Στο ντέρμπι του πρώτου γύρου, ο Γιάννης Αναστασίου επέλεξε να πάει στο "Καραϊσκάκης" όχι για να κερδίσει, αλλά για να μην δεχτεί γκολ και συνεπώς να μην χάσει. Και άσχετα με τη φάση στο τέλος, το "χέρι" του Πέτριτς και τη γκρίνια για τη διαιτησία, φάνηκε ότι στον Παναθηναϊκό δεν υπήρχε τότε plan-B, δεν υπήρχε σχέδιο σαφές για το τι θα μπορούσε να κάνει η ομάδα αν έμενε πίσω στο σκορ, όπως έγινε από το γκολ του Αυλωνίτη, κάτι που μαρτυρούν και οι ελάχιστες τελικές που έκανε ο Παναθηναϊκός σ' εκείνο το ματς.

Στο ντέρμπι της Λεωφόρου, αντιστράφηκε το σκηνικό: αυτή τη φορά, ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που κατέβηκε για να μην χάσει. Τον βόλευε και η νίκη αλλά και η ισοπαλία, ώστε να πετάξει εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος και τον Παναθηναϊκό, όπως είχε κάνει πριν λίγες μέρες και με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα με εκείνο το 0-0. Μόνο που αυτή τη φορά δεν βρήκε μια ομάδα με χίλια προβλήματα, όπως ήταν ο ΠΑΟΚ και χωρίς καμία διάθεση για περιττά ρίσκα, αλλά έναν Παναθηναϊκό αποφασισμένο να διεκδικήσει όσες ελπίδες του αναλογούν για τον τίτλο, που του έκανε μόνο ένα αποτέλεσμα και έπαιξε γι' αυτό με τρόπο συνετό αλλά όχι φοβισμένο.

Ο Ολυμπιακός έχασε από τον Παναθηναϊκό όχι διότι δεν είχε plan-B σε περίπτωση που έτρωγε γκολ, αλλά διότι δεν έδειξε να έχει plan γενικώς - τουλάχιστον όχι κάτι ευδιάκριτο. Όπως δεν είχε plan στο Κίεβο, όπως δεν είχε plan με την ΑΕΚ για το κύπελλο πριν λίγες μέρες. Ο Περέιρα, αν και πάνω από μήνα στην χώρα μας και τον Ολυμπιακό, δείχνει να μην έχει καταλήξει στην αξιολόγηση του ρόστερ του, να μην έχει αποσαφηνίσει στο μυαλό του ποιοι πρέπει να παίζουν πού, να είναι ο ίδιος μπερδεμένος και να μεταφέρει το μπέρδεμά του αυτό και στην ομάδα: με την ΑΕΚ έπαιξε με δυο κόφτες στην 11άδα, στο Κίεβο με κανέναν.

Στο Κίεβο επίσης άφησε τον Αφελάι να σέρνεται επί 90 λεπτά στο χορτάρι, βγάζοντας τον Ντοσεβί αλλαγή για να βάλει τον Ντουρμάζ. Έχει βγάλει δε και στα δυο αυτά ματς αλλαγή τον παίκτη που πήρε το χειμώνα για να ηγηθεί της άμυνας, τον Φελίπε Σαντάνα, "δείχνοντάς τον" ως τον βασικό υπαίτιο για τα προβλήματα στα μετόπισθεν και ρίχνοντάς του την ψυχολογία στα Τάρταρα. Στη Λεωφόρο, άφησε εκτός αποστολής μεταξύ άλλων Μπενίτεθ, Διαμαντάκο και Αυλωνίτη, με άλλα λόγια πήγε χωρίς εναλλακτική λύση στις θέσεις του φορ και του κεντρικού αμυντικού. Και έκανε με καθυστέρηση την αλλαγή του Τσόρι, του οποίου η είσοδος, πέρα από το γκολ, νοικοκύρεψε αρκετά το παιχνίδι της ομάδας του.

