Φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος που αδυνατεί να συμβιβαστεί με την ιδέα, του... εγκλήματος του Παναθηναϊκού, να φύγει με την ισοπαλία από την Μπάνια Λούκα.

Από τις πρώτες στιγμές, ήταν ολοφάνερη η διαφορά δυναμικότητας, οι γηπεδούχοι αδυνατούσαν να κάνουν τα βασικά, ένα μικρομεσαίο σύνολο, χωρίς ποιότητα, το οποίο στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα έδινε μάχη για να μείνει στην κατηγορία.

Οι παίκτες του Αλόνσο μπήκαν στο ματς αποφασισμένοι να τελειώσουν νωρίς τη δουλειά, βρήκαν το γκολ που θα έβαζε μεγαλύτερη πίεση στους άτεχνους Βόσνιους, δημιούργησαν φάσεις για να διευρύνουν το προβάδισμα, είχαν την εικόνα της ομάδας που θα ξεκινούσε νικηφόρα την φετινή ευρωπαϊκή… περιπέτεια.

Ναι, είναι το πρώτο ματς θα πει κανείς, αλλά με το νέο σύστημα διεξαγωγής, οι ευκαιρίες είναι συγκεκριμένες και στο Conference League, δίνεις 6 ματς και όχι 8 όπως στο Europa. Oι υπολογισμοί από την ημέρα της κλήρωσης, ήθελαν 3 βαθμούς στην πρεμιέρα, ώστε να υπάρχει το περιθώριο ήττας, την 2η αγωνιστική, από το… θηρίο της διοργάνωσης, την Τσέλσι.

Τώρα ο Παναθηναϊκός είναι αναγκασμένος να παίξει στο όριο το ματς με τους Άγγλους και να αναζητήσει τουλάχιστον τον έναν βαθμό, διαφορετικά θα μείνει πίσω. Οι «μπλε» του Έντσο Μαρέσκα πατάνε όλο και καλύτερα, έχουν τεράστιο βάθος, οι αναπληρωματικοί μπορούν να σηκώσουν το τρόπαιο για πλάκα.

Η ευθύνη δεν είναι του Σπόραρ

Επιστροφή στη Βοσνία και στην διάθεση του Αλόνσο να φτάσει στη νίκη, κρατώντας στον πάγκο παίκτες… κλειδιά, έχοντας προφανώς το μυαλό του στο ντέρμπι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό.

Όπου κι αν κοιτάξει κανείς, μοιραίο ανεβάζουν τον Σπόραρ, μοιραίο τον κατεβάζουν. Δηλαδή, όλο το… ανάθεμα το σηκώνει ο Σλοβένος, ο οποίος θυμίζω, βρισκόταν εκτός πλάνων, μέχρι την τελευταία στιγμή των μεταγραφών, δεν υπολογιζόταν. Ακόμη και στο ματς με τον Λεβαδειακό που είχε σκοράρει το νικητήριο γκολ στο φινάλε, δεν το είχε πανηγυρίσει, είχε… ξενερώσει με τους χειρισμούς προς το πρόσωπό του.

Πόσο εύκολο είναι για έναν επαγγελματία, όχι ποδοσφαιριστή απαραίτητα, να ξεχάσει μέσα σε λίγο καιρό την απαξίωση και να τραβήξει αυτός το… κάρο από τη λάσπη; Αυτό του ζητήθηκε χθες το βράδυ στη Μπάνια Λούκα, το προσπάθησε, αλλά δεν του βγήκε.

Αναιμική άμυνα και επιβάρυνση

Ο Αλόνσο μίλησε και για την έλλειψη τύχης, το δέχομαι για το κομμάτι της επίθεσης, μπορούσε, έπρεπε αν θέλετε, με βάση τις ευκαιρίες, να βρει και ένα δεύτερο γκολ ο Παναθηναϊκός.

Στην άμυνα; Πως γίνεται σε μία φαινομενικά εύκολη στατική φάση, να υπάρχει αυτή η κακή αντίδραση και να δέχεσαι ένα τόσο… φθηνό γκολ; Μήπως ήταν η πρώτη φορά; Τη στιγμή που όλοι περίμεναν ένα δεύτερο τέρμα για να «κλειδώσει» το «τρίποντο» και να γίνει διαχείριση ενόψει ντέρμπι, έρχεται το 1-1 και φυσικά, μαζί έρχονται από τον πάγκο, σε ένα βαρύ και επικίνδυνο -λόγω βροχής- για τραυματισμούς τερέν, αυτοί που έπρεπε να ξεκουραστούν, για να είναι φρέσκοι το βράδυ της Κυριακής.

