Ο Μεντιλίμπαρ προσαρμόζεται μόνο στις ανάγκες του Ολυμπιακού, όχι στον αντίπαλο

Δεν πέρασε ένα 24ωρο από την ήττα του ΠΑΟΚ στην Κωνσταντινούπολη, γνώρισε την ίδια όψη του νομίσματος και ο Ολυμπιακός σε γαλλικό έδαφος. Προσωπικά βρίσκω αρκετά κοινά στις δύο ήττες και στις εμφανίσεις των ελληνικών ομάδων. Η διακύμανση ήταν διαφορετική, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Το πλάνο είχε λογική, η εκτέλεση… κόλλησε και με αυτό πρέπει να πορευτούμε, τίποτα δεν γυρίζει πίσω.

Το θεωρώ άστοχο να ψάχνουμε ακόμη να ψυχολογήσουμε τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Δεν είναι ο προπονητής που προσαρμόζει την ομάδα του στον αντίπαλο, αυτό πρέπει να το κρατήσουμε ως δεδομένο.

Δεν το έκανε στο "Βίλα Παρκ", δεν το έκανε στο "Σουκρού Σαράτσογλου", δεν το έκανε στον τελικό του Conference League, υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν θα το έκανε στο πρώτο από τα οκτώ ματς μιας διαδικασίας που έχει αρκετό μέλλον, όπως το League Phase του Europa League.

Εξήγησε ο ίδιος, μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με τη Λυών, γιατί ουσιαστικά αναγκάστηκε να παίξει για πρώτη φορά στον ερυθρόλευκο\ πάγκο, αυτό το 3-5-2 (με τριάδα είχε ξαναπαίξει το 2017 ευρισκόμενος στην Έιμπαρ), το οποίο προς το τέλος του ματς έγινε και 4-4-2.

Οι απουσίες των Ζέλσον Μαρτίνς και Μασούρα, οι οποίες -θα προσθέσουμε εμείς- ήρθαν να προστεθούν στην ανετοιμότητα του Γουίλιαν να βγάλει ολόκληρο ματς, αλλά και το μέτριο ξεκίνημα του Βέλντε, άλλαξαν όλο το πλάνο.

Ο Μεντιλίμπαρ έχει πάντα στο μυαλό του να παίξει σε υψηλή ένταση, να πιέσει στο επιθετικό τρίτο, να κλέψει μπάλες, να βρει τα τρωτά σημεία του αντιπάλου και να χτυπήσει άμεσα

. Και παρά την αλλαγή πλάνου, αυτό προσπάθησε να κάνει, αλλά σε κάποια σημεία φάνηκε πως δεν γίνεται να αφομοιώσεις στον απαιτούμενο βαθμό, μια τέτοια διαφοροποίηση μέσα σε 3 προπονήσεις. Εκεί πήρε ρίσκο και δεν του βγήκε.

Ένα ημίχρονο δεν αρκεί

Στο τέλος της βραδιάς, το πρόσημο ήταν αρνητικό για τον Ολυμπιακό, καθώς έφυγε από τη Γαλλία με άδεια χέρια. Η Λυών κέρδισε δίκαια, γιατί είχε τις περισσότερες φάσεις και κυρίως, γιατί εκμεταλλεύτηκε τις δύο από αυτές.

Οι ερυθρόλευκοι αφού φρόντισαν να κλείσουν τους χώρους και τουλάχιστον για ένα ημίχρονο το έκαναν με σχετική ευκολία, έφθασαν 4 φορές φάτσα με το γκολ, αλλά σε όλες κάτι συνέβη και η μπάλα δεν μπήκε μέσα.

Γινόμαστε κουραστικοί, επαναλαμβανόμαστε, αλλά υπάρχει μια απαράβατη αρχή. Σε τέτοιες έδρες οφείλεις να εκμεταλλευτείς τις στιγμές σου, διαφορετικά δεν έχεις καμία τύχη, για Ευρώπη μιλάμε, για το κορυφαίο επίπεδο.

Διαφέρουν οι ευρωπαϊκές απαιτήσεις

Αν κάνεις το λάθος και διαβάσεις τα κοινωνικά δίκτυα, γράφονται και λέγονται… τέρατα. Η Λυών χαρακτηρίζεται ομάδα της πλάκας, επειδή έχει κάνει κακό ξεκίνημα στη Γαλλία.

Το γεγονός πως έχει χρηματιστηριακή αξία 265 εκατομμύρια, σχεδόν 3 φορές αυτή του Ολυμπιακού και μπορεί και φέρνει από τον πάγκο, Ζαχά, Μπενράχμα, Μικαουτάτζε, δεν έχει καμία σημασία!

Καταλαβαίνω αυτούς που είναι… άρρωστοι με την ομάδα τους, δεν αντέχουν να την βλέπουν να χάνει, αλλά είναι σημαντικό να αντιλαμβάνεσαι και να αξιολογείς όσα συμβαίνουν δίπλα σου.

Ο Άγιαξ αντίστοιχο ξεκίνημα με της Λυών έχει κάνει στο ολλανδικό πρωτάθλημα, αλλά κατάφερε και έριξε "τεσσάρα" στην εντυπωσιακή Μπεσίκτας. Τα ευρωπαϊκά βράδια έχουν ιδιαιτερότητες και πολλές φορές τα αποτελέσματα ξεφεύγουν από τη λογική.

Σαν να μην έλλειψε ποτέ

Επιστρέφω στον Ολυμπιακό, στη Γαλλία έδειξε συμπαγής, ειδικά στο πρώτο κομμάτι, δεν είχε σχέση με το άνευρο σύνολο που είδαμε στο "Βικελίδης". Θα μπορούσε να παράξει περισσότερες φάσεις, αλλά αυτό είναι το σημείο που χρήζει βελτίωσης για να επιστρέψουν οι… εργοστασιακές ρυθμίσεις.

Παίκτες κλειδιά όπως οι Έσε (παίζει ασταμάτητα, θυμίζω τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Αργεντινή) και Τσικίνιο δείχνουν πως δεν είναι ακόμη στο 100% των δυνατοτήτων τους.

Όταν αυτό συμβεί θα αλλάξει όλος ο Ολυμπιακός, είναι μοναδικά επιδραστικοί στο σύνολο, φαντάζομαι όλοι θυμόμαστε τα όσα προσέφεραν στην κατάκτηση του Conference League.

Κλείνω με τον Παναγιώτη Ρέτσο. Επέστρεψε από τραυματισμό και ήταν σαν να μην είχε λείψει ούτε μέρα. Προσηλωμένος, άμεσος στις επεμβάσεις του, δεν υπάρχει άλλος που να "δένει" τόσο αρμονικά με τον Κάρμο.