Την Κυριακή γκρίνια, απόδοση ευθυνών κι εσωστρέφεια, την Πέμπτη ωραία μπάλα, ευρωπαϊκή υπεροχή και αποθέωση.

Αυτή είναι η ζωή ενός φιλάθλου του Ολυμπιακού, καρδιογράφημα κανονικό. Οι παλμοί στο κόκκινο, στα όρια του… εγκεφαλικού κόντρα στον Λεβαδειακό και ξανά μανά, ευρωπαϊκό dna, ρόλοι διακριτοί, νίκη στο Μάλμε και παράσταση πρόκρισης.

Είναι στιγμές τρέλας, το αντιλαμβάνομαι, αλλά μέχρι να βρεθεί ισορροπία εντός κι εκτός συνόρων, θα πρέπει οι ερυθρόλευκοι να μάθουν να ζουν με τα καλά και τα κακά τους.

Ας το παραδεχτούμε, οι περισσότεροι περίμεναν ένα καλό ματς από τον Ολυμπιακό στη Σουηδία. Όχι, γιατί ήταν απλά αισιόδοξοι, αλλά γιατί οι Πειραιώτες έχουν του χεριού τους ομάδες οι οποίες προσπαθούν να παίξουν μπάλα κι όχι να μείνουν πίσω από αυτήν και να περιμένουν.

Ο Μεντιλίμπαρ έχει πάει σε άλλο επίπεδο το άμεσο ποδόσφαιρο, μόλις μυριστεί… αίμα, κλειδώνει τον αντίπαλο, του προκαλεί ασφυξία, τον εξουθενώνει.

Οι Σουηδοί είναι ένα γυμνασμένο σύνολο, αλλά χωρίς να το καταλάβουν έπεσαν στην παγίδα του παμπόνηρου Βάσκου.

Η Μάλμε δεν είναι κακή ομάδα, ο Ολυμπιακός τη "μίκρυνε", την παρέσυρε στον αγαπημένο του τρόπο παιχνιδιού κι όλα πήραν τον δρόμο τους.

Ένας Μαρτίνς ήταν αρκετός

Μην ψάχνετε βαθυστόχαστες αναλύσεις σε αυτό το ματς, τα πράγματα είναι απλά. Με ένα κανονικό εξτρέμ στο γήπεδο, τον Ζέλσον Μαρτίνς, ο Ολυμπιακός έφερε όλο το παιχνίδι στο αμυντικό τρίτο των γηπεδούχων.

Κέρδισε μόνο 1-0, με βάση την εικόνα και τις ευκαιρίες, το 3-0 θα ήταν αντιπροσωπευτικό των όσων κατέθεσαν οι δύο ομάδες στο χορτάρι.

Αν υπήρχε μια αντίστοιχη απειλή και στο δεξί άκρο της επίθεσης, ο… γάμος θα είχε σχολάσει από το πρώτο μέρος, δεν θα υπήρχε καμία αγωνία για το δεύτερο.

Αλλά το έχουμε τονίσει τόσες φορές, οι μεταγραφές έχουν βοηθήσει ελάχιστα μέχρι στιγμής.

Η καλύτερη μεταγραφή

Βγάζω από την εξίσωση τον Κοστίνια, αυτός πατάει όλο και καλύτερα, αντιλαμβάνεται τον ρόλο του, μαθαίνει το παιχνίδι της ομάδας του, νιώθει πιο άνετα, ξετυλίγει το ταλέντο του και στα δύο κομμάτια του γηπέδου, έχει κι άλλα να δώσει, φαίνεται.

Θυμίζω, ήταν ο καλύτερος δεξιός μπακ στην Πορτογαλία πέρυσι, δεν γίνεται να μένει σε ρηχά νερά. Είναι δυνατός, ταχύς, έχει αντοχές, ντριμπλάρει, λίγο τη σέντρα του να βελτιώσει και θα γίνει υπερπολύτιμος.

