Το βράδυ του Σαββάτου βρήκε τον Ολυμπιακό στην κορυφή του πρωταθλήματος, αν το δεις κανείς αυστηρά αριθμητικά, πέτυχε συνολικά τον στόχο του, καθώς περιμένει τα αποτελέσματα των ανταγωνιστών για να καταγραφούν συνολικά τα δεδομένα της βαθμολογίας και φυσικά έχει το χρόνο για να ξεκουραστεί και να προετοιμαστεί κατάλληλα για το κομβικό ματς της Πέμπτης, ξανά στο Καραϊσκάκης, με την Ρέιντζερς για το Europa League.

To 2-1 επί του Πανσερραϊκού είναι μια δύσκολη νίκη, αλλά νίκη, η οποία όμως δεν αρκούσε στον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Με τους παλμούς ακόμη ψηλά, ο προπονητής των ερυθρόλευκων έβγαλε όλο τον εκνευρισμό του για τον κίνδυνο που αντιμετώπισε η ομάδα του, να απωλέσει ξανά βαθμούς, σε ένα ματς που είχε τον έλεγχο και θα μπορούσε να το τελειώσει πολύ πιο εύκολα.

Οι κακές συνήθειες δεν κόβονται εύκολα

Οι κακές συνήθειες όμως, για τον εντός συνόρων Ολυμπιακό, δεν κόβονται εύκολα. Σε ανύποπτο χρόνο, μέσα στα ματς, εμφανίζονται στιγμές χαλάρωσης, ανισορροπίας μεταξύ των γραμμών, οι οποίες φέρνουν σε κίνδυνο την άμυνα και χαλάνε μια προσπάθεια που έχει προηγηθεί.

Σε πολλά φετινά παιχνίδια αντίστοιχου ύφους και ρυθμού, οι Πειραιώτες δεν είχαν παράξει τόσες φάσεις. Κόντρα στην ομάδα του Φεράντο, οι ευκαιρίες ήταν πολλές και σημαντικές, 18-5 οι τελικές, αλλά είτε σταμάτησαν στον εξαιρετικό Γκουγκεσασβίλι, είτε δεν βρήκαν στόχο. Την ίδια στιγμή η μεσαία γραμμή δεν είχε την ενέργεια που συνηθίζει, ούτε ο Έσε, ούτε ο Μουζακίτης, «ακούστηκαν» ιδιαίτερα στο ματς, αλλά μιλάμε για δύο παίκτες που αφήνουν την ψυχή τους ακόμη και στην κακή βραδιά τους.

Στην κουβέντα για την επιθετική γραμμή, μπορώ να θυμηθώ, πέραν των ευκαιριών και στιγμές που υπήρχε "εύκολη" πάσα, για ένα σίγουρο γκολ, αλλά το μυαλό δεν ακολουθούσε, θόλωνε. Καταλαβαίνω το θυμό του Μεντιλίμπαρ, είναι τελειομανής, δεν μπορεί να νιώθει ικανοποιημένος με το μίνιμουμ, θέλει το παραπάνω. Ζητάει από τους ποδοσφαιριστές του καθαρό μυαλό στο τελείωμα των φάσεων και απόλυτη προσήλωση όταν πρέπει να πιέσουν όλοι μαζί ψηλά. Όταν ένας ή δύο, ξεχνιούνται ή αμελούν την τακτική, τότε το πρόβλημα τους… σκεπάζει όλους.

Ο Πανσερραϊκός είχε σημαντικότατες απουσίες, αλλά ποτέ δεν έχασε τον προσανατολισμό του, ήταν συμπαγής, εκτέλεσε το πλάνο με ευλάβεια και όταν βρήκε τη στιγμή του «τιμώρησε» τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι δεν… ξόδεψαν ένα φάουλ νωρίτερα για να σταματήσουν νωρίς την προσπάθεια για κόντρα των φιλοξενούμενων.

Από εκείνο το σημείο προκλήθηκε η… έκρηξη του Μεντιλίμπαρ και κορυφώθηκε στην εκπνοή με την τεράστια ευκαιρία του Ντέλετιτς. Ο Ολυμπιακός στάθηκε πολύ τυχερός, ο Σέρβος έχει βάλει πολύ πιο δύσκολα γκολ από αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε θα έρθει η κακή στιγμή.

Μπορεί να σταθείς κανείς σε κάμποσα θετικά

Προφανώς δεν υπήρχαν μόνο οι… ανορθογραφίες των Πειραιωτών, μπορεί να σταθεί κανείς σε κάμποσα θετικά στοιχεία. Το μόνιμο, το σίγουρο, η μεγάλη σταθερά αυτής της ομάδας. Για κάθε πρόβλημα, υπάρχει μία λύση και αυτή από συνήθεια πλέον τη δίνει ο Ελ Κααμπί.

Μοναδική συνέπεια στο γκολ από τον Μαροκινό φορ, δεν κουράζεται ποτέ, δικαιώνει σε κάθε ευκαιρία και το τελευταίο ευρώ που μπαίνει στον λογαριασμό του. Τη στιγμή που ο Πανσερραϊκός πήγε να το πιστέψει, πήρε τη σωστή θέση στην περιοχή, ο Ροντινέι τον… τάισε και τα υπόλοιπα είναι ιστορία.

Στο σημείωμα της Πέμπτης έγραφα για τον Βέλντε του Αυγούστου. Ο Νορβηγός έχει στοιχεία που δεν τα βρίσκεις εύκολα, όταν νιώθει καλά, τα βγάζει στο χορτάρι και κάνει διαφορά. Αλήθεια, πόσο σημαντικό είναι το γκολ για έναν επιθετικό; Κόντρα στην Athens Kallithea σαν να έδιωξε από πάνω του τη γκίνια, απέναντι στον Πανσερραϊκό πέτυχε ένα γκολ κλάσης, πήρε τη μπάλα από την ασίστ του Μαρτίνς με… χάδι, ντρίμπλαρε, σκόραρε, έφυγε να πανηγυρίσει ξανά μέσα σε λίγες μέρες και κυρίως να πιστέψει στον εαυτό του ξανά.

Αυτό του έλειπε και φαίνεται να το βρίσκει σε ένα σημείο που η ομάδα του τον χρειάζεται τόσο πολύ, θυμίζω ο Γιαζίτσι χάνει όλη τη σεζόν, ο Γουίλιαν μένει εκτός για τον επόμενο μήνα, μετρημένες οι επιλογές.