Ένα ντέρμπι αρχίζει από τη στιγμή που γίνονται γνωστές οι ενδεκάδες, εκεί αποκτά ουσία η κουβέντα, η τακτική ανάλυση, τα... ματσαρίσματα, τα πρόσωπα.

Οι επιλογές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς πριν από τη σέντρα του ντέρμπι της Λεωφόρου φάνηκαν λογικές, σχεδόν όλες αναμενόμενες.

Ο Παναθηναϊκός προερχόταν από μια τεράστια νίκη επί της Βιγιαρεάλ, ο Γιοβάνοβιτς γενικά δεν συνηθίζει να αλλάζει πολύ την ομάδα, να διαταράσσει τη χημεία της.

Εξαίρεση αποτέλεσε η επιλογή να ξεκινήσει τον Τζούρισιτς, δικαιώθηκε μόλις στο 10ο λεπτό, όταν ο Σέρβος έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, δίνοντας από νωρίς πράσινο χρώμα στην βραδιά.

Η συνολική σκέψη του Γιοβάνοβιτς είχε λογική, ήθελε παίκτες καλούς χειριστές, να πάρουν την μπάλα από την ΑΕΚ, να την κρατήσουν, να την κυκλοφορήσουν, να προσθέσουν κούραση σε ένα σύνολο που έχει μάθει να πιέζει ασφυκτικά, αλλά πριν 4 μέρες είχε δώσει ένα παιχνίδι πολύ υψηλού ρυθμού στην Αγγλία.

Έλα όμως, που οι μισοί και παραπάνω από τους απέναντι ήταν διαφορετικοί...

Κερδίζει με τις ιδέες του

Ο Αλμέιδα ρίσκαρε, άλλαξε τους έξι από τους 11 του θριάμβου στο Μπράιτον, έδειξε εμπιστοσύνη στους παίκτες του και κυρίως επένδυσε στη φρεσκάδα.

Αυτή η φρεσκάδα θα διατηρούσε αναλλοίωτη και τη φιλοσοφία του Αργεντινού τεχνικού, η ΑΕΚ έχει μάθει να παίζει σε υψηλό ρυθμό, να βάζει πίεση στον αντίπαλο, να τρέχει πολύ, να διεκδικεί κάθε μπάλα και να βγαίνει στην κόντρα σαν να μην υπάρχει αύριο.

Από τη στιγμή που δεν άλλαξε τα χαρακτηριστικά του συνόλου και είχε καθαρά πνευμόνια στο χορτάρι, ο Αλμέιδα παρουσίασε την περσινή ΑΕΚ, αυτή που έκανε το νταμπλ στην Ελλάδα.

Πραγματικά ρίσκαρε ο τεχνικός της Ένωσης, αλλά το αποδεικνύει σε κάθε ευκαιρία, έχει τη δική του λογική, κερδίζει, χάνει με τον τρόπο του, με τις ιδέες του και γι' αυτό ξεχωρίζει.

Το "man to man" που έφερε την κυριαρχία της ΑΕΚ

Οι περισσότεροι προπονητές θα έκαναν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έκανε ο Αργεντινός: θα επέλεγαν να ξεκινήσουν αυτούς που την Πέμπτη (21/9) είχαν... κατατροπώσει τον Ντε Τζέρμπι.

Κι αν όχι όλους, θα έκαναν το πολύ μία διαφοροποίηση, στηριζόμενοι βεβαίως στη λογική, "ενδεκάδα που κερδίζει δεν αλλάζει". Πιθανότατα αυτοί θα έχαναν στη Λεωφόρο.

Από τη στιγμή που ήρθε και τόσο νωρίς το τρομερό γκολ του Παναθηναϊκού, το θεωρώ σίγουρο, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που αποδεικνύεται, ας μείνουμε σε όσα είδαμε.

Ο Αλμέιδα έκανε κι άλλες... ταρζανιές. Έβαλε τους παίκτες του να αμύνονται "man to man", όλοι, ξεκινώντας από την επίθεση! Αναχρονιστικό; Όλοι ζώνη παίζουν, αλληλουχία κινήσεων των γραμμών. Αποτελεσματικό; Ξεκάθαρα ναι!

Και τι να του πεις; Κέρδισες χρησιμοποιώντας (και) μια τακτική που δεν συνηθίζεται, μια αμυντική προσέγγιση που θεωρείται ξεπερασμένη; Αστείο και μόνο να το συζητάμε.

Διαφορά δύναμης

Ο τρόπος που στήθηκε η ΑΕΚ στο ματς την έκανε να κυριαρχήσει -μετά το πρώτο δεκάλεπτο- να εξουδετερώσει όλα τα ατού του Παναθηναϊκού.

Η ΑΕΚ είναι η πιο σκληρή ομάδα στην Ελλάδα, από τη στιγμή που πήγε το ντέρμπι στις προσωπικές μονομαχίες, πήρε και τα ηνία.

Έβγαλε εντελώς εκτός παιχνιδιού τον παίκτη κλειδί του Παναθηναϊκού, τον Ρούμπεν Πέρεθ, αμέσως αποδιοργάνωσε τον άξονα του τριφυλλιού. Και μετά άρχισε να τρέχει στο.. ξέφωτο.

Αυτό ήταν, είχε φέρει το παιχνίδι ακριβώς στα μέτρα της και το κέρδισε και εύκολα στο τέλος, πιο πολύ προς 1-3 πήγαινε το ματς, παρά προς 2-2.

