Σουηδική ξυλεία
Ο Κώστας Βαϊμάκης γράφει για τις ομοιότητες της Μίντιλαντ με τον ΠΑΟΚ και τον "τρελό" Σουηδό που ξανασυνδέθηκε με το γκολ.
Το πέναλτι που κέρδισε ο Καρέλης έδωσε την ευκαιρία στον Μπεργκ να ξαναμυρίσει αίμα. Άπαξ κι έβαλε το πρώτο γκολ ο Σουηδός και ξανασυνδέθηκε με τα δίχτυα, οι Δανοί δεν είχαν καμία ελπίδα.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά πριν το ξεκίνημα του ματς σκεφτόμουν έντονα τον περσινό τελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ. Ίσως διότι κι εκεί έπαιζαν στο κέντρο της άμυνας ο Σίλντελφελντ με τον Μέντεζ, ίσως διότι και τότε ο Καρέλης ήταν παρτενέρ του Μπεργκ. Τελικά είχαμε κι άλλα κοινά με εκείνο το ματς: ίδιο σκορ, 4-1, με τη μόνη διαφορά ότι τώρα ο Μπεργκ ήταν μοναχοφαγάς κι έβαλε και τα τέσσερα γκολ ενώ τότε "άφησε" ένα και στον Καρέλη, μέχρι και την κορούλα του Σίλντελφελντ είδαμε στο τέλος, όπως και τότε, να πανηγυρίζει με τον μπαμπά της μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Κι υπάρχει και ένα κοινό στοιχείο ακόμα: εκείνο το ματς σηματοδότησε την επιστροφή του Παναθηναϊκού στους τίτλους. Αυτό, την επιστροφή στην Ευρώπη.
Απόλυτα λογικό λοιπόν να υπάρχει χαρά, χαμόγελα, πανηγύρια εντός και εκτός γηπέδου, κόσμος που έφευγε τραγουδώντας. Ο ίδιος πάνω - κάτω κόσμος είχε φύγει πριν λίγες μέρες σιχτιρίζοντας μετά τον αποκλεισμό από τη Σταντάρ, που καλύτερη ομάδα σαφώς και είναι από τη Μίντιλαντ αλλά και πολύ πιο τυχερή.
Τα ίδια πράγματα πάνω - κάτω είχε κάνει και με τους Βέλγους στη Λεωφόρο ο Παναθηναϊκός, με μια βασική διαφορά: ότι επιτέλους βρήκε τον δρόμο και τον τρόπο προς τα αντίπαλα δίχτυα. Και αυτό συνέβη, όπως λέω εδώ και μέρες, επειδή ο Μάρκους Μπεργκ ξανασυνδέθηκε με το γκολ.
Ο επιθετικός, ο καλός επιθετικός και όχι ο ευκαιριακός σκόρερ που κοροϊδεύει την κοινωνία, τρέφεται από τα γκολ που πετυχαίνει. Κι ο Μπεργκ έμεινε νηστικός σε δυο σημαντικά ματς και του άνοιξε η όρεξη - σαν να βλέπεις όλα τα καλά του Θεού στον μπουφέ και κάτι να γίνεται και να μην μπορείς να τα φτάσεις.
Του έφταιγε η προετοιμασία; Η γκαντεμιά; Το θέρος; Η κακή τροφοδότηση; Όπως και να είχε, δεν κατάφερε σε δυο ματς να σκοράρει ακόμα κι όταν βρέθηκε σε καλές θέσεις κι επειδή είναι ο ηγέτης αυτής της ομάδας, ήξερε πόσο μεγάλη διαφορά θα έκανε για την ομάδα αν σκόραρε κι αν εξασφάλιζε τουλάχιστον τους ομίλους του Europa, με ανοιχτό το παράθυρο ακόμα και για το Τσάμπιονς Λιγκ.
Το πέναλτι που κέρδισε ο Καρέλης, του έδωσε τη δυνατότητα να "μυρίσει ξανά αίμα", σαν καρχαρίας στην ανοιχτή θάλασσα. Κι απ' τη στιγμή που έβαλε το πρώτο, έφυγε και το άγχος και πήρε μπροστά για τα καλά. Σταμάτησε στα τέσσερα, με λίγη προσοχή θα έβαζε και πέμπτο και κάπως έτσι τέλειωσε με τη βοήθεια των συμπαικτών του οποιαδήποτε κουβέντα για τη ρεβάνς, για το αν περνάει ή δεν περνάει ο Παναθηναϊκός και όλα αυτά.
Τους φόρτωσε τα δίχτυα με Σουηδική "ξυλεία", έκαναν οι Δανοί ουρά στο τέλος για το ποιος θα πρωτοπάρει τη φανέλα του και έφυγαν όλοι ευχαριστημένοι. Το "είναι τρελός ο Σουηδός" θα συνεχίσει να ακούγεται με το ίδιο μπρίο και καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ο "είναι τρελός ο Πολωνός" Κριστόφ Βαζέχα, ήταν και ο προηγούμενος πράσινος που είχε πετύχει 4 γκολ σε ευρωπαϊκό ματς.
.jpg)