Με όλα τα παραπάνω, προφανώς δεν προσπαθώ να ρίξω όλο το "ανάθεμα" στον Περέιρα. Επειδή όμως ήρθε για να κάνει καλύτερα αυτά που δεν γινόντουσαν καλά επί Μίτσελ κι επειδή κάποιοι παίκτες έδωσαν το κάτι παραπάνω στους πρώτους αγώνες με τον Πορτογάλο στον πάγκο, για να δείξουν πόσο άδικο είχε ο Ισπανός που δεν τους εμπιστευόταν, επειδή ο Ολυμπιακός ευεργετήθηκε από την αλλαγή προπονητή όπως συνήθως γίνεται όταν αλλάζει προπονητής αλλά πρόσκαιρα, καλό είναι να δουν στην ομάδα - έχοντας πλέον ένα επαρκές δείγμα αγώνων με τον Περέιρα στον πάγκο - αν τελικά έφταιγε ο Μίτσελ, κάποιοι παίκτες ή όλο αυτό το πάρε - δώσε του καλοκαιριού, για την σημερινή εικόνα της ομάδας. Κι αυτή η αυτοκριτική πρέπει να γίνει άσχετα με το αν ο Ολυμπιακός πάρει τελικά το πρωτάθλημα - είναι φαβορί εφόσον είναι μπροστά με 3 βαθμούς και θα ήταν ακόμα κι αν δεν σκόραρε ο Τσόρι, ακόμα κι αν περάσει την Ντνίπρο και την ΑΕΚ σε Europa και κύπελλο. Πολύ απλά διότι η ομάδα, εμφανώς δεν παίζει καλά, δεν παίζει τη μπάλα που θα ήθελε να βλέπει ο κόσμος της.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη, παίζει καλά, παίζει τη μπάλα που θέλει να βλέπει ο κόσμος της, με βάση το ρόστερ του έχει, τη δυναμική της ομάδας και αυτά που "υποσχέθηκαν" Αναστασίου και διοίκηση όταν εκπόνησαν πριν από ενάμιση χρόνο το πρότζεκτ της τριετίας. Όχι εντυπωσιακά αλλά ουσιαστικά, με μια Λεωφόρο που στο πρωτάθλημα μια ήττα έχει όλη κι όλη, αυτή από τον ΟΦΗ, με άμυνα σαφώς βελτιωμένη (με εξαίρεση το 3-2 επί του ΟΦΗ στην Κρήτη ο Παναθηναϊκός δεν δέχεται γκολ ή δέχεται μόλις ένα μέσα στο 2015 και καθόλου τυχαίο δεν είναι τελικά ότι με τον ΟΦΗ έλειπε ο Ταυλαρίδης) και βρίσκει τις λύσεις μπροστά από την ποιότητα και την κλάση των επιθετικών του.

Σε άλλα ματς ήταν ο Καρέλης, σε άλλα ο Πέτριτς, άλλοτε "χτυπάει" ο Κλωναρίδης και περιμένουμε να ξαναδούμε τον περσινό Μπεργκ. Έχει παίκτες που μπορούν να νοστιμίσουν κι άλλο το παιχνίδι του (Νίνης, Μαυρίας), έχει πολλά τρεξίματα με μπροστάρη τον βιονικό Ζέκα, έχει εναλλακτικές λύσεις για όλες τις θέσεις της 11άδας ο Γιάννης Αναστασίου και δείχνει πως έχει και τον τρόπο να διαχειρίζεται το ρόστερ του με τρόπο δίκαιο και να τους κρατάει όλους "ζεστούς" και ετοιμοπόλεμους. Το πρωτάθλημα νοστίμισε ξανά και θα παραμείνει νόστιμο όσο ο Παναθηναϊκός μένει κολλημένος στο σβέρκο του Ολυμπιακού κι αυτό είναι κέρδος για όλους εμάς και για το πρωτάθλημα το ίδιο. Κυρίως, είναι κέρδος για τους παίκτες του Παναθηναϊκού, που από την πλήρη απαξίωση πριν δυο σεζόν, έφτασαν στο κύπελλο πέρυσι και στην πραγματική και όχι στα λόγια διεκδίκηση του πρωταθλήματος φέτος, με μια μεγάλη και απόλυτα δίκαιη νίκη επί του Ολυμπιακού στη Λεωφόρο.

Υ.Γ 1. Οι ανόητοι, παραμένουν αήττητοι. Είναι αυτοί που σχεδόν σε κάθε γήπεδο, με το πρόσχημα της αγάπης για την ομάδα, ξεφορτώνουν από τις τσέπες τους αντικείμενα και φωτοβολίδες και "ξεφορτώνουν" από μέσα τους ό,τι πιο ελεεινό έχουν κρυμμένο προς αντίπαλους παίκτες, προπονητές, παράγοντες. Στη Λεωφόρο ανάμεσα στον "υπέροχο κόσμο" βρέθηκαν άνθρωποι που σημάδεψαν κι έριξαν στο ψαχνό, όπως άλλοι έχουν κάνει στο "Καραϊσκάκης" ή την Τούμπα, άνθρωποι που δρουν σχεδόν πάντα ανενόχλητοι (ενδελεχής απ' ό,τι είδαμε ο σωματικός έλεγχος στις θύρες...) και σχεδόν πάντα ατιμώρητοι. Να τους χαιρόμαστε. Αυτοί άλλωστε θα μείνουν μόνο στο τέλος να πηγαίνουν στο γήπεδο.

Υ.Γ 2: Αναφαίρετο το δικαίωμα του Περέιρα και του κάθε Περέιρα να βολτάρει στο γήπεδο πριν την έναρξή του, ακόμα και σε ένα γήπεδο που κοχλάζει. Αλλά όταν μπαίνεις σε μια πυριτιδαποθήκη που ξέρεις ότι είναι γεμάτη μπαρούτι, δεν κρατάς αναμμένο Zippo για να δεις τι έχει μέσα. Επικίνδυνο για τον ίδιο και επικίνδυνο γενικώς αυτό που έκανε, να φτάσει μέχρι μέσα στο τέρμα ανοίγοντας "διάλογο" με οπαδούς, περνώντας μέσα από μια βροχή αντικειμένων και προκαλώντας καυγά με χειρονομίες τύπου "έλα αν τολμάς να μου τα πεις εδώ μπροστά μου".