"Ήταν πιο δυνατοί στις μονομαχίες" τόνισε στη λήξη του ματς ο Γιοβάνοβιτς, αυτές οι λέξεις ήταν όλο το ματς, πήγε εκεί που ήθελε η ΑΕΚ.

Ο Αλμέιδα χάρηκε για τη νίκη, αλλά περισσότερο νομίζω ικανοποιήθηκε με την εικόνα του γκρουπ. "Ξαναπαίζουμε σαν ομάδα, διατηρούμε το στιλ μας", σχολίασε, είδε το σύνολο που πήρε όλους τους τίτλους στην Ελλάδα θα προσθέσω εγώ.

Είχε φανεί από το Μπράιτον, έγινε ακόμα πιο διακριτό το βράδυ της Δευτέρας στη Λεωφόρο.

Είναι άλλη ομάδα με Λιβάι και τον περσινό Πινέδα

Φέρνω στο μυαλό μου την ΑΕΚ των πρώτων αγωνιστικών και απέχει πολύ από αυτή των τελευταίων ημερών. Βασική εξήγηση είναι ο Λιβάι Γκαρσία.

Όσα σημαντικά κι αν κάνουν οι υπόλοιποι στον αγωνιστικό χώρο, ο Λιβάι έχει το απρόσμενο, το διαφορετικό. Δεν χάνει σχεδόν ποτέ μονομαχία, επιστρατεύεται και 2ος αμυντικός για να βοηθήσει στο μαρκάρισμα, αλλά και πάλι θα καταφέρει να βγάλει τις τελικές, να απειλήσει ουσιαστικά. Αποτελεί μεγάλο... μπελά για κάθε άμυνα, όταν είναι καλά, ανεβάζει εντυπωσιακά όλη την ομάδα.

Δεύτερη εξήγηση της βελτιωμένης ΑΕΚ είναι ο Πινέδα, ο παίκτης για τον οποίο ξοδεύτηκαν 6,5 εκατομμύρια ευρώ το καλοκαίρι για τα δικαιώματά του από τη Θέλτα.

Ο Μεξικανός μετά την επιστροφή του από το Gold Cup με την εθνική ομάδα της χώρας του, έμοιαζε κουρασμένος, δεν είχε αυτή την σπιρτάδα που ξέρουμε. Το έβλεπε πρώτος ο Αλμέιδα και δεν τον ξεκινούσε. Προφανώς πήρε τις ανάσες του και δείχνει ξανά τα τρομερά στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίζει και πέρυσι.

Έχασε τον Μάγκνουσον και την άμεση μετάβαση στην επίθεση

Δυο κουβέντες για τον Παναθηναϊκό. Έχασε τον Μάγκνουσον με τη σέντρα, τεράστια απώλεια. Από όλους του αμυντικούς που έχει ο Παναθηναϊκός είναι αυτός με την καλύτερη "μεγάλη" μπαλιά, αυτός που θα ψάξει τις... πλάτες της αντίπαλης άμυνας.

Ο άλλος παίκτης που διαθέτει αυτά τα στοιχεία είναι ο Μπρινιόλι, ο τερματοφύλακας. Κόντρα σε μια ομάδα που συνηθίζει να πιέζει ψηλά και ασφυκτικά, αυτές οι άμεσες μεταβάσεις στο επιθετικό τρίτο, αποτελούν λύση.

Την έχασαν νωρίς οι πράσινοι αυτή την επιλογή και το χειρότερο είναι ότι τη χάνουν για πολλούς μήνες. Ο τραυματισμός του αποδείχθηκε τόσο σοβαρός, όσο φάνηκε και στην τηλεοπτική κάλυψη. Περαστικά του.

Ο Ιωαννίδης δεν μπόρεσε να μείνει... συνδεδεμένος με τα δίχτυα, αλλά ήταν και πάλι το σημείο αναφοράς των πρασίνων στην επίθεση. Έκανε καλά τελειώματα, έπεσε πάνω σε έναν εξαιρετικό Στάνκοβιτς, έδωσε μια "άρρωστη" ασίστ στον Τζούρισιτς για το 1-0, τέτοιες πάσες βγάζουν παίκτες κορυφαίου επιπέδου, διανύει τρομερή περίοδο φόρμας.

Οι εναλλαγές είναι πολλές, συνεχείς, ο δρόμος μακρύς...

Το χθεσινό αποτέλεσμα αλλάζει ξανά τα δεδομένα. Εκεί που η ΑΕΚ ήταν στριμωγμένη κι αν έχανε θα πιεζόταν ακόμα περισσότερο στο -8 από την κορυφή, γύρισε το κλίμα, έστειλε μήνυμα αντεπίθεσης και κυρίως πίστεψε ξανά στον εαυτό της.

Ο Παναθηναϊκός προσγειώθηκε, ξέχασε ήδη τη Βιγιαρεάλ, πρέπει να βρει γρήγορα ισορροπία, να απαντήσει άμεσα και αυτό μπορεί να έρθει μόνο με νίκη στην αμέσως επόμενη δοκιμασία, στην Τρίπολη κόντρα στον Αστέρα, μια ομάδα την οποία δεν έχει κερδίσει στην έδρα της εδώ και έξι χρόνια.

Το πρωτάθλημα έχει ήδη και θα έχει κι άλλες πολλές μεταπτώσεις, ειδικά από τη στιγμή που όλοι οι διεκδικητές έχουν συνεχείς και απαιτητικές υποχρεώσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Αυτός που θα αντέξει στον... Μαραθώνιο θα βρεθεί πρώτος στον τερματισμό.