρασμένη ο ΠΑΟΚ, της λείπουν 1-2 παίκτες λόγω τραυματισμού και μοιάζει να μην έχει ανάσες, στράβωσε και λίγο το πράμα με την Γκινγκάμπ, έβγαλε κι ο Άγγελος στον τάκο τους "εύκολους στόχους" Μαντούρο και Μάρτενς για να σφίξουν γενικώς οι πισινοί και όλοι περιμένουν να φτάσει κακήν - κακώς η ομάδα στη διακοπή των Χριστουγέννων, να ξεκουραστεί, να ανασυνταχθεί και να κάνει η διοίκηση μερικές μεταγραφές που θα την φρεσκάρουν και θα δώσουν στον προπονητή την ευχέρεια να μεγαλώσει λιγάκι το rotation χωρίς να κινδυνεύει με στραβοπατήματα σε κάθε ματς, ακόμα και στα φαινομενικά "εύκολα".

Έχουμε και λέμε: ο δεύτερος της βαθμολογίας Ολυμπιακός στη Λειβαδιά, κόντρα στην τοπική ομάδα, "άγχος στρες και αγωνία, σου τη στήνουν στη γωνία" που έλεγε ο άλλος Σάκης, ο συγχωρεμένος ο Μπουλάς στο "Ζαμάν Φου". Μπροστά στο σκορ ο Λεβαδειακός με το "καλημέρα" και επική ανατροπή στο τέλος με Αφελάι και Μήτρογλου. Αλλά Μήτρογλου εμφανώς ξενερωμένος με τη γκρίνια προς το πρόσωπό του δεν πανηγυρίζει ως Μήτρογλου, ο Ολυμπιακός δείχνει κουρασμένος και χωρίς ιδέες, μπλοκαρισμένος απέναντι σε ομάδες που παίζουν συγκροτημένη και προσεκτική άμυνα, σε παιχνίδια που παλιότερα τα καθάριζε με σκορ και θέαμα. Κι εδώ όλοι περιμένουν τη διακοπή για τις γιορτές, ώστε η ομάδα να κάνει την αυτοκριτική της (ο Μίτσελ νομίζω πρώτος και καλύτερος, αυτός πιστώθηκε όλα τα καλά, αυτός έχει το ανάστημα να χρεωθεί όσο μερίδιο ευθύνης του αναλογεί για τις κακές τελευταίες εμφανίσεις), να βρει τι φταίει και να βελτιωθεί. Και φυσικά, περιμένοντας τις μεταγραφές για να την αλλάξουν προς το καλύτερο, παρότι μιλάμε για μια ομάδα που έκανε καμιά 15ριά το καλοκαίρι κι έχει άλλους τόσους παίκτες που περίσσευαν στου Ρέντη, να παίζουν δεξιά κι αριστερά στο πρωτάθλημα.

Έχουμε και λέμε: στη Λεωφόρο, ο τρίτος της βαθμολογίας, παίζει κόντρα στον Πανθρακικό, τον ίδιο Πανθρακικό που πέρυσι τον κέρδισε στη Λεωφόρο και έφερε "Χ" στην Κομοτηνή. Κανένα άγχος, καμία αγωνία, κανένας ιδρώτας: γκολ στα 15'', γκολ στο 92', άλλα δυο γκολ ανάμεσα. Ένα κάρο ευκαιρίες, μηδέν παθητικό και ουσιαστικά μια καλή όλη κι όλη ευκαιρία του Πανθρακικού σε 90 λεπτά. Ωραίο θέαμα, rotation από τον Αναστασίου, ένα ωραίο τρικ με τον Πέτριτς να παίζει κάτι ανάμεσα σε "δεκάρι" και κρυφό επιθετικό, διάθεση για μπάλα και ωραίες ιδέες στο χορτάρι. Και μην πεταχτεί κανείς και πει "έλα μωρέ, ποιος Πανθρακικός;" Στο ίδιο level πάνω - κάτω είναι με Κέρκυρα και Λεβαδειακό, ομάδες που θα παλέψουν για να ξεμπερδέψουν (αν μπορέσουν) όσο γίνεται συντομότερα με το "μένω ή πέφτω κατηγορία".

