Η ΑΕΚ τρομοκράτησε τον Παναθηναϊκό και ετοιμάζει φιέστα
Ο Λάμπρος Μπαλάφας γράφει για την ΑΕΚ που εμφάνισε την περσινή εικόνα με την ασφυκτική πίεση που έπνιξε τον Παναθηναϊκό και την ηρεμία του Ματίας Αλμέιδα που οδηγεί την Ένωση κοντά σε ένα δεύτερο σερί πρωτάθλημα.
Είχε δώσει δικαιώματα να την αμφισβητήσουν η ΑΕΚ. Η ίδια τα… διέλυσε με την πιο καθοριστική νίκη της σεζόν κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ήταν μεγάλο το διάστημα που η ομάδα του Αλμέιδα έβγαζε σημάδια κούρασης, είχε πολλούς παίκτες σε κακό… φεγγάρι και το κυριότερο, μεγάλη διαφορά σε σχέση με αυτό που παρουσίαζε πέρυσι, αλλά κρατούσε το καλύτερο για την πιο κρίσιμη στιγμή.
Ο Παναθηναϊκός πήγαινε με αξιώσεις στη Νέα Φιλαδέλφεια, έβγαζε φρεσκάδα, είχε ψυχολογία και πολλούς από τους πρωταγωνιστές του στο υψηλότερο σημείο φορμαρίσματος, αλλά όχι απλά πέρασε κάτω από τον… πήχη, αλλά γνώρισε μια ήττα ταπεινωτική, δεν του άφησε κανένα περιθώριο η Ένωση, τον… έπνιξε, του έκανε ποδοσφαιρικό… μπούλινγκ.
Εμφανίστηκε η περσινή πρωταθλήτρια
Αρκούσε το πρώτο δεκάλεπτο για να καταλάβει κανείς, πόσο παθιασμένη, πόσο έτοιμη ήταν η ΑΕΚ γι’ αυτό που θα ακολουθούσε. Σαν να έβλεπα την περσινή πρωταθλήτρια, ο Αλμέιδα βρήκε ξανά το… κουμπί, το γύρισε στις… εργοστασιακές ρυθμίσεις, η ομάδα του «έπνιξε» τους πράσινους. Γιόνσον και Σιμάνσκι έκλεισαν κάθε διάδρομο προς την εστία του Αθανασιάδη, δημιούργησαν μια μεγάλη ασπίδα.
Από την στιγμή που δεν υπήρχε Μπερνάρ απέναντι, χάθηκε το απρόβλεπτο για τον Παναθηναϊκό και ο Κάλενς έκανε τον Ιωαννίδη να μοιάζει… γήινος. Θα προσθέσω και την φτωχή συνεισφορά του Μπακασέτα, ίσως και επηρεασμένος από την σκληρή υποδοχή που τους επεφύλαξε ο κόσμος της ΑΕΚ μόλις πάτησε το πόδι του στην ΟΠΑΠ Αρένα, έμεινε κι αυτός στα… ρηχά.
Χωρίς τις σταθερές του το «τριφύλλι» δεν είχε σφυγμό, είχε εικόνα ομάδας που απλά έπαιζε για να βγάλει την υποχρέωση και όχι ενός συνόλου που… πεθαίνει για το αποτέλεσμα.
Η ασφυκτική πίεση και ο αδύναμος κρίκος Ακαϊντίν
Η δουλειά απλοποιήθηκε γρήγορα, σχεδόν με τη σέντρα. Η πίεση προς τον Παναθηναϊκό ήταν ασφυκτική, ο Ακαϊντίν αποδείχθηκε αδύναμος κρίκος, κάθε φορά που έβγαινε εκτός περιοχής για να ακολουθήσει παίκτη, έχανε μονομαχίες, υστερούσε σε ταχύτητα και άφηνε χώρους πίσω του.
Ο Ελίασον διάβαζε το παιχνίδι, εμφανιζόταν σε σημεία που μπορούσε να δημιουργήσει ανισορροπίες στην πράσινη άμυνα. Έκλεψε μπάλες μαζί με Πινέδα και Πόνσε, «χτύπησαν» τη στιγμή που έπρεπε, προκάλεσαν τεράστια προβλήματα στο πλάνο των φιλοξενούμενων.
Υπό τέτοιες συνθήκες και… δέκα ημίχρονα να έπαιζαν οι δύο ομάδες, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Ίσως να ήταν μεγαλύτερη σε έκταση η νίκη της ΑΕΚ, τίποτα καλύτερο, τίποτα αισιόδοξο για τους «πράσινους».
Η ηρεμία του Αλμέιδα έφερε δικαίωση
Δεν υπάρχουν μαγικά… ραβδιά. Στα δύσκολα, στην πίεση, στις ήττες, ο Αλμέιδα παρέμενε ήρεμος. Είχε υπομονή, προφανώς ήξερε πως η ομάδα του θα έβγαζε αντίδραση, δικαιώθηκε πανηγυρικά.
Προσωπικά το λέω κάθε φορά, οι προπονητές είναι αυτοί που ξέρουν καλύτερα, βλέπουν πολλά περισσότερα από ένα 90λεπτο που βλέπουμε εμείς. Και να βάλουμε στην εξίσωση τα πολλά προβλήματα τραυματισμών σε αυτή την μεγάλη σε διάρκεια χρονιά, ήταν κάτι παραπάνω από δύσκολο, η… ευθεία γραμμή στο καρδιογράφημα.
Το πρωτάθλημα δεν είναι κούρσα ταχύτητας, θέλει αντοχή, θέλει πίστη, γερό στομάχι στις κακές βραδιές, ανοσία στην… ανούσια και επιφανειακή κριτική. Ο προπονητής της ΑΕΚ έχοντας στην… πλάτη μια πρώτη χρονιά γεμάτη επιτυχίες, είχε την υπομονή να περιμένει να χαμογελάσει τελευταίος και στη φετινή.
Η κούπα μένει Νέα Φιλαδέλφεια
Ναι, μαθηματικά δεν έχει τελειώσει κάτι, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές. Μια ματιά στον ανταγωνισμό αρκεί. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε τα… ρέστα του χθες το βράδυ. Είχε την ευκαιρία του, την πέταξε στα σκουπίδια εξάντλησε τις πιθανότητές του.
Ο 3ος ΠΑΟΚ έχει… ξεθυμάνει, μοιάζει αποκαμωμένος, χωρίς ενέργεια όπως παραδέχτηκε και ο Λουτσέσκου και οι παίκτες του. Ο Ολυμπιακός έδειχνε πιο πειστικός από τους δύο προηγούμενους τη δεδομένη στιγμή, αλλά «έκαψε» κι αυτός το… κανονάκι του στο «Βικελίδης», το θεωρώ δεδομένο πως θα ρίξει στη συνέχεια αποκλειστικά την προσοχή του στα δύο ιστορικά ματς με την Άστον Βίλα, με προφανή στόχο να του προκύψει και 3ο ευρωπαϊκό, το μεγαλύτερο από την ημέρα της ίδρυσής του.
Καλά καταλάβατε, θεωρώ πως το πρωτάθλημα δεν αλλάζει χέρια. Μένει στη Νέα Φιλαδέλφεια, μένει στην ΑΕΚ, αυτή είχε τις αντοχές, την ικανότητα, τη δύναμη, να υπερισχύσει των αντιπάλων της. Δεν μπορεί να κάνει μόνο λάθη μέχρι το φινάλε, είναι τεράστιο το προβάδισμα που έχει να διαχειριστεί, έχει εμπειρία, ποιότητα, γνώση και τον Αλμέιδα…