Το μεγάλο πλεονέκτημα του Φατίχ Τερίμ είναι η ιστορία του, το παρελθόν του, η εμπειρία του. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού έχει πίσω του μια τεράστια καριέρα, προφανώς ο ίδιος νιώθει πολύ «γεμάτος» και αυτό τον κάνει χαλαρό και σίγουρο για τον εαυτό του.

Δεν φοβάται να πάρει αποφάσεις που ξενίζουν, ρισκάρει με χαρακτηριστική άνεση, το κάνει από την πρώτη στιγμή που φόρεσε την πράσινη φόρμα και προφανώς θα διατηρήσει αυτή τη λογική. Την Κυριακή (11/2) στις Σέρρες, εκεί που η ΑΕΚ είχε αφήσει δύο βαθμούς, ο Τερίμ χρησιμοποίησε ως κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Ακαϊντίν και Ούγκο, οι οποίοι έχουν αγωνιστεί ελάχιστα μαζί, όπως και παίκτες που δεν είχαν ρυθμό λόγω τραυματισμού (Βαγιαννίδης, Βέρμπιτς, Σπόραρ) και η ομάδα του έκανε… περίπατο.

Στο τέλος της ημέρας, δεν είχε κερδίσει μόνο τον Πανσερραϊκό, είχε πάρει προβάδισμα και για τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδας Betsson με τον ΠΑΟΚ.

Η βραδιά που το ροτέισον αποδείχθηκε κακή ιδέα

Την ίδια στιγμή ο Λουτσέσκου έβλεπε την ομάδα του να ξοδεύει πολλές δυνάμεις για να γυρίσει την κατάσταση στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, τα κατάφερε, ισοφάρισε ο ΠΑΟΚ, πήρε τον πολύτιμο βαθμό και έμεινε στην κορυφή, αλλά εκείνη η προσπάθεια τον οδηγούσε σε μονόδρομο αλλαγών και φρεσκαρίσματος ενόψει Παναθηναϊκού.

Το πλάνο του Ρουμάνου το βράδυ της Τετάρτης δεν βγήκε, Σβαμπ και Τσιγγάρας δεν μπήκαν στα… παπούτσια των Οζντόεφ και Μεϊτέ, ο Μάρκος Αντόνιο στα 63 λεπτά που χρησιμοποιήθηκε δεν αντικατέστησε σε καμία περίπτωση τον καλό φετινό Μουργκ, ο άξονας του ΠΑΟΚ δεν είχε καμία σχέση με όσα έχουμε παρακολουθήσει στη διάρκεια της σεζόν.

Με τις παραπάνω σημειώσεις, δεν λέω πως ο Λουτσέσκου άφησε στην τύχη του τον ημιτελικό, επιλέγοντας να επικεντρωθεί στο πρωτάθλημα, απλώς αναφέρω πως το ροτέισον αυτή τη φορά δεν βγήκε. Και βέβαια, δεν μπορεί κανείς να βάλει… απέναντι τον προπονητή του ΠΑΟΚ, γιατί όλη τη χρονιά αυτή τη… συνταγή ακολουθεί, κάνει αλλαγές από ματς σε ματς, εμπιστεύεται όλους τους παίκτες του και αυτό το σχέδιο όχι απλώς βγαίνει, τα… σπάει! Κρατάει τον δικέφαλο του βορρά μέσα σε όλους τους στόχους, απολαμβάνοντας την γενική αποδοχή και για τις επιτυχίες και για την ποιότητα του ποδοσφαίρου που παρουσιάζει.

Ο παράγοντας Κωνσταντέλιας δεν μπορεί να μπει στην εξίσωση, αποτελεί από μόνος του ειδική κατηγορία, για την ιστορία και μόνο, στον τόσο καλά οργανωμένο Παναθηναϊκό, ίσως να ήταν το κατάλληλο… αντίδοτο, αλλά με τα… αν σοβαρή κουβέντα δεν στέκει.

Έπαθε, έμαθε και επέστρεψε για να νικήσει

Επιστρέφω στον θριαμβευτή Παναθηναϊκό, το γράφω απόλυτα συνειδητοποιημένα, η ήττα στο ίδιο γήπεδο στις 28 Ιανουαρίου με 2-1 για το πρωτάθλημα, αποτέλεσε τον καλύτερο οδηγό για να φτάσουμε στη χθεσινή μεταμόρφωση. Ο Τερίμ «δασκάλεψε» καλά τους παίκτες του, έκλεισαν τους χώρους, δεν άνοιξαν τον ρυθμό και όταν τους παρουσιάστηκε η ευκαιρία, χτύπησαν… φλέβα με τον Σπόραρ, ο οποίος μπορούσε να κάνει και δύο τα τέρματά του.

Ο Νταγκόφσκι βγάζει σιγουριά κάτω από την εστία, σημαντικό ζητούμενο για κάθε ομάδα που κυνηγάει τίτλους. Τις δικές του στιγμές, με αποκορύφωμα το δοκάρι του Μεϊτέ στο φινάλε είχε και ο ΠΑΟΚ, αλλά σε αυτό το επίπεδο, η ουσία μετράει και αυτή την είχαν οι πράσινοι.

Στην Τούμπα, ο Τερίμ επένδυσε στην φρεσκάδα και την ποιότητα των παικτών του, οι μεταγραφικές κινήσεις που προηγήθηκαν, έχουν δώσει βάθος στο ρόστερ, παράγοντας που μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο φινάλε της σεζόν, την ώρα που οι δυνάμεις μειώνονται.

Αυτή η νίκη μπορεί να μην εξασφαλίζει τίποτα, από την στιγμή που υπάρχει η ρεβάνς της Λεωφόρου, είναι όμως το πρώτο καίριο «χτύπημα» στη συγκεκριμένη έδρα. Καμία άλλη ομάδα, πλην Παναθηναϊκού δεν έχει περάσει νικηφόρα από το… κάστρο του ΠΑΟΚ, είναι ένα σημαντικό… παράσημο για τους πράσινους, το οποίο θα ξεχαστεί γρήγορα, αν δεν ολοκληρωθεί η δουλειά την προσεχή Τετάρτη.