Η Φερεντσβάρος είτε μελέτησε λίγο τον ΠΑΟΚ, είτε τον υποτίμησε, διαφορετικά δεν μπορώ να εξηγήσω την προσέγγισή της.

Μπήκε στην Τούμπα να παίξει… ανοικτά, έχοντας στο μυαλό της πως θα κυριαρχήσει. Σίγουρα ήξερε πως η ομάδα του Λουτσέσκου αδυνατούσε να εκμεταλλευτεί την έδρα της για μήνες και επιχείρησε να της χαλάσει το μυαλό νωρίς, ώστε στη συνέχεια να γίνει η δουλειά της, πιο εύκολη.

Το μόνο που κατάφερε ήταν να εξυπηρετήσει το πλάνο του ΠΑΟΚ, ο οποίος βρήκε χώρους, πήγε στο αγαπημένο του παιχνίδι και με την αδιαμφισβήτητη ποιότητα που έχει μεσοεπιθετικά, μετέτρεψε ένα τόσο κρίσιμο ματς σε… πάρτι.

Χαλάρωσε ο Λουτσέσκου

Ένα ματς που τελειώνει 5-0 έχει πολλούς πρωταγωνιστές, αλλά φαίνεται στα τελευταία ματς η βελτίωση, είναι πολλοί οι παίκτες που ανέβασαν ρυθμό και αυτή είναι η ευτυχία του προπονητή. Ο Λουτσέσκου μιλάει διαφορετικά μπροστά στις κάμερες εδώ και δύο εβδομάδες και αυτό δεν έχει να κάνει με την ανάδειξή του σε κορυφαίο προπονητή για τη σεζόν που έφυγε.

Τον κάνουν οι ποδοσφαιριστές του να αισθάνεται καλύτερα, τους βλέπει καθημερινά στις προπονήσεις, ξέρει καλύτερα από τον καθένα, την κατάσταση στην οποία βρίσκονται.

Ξανά καμίνι

Ο ΠΑΟΚ που είδαμε κόντρα στη Φερεντσβάρος ήταν ο καλύτερος φετινός, ήταν ίδιος ο περσινός, ήταν ο πρωταθλητής. Κυριαρχικός από την πρώτη στιγμή, αποφασισμένος με τη σέντρα και αυτή η… αύρα, έφτασε κατευθείαν στην κερκίδα.

Η Τούμπα ήταν ξανά καμίνι, ήταν η έδρα που σου καθιστούσε σαφές πως δεν έχεις καμία τύχη. Το κατάλαβαν οι Ούγγροι όταν ο Τάισον άνοιξε τον χορό των γκολ μόλις στο 10o λεπτό, το ένιωσαν στο πετσί τους όταν ο Τόμας έβαλε και το 2-0, πριν βγει το ημίχρονο.

Αναμενόμενο ξέσπασμα

Κατόπιν εορτής καταγράφουμε κάτι το οποίο στην πορεία έγινε απλό, αλλά εκ πρώτης ήταν μια αποστολή που θα μπορούσε να… διαλύσει τον ΠΑΟΚ. Στην Ελλάδα βρισκόμαστε, εύκολα αποθεώνουμε, για πλάκα στήνουμε στον τοίχο και καταλογίζουμε ευθύνες.

Χθες (12/12) το βράδυ υπήρχε ένα μεγάλο πρέπει για τον "δικέφαλο του βορρά", όφειλε να δώσει μια μεγάλη χαρά στον κόσμο του, ο οποίος πικράθηκε σε αρκετά εντός έδρας ματς και περίμενε αυτό το ξέσπασμα.

Η λάβα της Τούμπας έπνιξε τους πρωταθλητές Ουγγαρίας, Ζίβκοβιτς, Τάισον και Κωνσταντέλιας, έτρεχαν ασταμάτητα, απειλούσαν με κάθε τρόπο, δεν άφησαν τους φιλοξενούμενους να πιστέψουν σε κάτι διαφορετικό από την συντριβή. Η κερκίδα για κάτι τέτοια βράδια ζει, αυτά την τρέφουν.

Μαζί με τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ, επέστρεψε στα υψηλά στάνταρ και ο Μπράντον Τόμας. Το έχω σημειώσει αρκετές φορές, από όλους τους φορ της ομάδας, είναι αυτός που -στα δικά μου μάτια- μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα το πλάνο του Λουτσέσκου, γιατί κινείται διαρκώς, πιέζει τους αντίπαλους σκόρερ, είναι εκεί που πρέπει την κατάλληλη στιγμή, μεγάλος μπελάς για κάθε άμυνα.

Στάθηκε άτυχος στο πρώτο κομμάτι της χρονιάς, ο τραυματισμός του τον κράτησε εκτός δράσης σχεδόν δύο μήνες, τώρα βρίσκει ξανά τον εαυτό του. Έβαλα πιο πίσω στην αναφορά τους Οζντόεφ και Καμαρά, γιατί αυτοί έδωσαν την απαιτούμενη ισορροπία στις γραμμές. Κανένα άλλο δίδυμο του άξονα, δεν είχε προσφέρει τέτοια σιγουριά, μέχρι στιγμής στη χρονιά. Όταν η μεσαία γραμμή λειτουργεί ρολόι, η άμυνα διαπρέπει.

Η κλάση του Ντεσπότοφ

Άφησα για το τέλος την περίπτωση που ακούει στο όνομα, Κίριλ Ντεσπότοφ. Ο Βούλγαρος είναι ο πιο φορμαρισμένος παίκτης του ΠΑΟΚ, χωρίς δεύτερη σκέψη. Σε 20 λεπτά, μαζί με τις καθυστερήσεις, πρόλαβε να δώσει ασίστ, να κερδίσει πέναλτι και να βάλει το κερασάκι στην τούρτα με το 5o γκολ.

Ο Λουτσέσκου γνωρίζει πόσο ψηλό είναι το ταβάνι του, αλλά τον διαχειρίζεται προσεκτικά. Στις Σέρρες τον είχε ξεκινήσει, χθες τον έφερε από τον πάγκο, την Κυριακή υπάρχει κομβικό ματς πρωταθλήματος στο Αγρίνιο, θεωρώ πως θα τον δούμε ενδεκαδάτο.

Εκτός από τους βαθμούς της νίκης που τον φέρνουν για τα καλά σε τροχιά πρόκρισης, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να επαναφέρει την πίστη στο εσωτερικό της ομάδας. Στις ήττες, η ψυχραιμία κράτησε τον ΠΑΟΚ, τώρα που επέστρεψαν τα χαμόγελα, δεν χρειάζονται βαρύγδουπα λόγια, πάλι το καθαρό μυαλό θα καθορίσει την επιτυχία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Όταν η… καρδιά ενός γκρουπ λειτουργεί με ηρεμία, δεν υπάρχει κανένας φόβος για τη συνέχεια.