Και επιπλέον στον Παναθηναϊκό δεν "παρακαλάνε" να έρθουν οι γιορτές και η διακοπή για να ξεκουραστούν, δεν έχουν παίκτες "σκασμένους" (φρόντισε γι' αυτό ο Αναστασίου με το rotation που κάνει), δεν έχουν ανάγκη να φαρδύνουν κι άλλο το ρόστερ τους (περιλαμβάνει ήδη γύρω στους 20 ενεργούς παίκτες και όχι "ρεπατζήδες" που παίζουν στη χάση και τη φέξη) και δεν έχουν επιτακτική ανάγκη από καμία μεταγραφή για να τους μεταμορφώσει όπως η νεράιδα με το ραβδάκι της. Καλοδεχούμενη κάθε ποιοτική προσθήκη, αλλά ακόμα κι αν δεν έρθει επιθετικός, λύσεις στο σκοράρισμα βρίσκουν από τους υπάρχοντες, ακόμα κι αν δεν έρθει αμυντικός (που θα έρθει) η ομάδα μπορεί να λειτουργεί αρκετά καλά μεσοαμυντικά με λίγη προσοχή παραπάνω και λίγο επιπλέον πρέσινγκ ψηλά. Και επιπλέον έχει ήδη μαγειρέψει πριν πεινάσει ο Παναθηναϊκός, αποκτώντας τον Σωτήρη Νίνη και προετοιμάζοντάς τον για τις αρχές Γενάρη. Θα "βγει"; Κέρδος θα έχει και ο ίδιος και ο Παναθηναϊκός. Δεν θα "βγει"; Χαμένος θα είναι μόνο ο Σωτήρης.

Τι μας λένε όλα τα παραπάνω; Όχι φυσικά ότι ο Παναθηναϊκός έγινε καμιά υπερ-ομάδα επειδή νίκησε τον Πανθρακικό, ούτε - θου Κύριε! - ότι είναι φαβορί για πρωτάθλημα. Μας λένε όμως ότι η αγωνιστική βελτίωση που ξεκίνησε εδώ και καιρό δείχνει πως έχει διάρκεια, μας λένε ότι ΟΛΟΙ οι παίκτες που χρησιμοποιούνται έχουν ρόλο και χρησιμότητα και το ξέρουν και οι ίδιοι, άρα έχουν και κίνητρο και διάθεση, μας λένε ότι ο Αναστασίου έχει "κατασκευάσει" διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες, παίκτες δηλαδή που παίζουν καλά όχι μόνο στη φυσική τους θέση αλλά και λίγο πιο μπροστά ή αρκετά πιο πίσω ή παραδίπλα, μας λένε ότι τώρα που δεν υπάρχει Ευρώπη η μασχάλη μπορεί να χωρέσει καλύτερα τα εγχώρια καρπούζια (πρωτάθλημα και κύπελλο) και μας λένε επίσης ότι δεν είναι όνειρο τρελό και σενάριο ακραίο να περιμένουμε και φέτος ένα δυνατό δεύτερο μισό της σεζόν, όπως πέρυσι. Επιπλέον, η παρούσα βαθμολογική θέση της ομάδας, μας ψιθυρίζει ότι ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ξεπεράσει τους απαίσιους και ατέλειωτους μήνες που έπρεπε να ζήσει χωρίς τον Μπεργκ δίχως να καταρρεύσει, δίχως να κλατάρει, δίχως να μείνει μίλια πίσω στον πίνακα και δίχως να χρειάζεται να κάνει ευχέλαιο για να βρει γκολ - κουτσά στραβά τα βρήκε τα γκολ που είχε ανάγκη, άλλοτε από τον Καρέλη κι άλλοτε από τον Πέτριτς, πότε - πότε από τον Ατζαγκούν ή κάποιον γκεστ-σταρ σαν τον Ζέκα.

Το καινούργιο, το φρέσκο, το αναπάντεχο, πάντα τραβάει τα βλέμματα, άλλοτε αρέσει κι άλλοτε συναρπάζει. Και μπορεί ο Παναθηναϊκός σ' αυτή τη δεύτερη χρονιά όπου υλοποιείται το πρότζεκτ που ξεκίνησε πέρυσι το καλοκαίρι να μην είναι πια "νέος" και "άγνωστος" κύριος, να τον έχουμε δει και μάθει αρκετά, αλλά ώρες - ώρες αρέσει πολύ όταν παίζει όπως έπαιξε με τον Πανθρακικό. Όπως παίζει ή προσπαθεί να παίξει τον τελευταίο καιρό, που φτιάχνει ευκαιρίες, που έχει φαντασία στο παιχνίδι του, που κυκλοφορεί καλά τη μπάλα και που σίγουρα δεν σε κάνει να βαριέσαι. Αν βρίσκει τον τρόπο μάλιστα να μετατρέπει σε γκολ όχι μια αλλά περισσότερες από τις ευκαιρίες του, όπως έκανε το βράδυ της Κυριακής, τότε σύντομα θα μπορέσουμε να κάνουμε ακόμα πιο ενδιαφέρουσες κουβέντες για το πού το πάει και πού μπορεί να φτάσει.