Μπορώ να καταλάβω τον εκνευρισμό του Λουτσέσκου μέχρι ενός σημείου. Αυτή η ισοπαλία από την Athens Kallithea, με τον τρόπο που ήρθε, πονάει περισσότερο και από ήττα.

Ο προπονητής του ΠΑΟΚ, μετά τη νίκη επί της Ρίγας, το βράδυ της Πέμπτης, είχε πιστέψει πως γύρισε ο... διακόπτης, έδειχνε σίγουρος πως τα δύσκολα, τα άσχημα, είχαν μείνει πίσω κι η ομάδα του ήταν έτοιμη να εξαπολύσει αντεπίθεση.

Έκανε λάθος, σαν αυτά τα... φθηνά που έκαναν και οι παίκτες του χθες το βράδυ στην Τούμπα και πέταξαν στα σκουπίδια δύο πολύτιμους βαθμούς.

Φαντάζομαι δεν είμαι ο μόνος που βλέπει μια ομάδα εύθραυστη, ένα σύνολο που έχει ένα πλάνο, αλλά και παθογένειες.

Φθάσαμε στα μισά της κανονικής περιόδου, έχουμε ένα μεγάλο δείγμα, κανένα ματς δεν είναι εύκολο, κανείς δεν κέρδισε χωρίς να "πεθάνει στο γήπεδο".

Κι όμως σε μια στατική φάση, που ήταν ουσιαστικά κι η τελευταία των φιλοξενούμενων, ο Ισιμάτ-Μερίν σηκώθηκε ανενόχλητος και βύθισε την Τούμπα σε κατάθλιψη.

Ναι, ακούγεται σκληρό, αλλά πραγματικά αυτό που συμβαίνει με την έδρα του ΠΑΟΚ είναι πρωτοφανές. Μα να μην έχει κερδίσει από τον Αύγουστο; Θυμάμαι κακές περιόδους επί Βουλινού, Μπατατούδη, αλλά τέτοιο αρνητικό σερί, δεν έχει υπάρξει.

Το χειρότερο που έχει συμβεί στον Δικέφαλο είναι πως πλέον κανείς δεν φοβάται να παίξει σε αυτό το γήπεδο. Όλοι μπαίνουν με ψυχολογία πως μπορούν να κερδίσουν, ή έστω να πάρουν κάτι. Το ξαναγράφω, για να το εμπεδώσω κι εγώ, για την Τούμπα μιλάμε…

Ο Λουτσέσκου είπε μεταξύ άλλων στη διάρκεια των δηλώσεων: "Δεν είμαστε υπερήρωες". Δηλαδή για να πάρει αυτό το ματς η ομάδα του, μπροστά στον κόσμο του, χρειάζονταν υπερήρωες;

Το μυαλό έφευγε

Εγώ είδα παίκτες που δεν ήταν συγκεντρωμένοι και στα 90 λεπτά, υπήρξαν στιγμές που το μυαλό έφευγε από το γήπεδο, ταξίδευε, εύκολα λάθη, πάσες για γκολ στον αντίπαλο.

Τραγική συμπεριφορά, τη στιγμή που είχαν απέναντί τους, την ουραγό της βαθμολογίας, μια ομάδα που παίζει σε κάθε παιχνίδι την επιβίωσή της, δίνει μάχες.

Στην περιβόητη διακοπή για τις Εθνικές, ο Ρουμάνος τεχνικός, είχε καλέσει τους ποδοσφαιριστές του, να βγουν και να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί.

Αν γίναμε μάρτυρες μιας ακόμα κακής παρένθεσης, η οποία επαναλαμβάνεται, κάτι δεν πάει καλά. Αν οι παίκτες δεν πήραν στα σοβαρά τον προπονητή τους, τότε το πρόβλημα είναι ακόμα βαθύτερο και χρήζει λύσης… χθες.

Σε όλα αυτά έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης ο Λουτσέσκου. Μιλάμε για μια κακή ψυχολογική προετοιμασία της ομάδας, παίκτες που θεώρησαν πως τελείωσε η δουλειά στο 1-0 και χαλάρωσαν.

Δεν έβαλαν μυαλό ούτε στο 2-1, το πλήρωσαν ακριβά στο τέλος, τιμωρία που δεν ξεπερνιέται εύκολα, χρειάζονται άμεσα νίκες, αποτελέσματα για να ξεχαστεί.

Ο προπονητής του ΠΑΟΚ μέσα στο γήπεδο έχει κερδίσει τον σεβασμό όλων, μιλάει η δουλειά του, οι τίτλοι. Πρέπει να είσαι κομπλεξικός για να μην παραδέχεσαι τη μαεστρία του, την ευστροφία του, την επιρροή του στην ομάδα.

Για λόγους που ο ίδιος το ξέρει, το τελευταίο διάστημα, επιλέγει να βγει από τις τέσσερις γραμμές και να επιτεθεί σε διαιτητές, να μιλήσει για μαφίες. Να το κάνει μία, άντε δύο, να το καταλάβω. Όσο το συνεχίζει, όσο ανεβάζει τους τόνους, χάνει το δίκιο του και κινδυνεύει με νέες τιμωρίες.

Και 100% δίκιο να έχει (που δεν έχει) δεν είναι η δουλειά του αυτή, μπαίνει σε... χωράφια, τα οποία οφείλει να καλλιεργήσει η διοίκηση. Αυτή τη στιγμή ο Λουτσέσκου πρέπει να ταρακουνήσει το εσωτερικό της ομάδας του. Δεν γίνεται να θεωρείσαι βασικός διεκδικητής του τίτλου κι η Τούμπα να μετατρέπεται σε... εξοχικό.

Χωρίς ισχυρή έδρα δεν μπορεί να γίνει καμία σοβαρή κουβέντα για πρωτάθλημα. Αν δεν επιστρέψει η σκληράδα, αντίο ζωή...