Η Θεσσαλονίκη θα καίγεται για μέρες, δεν ήταν απλώς ένα πρωτάθλημα για τον ΠΑΟΚ, ήταν το σπουδαιότερο της ιστορίας του. Δεν υπερβάλλω καθόλου, δεν χρειάζεται καν να το σημειώσω εγώ, το έδειξαν οι πανηγυρισμοί των οπαδών της ομάδας, ξεπέρασαν κατά πολύ και σε έκταση και σε ένταση αυτό του 2019.

Ήταν ο τρόπος, ο σκληρός ανταγωνισμός, το ανεπανάληπτο φινάλε της Stoiximan Super League, το σήκωσε μέσα στη… φωλιά του Άρη, του μεγάλου του αντιπάλου, παίζοντας με παίκτη λιγότερο στο τελευταίο τέταρτο, στο Βικελίδης θριάμβευσε η ομάδα του Λουτσέσκου, απλά στη φλεγόμενη Τούμπα έγινε η απονομή.

Ο κόσμος έκλαιγε, γέλαγε, ούρλιαζε, πανηγύριζε, όλα τα συναισθήματα μαζί, ήταν τόσο μεγάλη η ένταση, τόσο σπουδαίο το επίτευγμα. Όλα τα ιστορικά σενάρια, σε ταινίες και σειρές, βασίζονται στην πλοκή κατά την εξέλιξη των πραγμάτων και κρατούν την κορύφωση των συναισθημάτων για το τέλος. Αυτό ακριβώς έζησε ο ΠΑΟΚ…

Ήταν μια πολύ επίπονη διαδικασία, δοκιμάστηκαν οι πάντες, έγινε μια ανατροπή άνευ προηγουμένου. Μετά την ισοπαλία στη Λαμία στις 24 Απριλίου, όλοι θεώρησαν πως ο ΠΑΟΚ είχε παραδώσει τα… όπλα, δεν θα μπορούσε να επιστρέψει, διαλυμένος από σωματική και ψυχολογική κούραση.

Κι όμως, ακολούθησε ένα μεγαλοπρεπές "4 στα 4", γεμάτο ντέρμπι, το οποίο χάρισε την κούπα στον "Δικέφαλο του Βορρά". ΑΕΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και στο τέλος Άρης, όλοι, ο ένας μετά τον άλλον, υποκλίθηκαν στον ΠΑΟΚ, τι περισσότερο θα μπορούσε να κάνει αυτό το γκρουπ; Νίκησε τους πάντες, δεν υπάρχει ένας να τον αμφισβητήσει…

Το ποδόσφαιρο πολλές φορές δεν είναι δίκαιο, στην προκειμένη περίπτωση ήταν. Ο ΠΑΟΚ έδωσε από την αρχή της σεζόν 58 αγώνες, είναι πολύ μεγάλο νούμερο! Και άντεξε, δεν λύγισε.

Στις δύσκολες στιγμές, όταν το… καράβι ήταν έτοιμο να γεμίσει νερά και να βυθιστεί, βρισκόταν εκεί ο καπετάνιος Λουτσέσκου, να κλείσει την… μπουκαπόρτα, να το επαναφέρει στην σωστή πορεία. Ήξερε την ομάδα του, δεν λύγιζε από τα άσχημα αποτελέσματα, όλοι είχαν τέτοια, το θέμα ήταν να αντέξει, να αποδειχθεί ανθεκτικός όλος ο οργανισμός, μέχρι το τελευταίο σφύριγμα και αυτό ακριβώς συνέβη.

Προσωπικά, το θεωρώ μεγάλη μαγκιά του ΠΑΟΚ αυτό το πρωτάθλημα και για έναν ακόμη λόγο. Στα δικά μου μάτια, δεν είχε τις λύσεις, το βάθος των υπόλοιπων διεκδικητών, δεν ήταν πάνω από 15 οι παίκτες πρώτης γραμμής. Το ρόστερ είχε κενά και αριθμητικά και ποιοτικά. Ο Λουτσέσκου τα έκρυψε όλα αυτά με μαεστρία, ανταπεξήλθε σε όλες τις υποχρεώσεις, εντός κι εκτός συνόρων.

Μην ξεχνάμε και τις υπόλοιπες διοργανώσεις. Στο Κύπελλο αποχαιρέτησε στον ημιτελικό όντας καλύτερος από τον Παναθηναϊκό, αποκλείστηκε στα πέναλτι, στην Ευρώπη έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Conference League, πήρε σε όλα υψηλό βαθμό!

Ο ΠΑΟΚ έχει κόσμο που τον αγαπάει παθολογικά, τον ακολουθεί παντού. Ο κόσμος αυτός συντηρείται με τις κατά καιρούς επιτυχίες, μα μεγαλώνει και αυξάνεται μέσα από τους τίτλους. Τα δύο πρωταθλήματα της εποχής Λουτσέσκου είναι αυτά που εκτοξεύουν την δυναμική της ομάδας, την μεγαλώνουν, γεννούν νέους οπαδούς και πέρα από τον πυρήνα, την Μακεδονία. Μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα μετρήσεις ακριβώς τη στιγμή που συμβαίνουν, τα αντιλαμβάνεσαι στην πορεία.

Κλείνοντας, αφήνω δυο λόγια για όλους, όσοι μπορούν και παρακολουθούν τα αθλητικά δρώμενα με καθαρή ματιά. Να αγαπάτε τις ομάδες σας, να κάνετε τα πάντα γι’ αυτές, αλλά να δίνετε το χέρι στον αντίπαλο και να αποδέχεστε την επιτυχία του.

Το φετινό πρωτάθλημα φεύγει με έντονα συναισθήματα, όμορφο θέαμα και συνεχείς ανατροπές. Αυτό είναι το πραγματικό ποδόσφαιρο και μας αρέσει. Να κάνουμε τα πάντα για να συνεχίσουμε να το ζούμε…