Ένα πρωτάθλημα κρίνεται σε βάθος χρόνου, ωστόσο ενδιάμεσα, υπάρχουν κάποιοι "σταθμοί" για να γίνεται ταμείο και ανάλογα να πορεύεσαι στην επόμενη… πίστα. Ο Ολυμπιακός μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένος από την εκκίνηση που πραγματοποίησε, με την ολοκλήρωση των τριών πρώτων αγωνιστικών.

Όχι, δεν έβγαλε μάτια, δεν έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο που θα μπορούσε, ωστόσο κέρδισε όλα τα ματς και η εικόνα του ήταν διαρκώς βελτιούμενη. Έχω βρεθεί για τηλεοπτικούς λόγους σε Βόλο, Καραϊσκάκη και Λαμία, θυμάμαι με ακρίβεια τις τοποθετήσεις του Μεντιλίμπαρ μετά το τέλος των αγώνων και σε αυτές βρίσκω την εξήγηση, όλων όσων έχουμε παρακολουθήσει μέχρι στιγμής. Στο Πανθεσσαλικό είχε κάμποσα παράπονα από τους παίκτες του, του έλειψε η διάρκεια και ο υψηλός ρυθμός.

Κόντρα στην Athens Kallithea είδε το τέμπο να ανεβαίνει, είδε ένα πρώτο ημίχρονο που τον "γέμισε", το δεύτερο μάλλον ήθελε να το ξεχάσει. Στο "Αθανάσιος Διάκος" αισθάνθηκε καλύτερα από κάθε άλλη στιγμή φέτος, είδε πολλά στοιχεία της φιλοσοφίας του να εμφανίζονται στο γήπεδο, εμφανίστηκε πιο χαλαρός στον τηλεοπτικό φακό, πολλά από τα πρώτα… βιολιά αυτής της ομάδες πλησίασαν τα υψηλά στάνταρ τους. Ο προπονητής του Ολυμπιακού ξέρει καλά πλέον τι παίκτες έχει στα χέρια του, γνωρίζει άριστα πόσο υψηλό είναι το ταβάνι τους. Δουλειά του είναι να τους ωθεί καθημερινά να το… τρυπήσουν.

Ο Ελ Κααμπί γίνεται ξανά ο περσινός εκτελεστής

Ο Ελ Κααμπί άργησε να μπει στην προετοιμασία, κράτησαν αρκετά οι διαπραγματεύσεις για το νέο του συμβόλαιο. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ικανοποίησε όλα τα "θέλω" του πρώτου σκόρερ του Ολυμπιακού την περσινή σεζόν και αυτός, έχει αρχίσει να πατάει το… γκάζι.

Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή, που ναι μεν βρίσκει γκολ με άνεση και αυτά είναι αυτά που μένουν στη μνήμη του κόσμου, αλλά μέσα στο ματς κάνει πολλές διαφορετικές δουλειές, τρέχει ακατάπαυστα, έχει τεράστια αντοχή, κερδίζει τις περισσότερες μονομαχίες από τους αντίπαλους στόπερ.

"Προκαλεί πολλά περισσότερα από τα γκολ του" ήταν το σχόλιο του χαμογελαστού Μεντιλίμπαρ. Ο Βάσκος τεχνικός λατρεύει τον τρόπο που αγωνίζεται ο Μαροκινός, ξέρει πως μαζί του μπορεί να πάει στον πόλεμο και να τον κερδίσει, όπως έκανε και πέρυσι με αποκορύφωμα, τη μάχη της 29ης Μαίου. Δύο γκολ και μία ασίστ σε ένα μικρό δείγμα της προσφοράς του. Ο πιο απλός, ο πιο κατανοητός τρόπος για να μας πει πως επέστρεψε…

Έγιναν πολλοί οι πρωταγωνιστές

Ο Μεντιλίμπαρ ζητάει συμμετοχή από όλη την ομάδα και στα δύο κομμάτια του γηπέδου. Σε αυτό το πρώτο δείγμα του πρωταθλήματος, ο Βάσκος βλέπει διαφορετικούς παίκτες να συνεισφέρουν στο σκοράρισμα, τώρα ήταν η σειρά του Ελ Κααμπί να μπει στην… εξίσωση και να μεγαλώσει τον προβληματισμό, της Λαμίας εν προκειμένω, αλλά και κάθε ομάδας που καλείται να σταθεί απέναντι.

Το γκολ είναι το τελευταίο στάδιο μιας προσπάθειας, πριν από αυτό, ο Ολυμπιακός έχει την τύχη να ορίζουν το παιχνίδι του, παίκτες σαν τον Έσε και τον Τσικίνιο. Ο Αργεντινός στις φυσικές δυνάμεις που γνωρίσαμε, προσθέτει όλο και περισσότερη ποιότητα και ωριμότητα. Ανακτά χαμένες μπάλες άμεσα, δίνει ηρεμία, διαβάζει τα κενά, αλλάζει ταχύτατα ρυθμό και πλευρές.

Ο Πορτογάλος παίζει με την ίδια άνεση στο "8" και στο "10", καλύπτει μέτρα με τον ίδιο ζήλο, είτε πρόκειται να επιτεθεί, είτε να πιέσει ή να αμυνθεί. Εργάτης αλλά και δημιουργός, αυτό ακριβώς που έχει ανάγκη το ποδόσφαιρο του σήμερα. Το ανέβασμα των Έσε και Τσικίνιο, έκανε καλύτερο και τον Στάμενιτς, του έδωσε σιγουριά, τον απελευθέρωσε για να δείξει τα δικά του καλά στοιχεία, που επίσης είναι απαραίτητα.

Κάρμο σαν να μην έλειψε μια μέρα

Ο Μεντιλίμπαρ εκτός από καλός προπονητής, είναι δίκαιος, το έχω γράψει ξανά και χθες μου έδωσε την ευκαιρία να το υπενθυμίσω. Δεν έβαλε κατευθείαν στην ενδεκάδα τον Κάρμο, εμπιστεύτηκε τον Πιρόλα, ο Ιταλός δουλεύει σκληρά και γίνεται όλο και πιο σημαντικός.

Ο τραυματισμός του, έφερε από τον πάγκο τον θηριώδη Αγκολέζο και κάπου εκεί σταμάτησαν και οι επιθετικές σκέψεις της Λαμίας. Καθάρισε τα πάντα στον αέρα, πέρασε κάποιες εξαιρετικές "μεγάλες" μπάλες στην επίθεση, είναι προαπαιτούμενο αυτό, όταν ο προπονητής του ζητάει άμεσο ποδόσφαιρο, ουκ ολίγες φορές. Ο Ζέλσον Μαρτίνς συνεχίζει να εντυπωσιάζει, το κάνει από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας, πήρε το 10 πλάτη, κουβαλάει ευθύνες.

Άφησα για το τέλος τον Τζολάκη. Μια μεγάλη ομάδα χρειάζεται τον τερματοφύλακά της, για τη μία, ή τις δύο φάσεις που θα γίνει επικίνδυνος ο αντίπαλος. Αυτό συνεχίζει να κάνει ο νεαρός γκολκίπερ, και μια τέτοια συνθήκη γεμίζει αυτοπεποίθηση όχι μόνο την άμυνα, αλλά όλο το γκρουπ.