Πριν την έναρξη της διαδικασίας των προκριματικών του Nations League περιμέναμε τα πρώτα δείγματα γραφής του Ιβάν Γιοβάνοβιτς με την Εθνική για να αναλωθούμε σε κριτική. Με αυτά που έκανε ο Φώτης Ιωαννίδης το Σάββατο με την Φινλανδία και χθες (10/9) με την Ιρλανδία, σήκωσε όλο το… χαρτί, δεν αφήνει πολύ χώρο, ούτε καν για τον νέο προπονητή της Εθνικής ομάδας.

Κι αν τα γκολ στο «Καραϊσκάκης» ήταν εύκολα για την ποιότητά του, αυτό που σημείωσε στο Δουβλίνο ομολογώ πως με έβαλε σε διαδικασία να το συγκρίνω με την γκολάρα στη Γαλλία απέναντι στη Λανς. Ναι, θα μου πείτε πως εκεί έβαλε το… τούρμπο, πέρασε τη μισή ομάδα και σκόραρε όπως ελάχιστοι παίκτες μπορούν.

Θα συμφωνήσω, ωστόσο βλέπω και ξαναβλέπω το τελείωμα που άφησε άγαλμα τον Κέλεχερ και είμαι πεπεισμένος, πως και αυτό το γκολ, λίγοι μπορούν να το βάλουν. Δεν θα σας γράψω ποιος πλασάρει έτσι γλυκά, από εκείνο το σημείο, γιατί θα με πείτε ιερόσυλο, θα μείνω στην ωριμότητα, την ψυχραιμία και κυρίως την… καλλιτεχνία που τον διέκρινε, να μην σουτάρει με δύναμη, αλλά να το ζυγίσει και να… χαϊδέψει τη μπάλα με υπέροχα φάλτσα. Με το κακό του πόδι όλα αυτά, όχι με το δεξί, αυτό κι αν έχει σημασία.

Χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης ομάδων και ποδοσφαιριστών, οι αμυντικοί της Φινλανδίας και της Ιρλανδίας αποτελούν εύκολη λεία για τον επιθετικό του Παναθηναϊκού. Το ξέρει και ο ίδιος, γι’ αυτό μετά το τέλος του ματς, έθεσε -με περίσσια άνεση- ως στόχο της Εθνικής, την 1η θέση στον όμιλο. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά ήδη έχει βάλει στο… μάτι το πάνω ράφι, τον Στόουνς και τον Κόνσα, ετοιμάζει παράσταση και για το Γουέμπλεϊ.

Το χαλαρό ξεκίνημα και οι πολλές επιλογές

Η αποθέωση του Ιωαννίδη, δεν αφαιρεί τίποτα από την εικόνα όλου του γκρουπ. Υπήρξαν στιγμές - ναι λίγες - που βάλαμε κάτω τη μπάλα και ψάξαμε φάσεις κυρίως από τα πλάγια, επενδύσαμε στα ανεβάσματα του Τσιμίκα. Από την άλλη, δεν επιτρέψαμε φάσεις στους Ιρλανδούς, τους κρατήσαμε μακριά από την εστία του Βλαχοδήμου, είχαμε τον έλεγχο και αυτό είναι κάτι που ζητάει κάθε προπονητής. Αυτή είναι η αφετηρία για τις νίκες…

Ο Γιοβάνοβιτς μαθαίνει την ομάδα και παράλληλα είναι υποχρεωμένος να την οδηγεί σε νίκες. Πήγε εξαιρετικά το πρώτο σετ αγώνων, το δύο στα δύο δίνει ηρεμία στον ίδιο για να ξαναδεί τα ματς, να κρατήσει, αλλά και να πετάξει πράγματα. Υπάρχουν σημεία που χρήζουν βελτίωσης. Είναι φανερό πως η ομάδα δεν μπαίνει συγκεντρωμένη στην αρχή των αγώνων, αργεί πολύ να βρει ρυθμό και να κάνει παιχνίδι κατοχής. Δεν γίνονται όλα από την πρώτη στιγμή, γι’ αυτό και πρέπει να δώσουμε τον χρόνο που απαιτείται.

Μεγάλη κουβέντα μπορεί να γίνει και για τα πρόσωπα, πολλοί θέλουν να δουν τον Κωνσταντέλια να βρίσκει ρόλο, άλλοι περιμένουν έναν δίαυλο επικοινωνίας με τον Φορτούνη, ώστε να φορέσει ξανά την γαλανόλευκη, ο Γιοβάνοβιτς έχει αφήσει ανοιχτό το παράθυρο. Άλλες εποχές ψάχναμε με το... κυάλι να βρούμε ταλέντο στην Εθνική, τώρα το έχουμε και πρέπει να το αξιοποιήσουμε. Θα συμβούν και αδικίες, δεν μπορούν να έχουν όλοι ρόλο, αλλά έτσι είναι η ζωή έτσι και το ποδόσφαιρο.