Η παλιά φρουρά

Και πάμε στους παλιούς, γιατί μην κρυβόμαστε, ο Ολυμπιακός σε αυτούς στηρίζεται μέχρι στιγμής. Ο Ρέτσος πραγματοποίησε ένα ακόμη αλάνθαστο ματς.

Προσωπικά δεν μου προκαλεί καμία εντύπωση, εδώ είχε εξουδετερώσει τον Ιωαννίδη (δεν θυμάμαι άλλον αμυντικό το τελευταίο διάστημα να έχει ανταποκριθεί τόσο επιτυχημένα στο μαρκάρισμα του επιθετικού του Παναθηναϊκού), θα του προκαλούσαν πρόβλημα οι Σουηδοί;

Άμεσος στις παρεμβάσεις του, ανίκητος ψηλά, αλλά και χαμηλά, θα το λέω μέχρι να σβήσει ο ήλιος, όταν παίζει αυτός δίπλα στον Κάρμο, όλη η αμυντική γραμμή ανεβαίνει επίπεδο, νιώθει ασφαλής και ο Τζολάκης.

Όταν κρατάς το μηδέν σε εκτός έδρας ματς, έχεις κάνει τη μισή δουλειά και παραπάνω…

Δεν… κόβει ο Ελ Κααμπί

Για την υπόλοιπη δεν χρειάζεται να ψάξει ο Μεντιλίμπαρ, έχει τον Ελ Κααμπί, τον κορυφαίο σκόρερ στα Κύπελλα Ευρώπης.

Το… κοντέρ δείχνει 17 γκολ σε 18 ευρωπαϊκά ματς, ουδείς άλλος ποδοσφαιριστής στη Γηραιά Ήπειρο, έχει καταγράψει τέτοια νούμερα.

Μετά από ένα δύσκολο καλοκαίρι με τραυματισμό, είναι ξανά αυτός που διέλυσε την Άστον Βίλα κι έκρινε τον τελικό του Conference League κόντρα στη Φιορεντίνα. Killer με όλη τη σημασία της λέξης κι αφού προηγουμένως, έχει πιέσει αφόρητα κάθε αμυντικό, προσπαθεί να κλέψει κάθε μπάλα, είναι μοναδική περίπτωση ο Μαροκινός.

Θα αποφύγω να μιλήσω για τη συνέχεια και κυρίως αυτή του πρωταθλήματος, μιας και εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα.

Δεν θέλει και πολύ, να εμφανιστεί στην Τρίπολη ένας νωχελικός Ολυμπιακός και να γυρίσει πάλι πίσω η κουβέντα…

Ζορίζει πολύ το πράγμα για τον ΠΑΟΚ

Θα κλείσω αυτό το σημείωμα, με δυο λόγια για τον ΠΑΟΚ. Αδικεί τον εαυτό του με αυτές τις αναιμικές εμφανίσεις στην Ευρώπη.

Καμία συγκέντρωση, εύκολα λάθη, άμυνα που βρίσκεται διαρκώς εκτεθειμένη με τον Λουτσέσκου να μιλάει για το χειρότερο ημίχρονο από τη μέρα που ανέλαβε.

Στο δεύτερο μέρος, υπήρξε μια βελτίωση, αλλά όταν βρίσκεσαι πίσω στο σκορ με 2-0, το καλύτερο που μπορεί να σου συμβεί είναι να σώσεις την παρτίδα, να μην χάσεις και ο Δικέφαλος αυτό πέτυχε.

Τα… κουκιά δεν θα βγουν όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση. Μόλις ένας βαθμός μετά από τρία ματς. Φαντάζομαι ο προϋπολογισμός θα ήταν έξι και κάτι παραπάνω, μεγάλη η διαφορά.

Και ακολουθεί ταξίδι στην Αγγλία, στο "θέατρο των ονείρων" για το ματς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε τις δυσκολίες, ακόμα κι αν ο Τεν Χάχ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, για να τη διαλύσει.

Έχει να ανέβει βουνό ο ΠΑΟΚ, αλλά έτσι… έστρωσε. Θα ζοριστεί πολύ, θα χρειαστεί τύχη για να είναι έστω στις θέσεις 9-24…