Το ντέρμπι κρίνει τα πάντα

Ούτε η διαχείριση πέτυχε και η... αγαπημένη πίεση του Ουρουγουανού τεχνικού, γίνεται όλο και πιο έντονη, κοντεύει να… πλακώσει όλη την ομάδα.

Μπορεί να αντιληφθεί και ο τελευταίος άνθρωπος πάνω στη γη, πόσο κρίσιμο είναι για τον Παναθηναϊκό το «αιώνιο» ντέρμπι. Ούτε η ισοπαλία μπορεί να φτιάξει το κλίμα και να βοηθήσει τον Αλόνσο να γυρίσει το… χαρτί. Η νίκη είναι ζωτικής σημασίας, για όλη την ομάδα και κυρίως για τον προπονητή. Τα κανονάκια τελειώνουν…

Ένας ακίνδυνος ΠΑΟΚ

Τεράστιο σοκ υπέστη ο ΠΑΟΚ, που γνώρισε την τρίτη συνεχόμενη ήττα σε όλες τις διοργανώσεις, με μόνιμα ανασταλτικά προβλήματα και αισίως, επιθετική δυσκαμψία. Λείπει ο Μπράντον Τόμας, το δέχομαι, ωστόσο, πήρε και Τσάλοφ και Τισουντάλι στην μεταγραφική περίοδο και όχι μόνο δεν σκοράρουν, αλλά αδυνατούν να βρεθούν μέσα στις μεγάλες φάσεις. Είναι εύκολα αντιμετωπίσιμοι και όσα κι αν σκαρφιστούν οι περιφερειακοί, Ντεσπότοφ, Ζίφκοβιτς, Κωνσταντέλιας, Τάισον, τα αντίπαλα δίχτυα δεν κουνιούνται.

Ο «δικέφαλος του βορρά» έπαιξε σχεδόν ένα ημίχρονο με παίκτη παραπάνω κόντρα στην Στεάουα και δεν μπόρεσε έστω να ισοφαρίσει. Έφτιαξε κάποιες φάσεις, αλλά σε σχέση με την πραγματική ανάγκη, ελάχιστες. Μηδέν βαθμούς μετά από δύο αγωνιστικές, κοινώς το 1/4 των αναμετρήσεων που θα δώσει και το άγχος στο… κόκκινο.

Ήδη μοιάζει με… τελικό ο εντός έδρας αγώνας με την Βικτόρια Πλζεν, γιατί αμέσως μετά ακολουθεί το ταξίδι στο «Ολντ Τράφορντ», δεν θα είναι καλή ιδέα να πάει στο Μάντσεστερ χωρίς βαθμούς…

Η ώρα του Λουτσέσκου

Ο Λουτσέσκου έχει γυρίσει… τούμπα πολλές δύσκολες καταστάσεις, με πιο πρόσφατη το περσινό πρωτάθλημα. Μπορεί να το ξανακάνει, αλλά είναι φανερό πως λείπουν παίκτες από το ρόστερ. Και φυσικά δεν μιλώ αριθμητικά, αλλά ποιοτικά.

Ο Κουλιεράκης έδινε τεράστιες λύσεις και στα δύο κομμάτια του γηπέδου, αλλά ο διεθνής αμυντικός είναι κάτοικος Γερμανίας και η αμυντική αξιοπιστία (βάζω στην άκρη τα γκολ που έβαζε) αγνοείται.

Ο Κόλεϊ βρέθηκε στα… πιτς με τραυματισμό, ο Μιχαηλίδης φαίνεται να μην έχει ρυθμό, δεν γίνεται ο Κοτάρσκι να βγάζει διαρκώς το… φίδι από την τρύπα. Η διακοπή φαντάζει… βάλσαμο, αλλά προηγείται ο Λεβαδειακός και δεν είναι εύκολη η αποστολή στην πρωτεύουσα της Βοιωτίας, αν βάλουμε και την κούραση στην εξίσωση…