Τίποτα, τίποτα, δεν μας σταματά - Γερμανία ερχόμαστε!
Ο Λάμπρος Μπαλάφας γράφει για τον Πογέτ που κέρδισε το στοίχημα, για μία Εθνική που βγάζει υγεία και πίστη κι είναι έτοιμοι να παλέψει για την πρόκριση στο Euro, αλλά και το κεφάλαιο Φορτούνης που πρέπει να ανοίξει.
Ήταν μια ισοπαλία σαν νίκη. Την πανηγυρίσαμε. Την είχαμε ανάγκη σαν Εθνική Ομάδα, σαν ελληνικό ποδόσφαιρο. Ακόμα περισσότερο μετά τα όσα κωμικοτραγικά είχαν προηγηθεί, με τον Πογέτ, τον βοηθό του, τις κάρτες, το προπονητικό κέντρο.
Κόντρα σε όλα τα παραπάνω οι διεθνείς κοίταξαν στα μάτια τη φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου, την ταρακούνησαν, την ανάγκασαν στις πρώτες τις βαθμολογικές απώλειες σε αυτή την προκριματική φάση, της χάλασαν το απόλυτο "8 στα 8".
Ήθελαν πολύ κι αυτή τη νίκη οι Γάλλοι, το έδειξαν όσοι πάτησαν το χορτάρι της OPAP Arena, το υπέγραψε ο ίδιος ο Ντεσάντ, όταν έριξε στη μάχη τον Εμπαπέ, τον Κομάν και τους υπόλοιπους σταρ τη στιγμή που το ματς... στράβωσε.
Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης του χθεσινού κατορθώματος, -τέτοιο είναι, ειδικά από τη στιγμή που βρεθήκαμε να κυνηγάμε στο σκορ λίγο πριν από τη λήξη του ημιχρόνου- ας βάλουμε στην άκρη του μυαλού μας τη χρηματιστηριακή αξία του γαλλικού ρόστερ.
Πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ, στην 2η θέση μαζί με τη Βραζιλία, ελάχιστα πίσω από την Αγγλία. Αυτή την ομάδα... φρενάραμε και φουσκώσαμε σαν τα παγώνια!
Κι ας μην είχε βαθμολογικό αντίκτυπο αυτή η ισοπαλία, θα έχει αγωνιστικό, στο επόμενο στοίχημα, αυτό του Μαρτίου, που είναι και καθοριστικό.
Ο Πογέτ κέρδισε το στοίχημα
Δεν μπορούσε να παρατάξει διαφορετικά την Εθνική ο Πογέτ. Μια πολύ σφιχτή ενδεκάδα, ένα συμπαγές σύνολο, το οποίο θα έκανε τα πάντα για να σταματήσει τα γαλλικά... πυρηνικά.
Κι όταν θα μας δινόταν η ευκαιρία, θα χτυπούσαμε στην κόντρα, με το μυαλό του Μπακασέτα, με την ταχύτητα των Ιωαννίδη και Μασούρα.
Αυτό ήταν το πλάνο, έτσι ακριβώς κύλησε το ματς. Αρπάξαμε τις ευκαιρίες μας, αυτό απαιτούν τέτοια ραντεβού, γεμίσαμε σκέψεις και πίεση το φαβορί, φλερτάραμε με τη νίκη, την κρατήσαμε για λίγο στα χέρια μας, σχεδόν στεναχωρηθήκαμε που μας ξέφυγε.
Ήταν μια βραδιά χαράς για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ένα γκρουπ γεμάτο υγεία
Και τώρα τι; Μα, το προφανές. Euro. Αυτή η μαγική λέξη με τα τέσσερα γράμματα. Μας αξίζει η πρόκριση στα γήπεδα της Γερμανίας, χωρίς ίχνος υποτίμησης του Καζακστάν κι όποιου με το καλό έρθει στον τελικό του Nations League, Λουξεμβούργο ή Γεωργία.
Δεν θα είναι εύκολο, τίποτα δεν είναι, απλά βλέπω τα αποδυτήρια, το δέσιμο που έχουν αυτά τα παιδιά και τη φλόγα που ξεπηδά από τα μάτια τους.
Υπάρχει υγεία στο γκρουπ, πίστη, το φωνάζουν μόνοι τους, τους προκύπτει, δεν είναι κάτι που κρύβεται. Είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να πετύχουν.
Δεν σου δίνονται συχνά τέτοιες ευκαιρίες. Η επιτυχία του 2004 έχει περάσει στο DNA αυτής της ομάδας, την έχουν στο μυαλό τους οι τωρινοί, θα την έχουν κι όλοι οι επόμενοι.
Τελευταία φορά που πήγαμε σε μεγάλη διοργάνωση ήταν η Βραζιλία, το 2014, τον Ιούνιο συμπληρώνονται 10 χρόνια από τότε, δεν τα λες λίγα, έχει περάσει μια ποδοσφαιρική φουρνιά που δεν... ακούμπησε.
Ας ανοίξει πάλι το θέμα Φορτούνη
Όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, η Εθνική είναι υποχρεωμένη να τα καταφέρει. Όλοι το περιμένουν. Μόνο που τώρα το θεωρούν κι υποχρέωση.
Σε διαφορετική περίπτωση θα εκληφθεί ως αποτυχία. Γι' αυτό και ο Πογέτ με ηρεμία πλέον θα πρέπει να ξανασκεφτεί το θέμα Φορτούνη. Δεν είναι ώρα για εγωισμούς. Στις μάχες του Μαρτίου πρέπει να έχει τους καλύτερους, όλοι θα του χρειαστούν.
Ακόμα κι ο ίδιος ο Φορτούνης, εφόσον του ανοίξουν την πόρτα, θα πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του, να μην είναι αδιάλλακτος, ας ανοίξει πάλι το κεφάλαιο... Εθνική. Δεν διορθώνεις ένα λάθος, με ένα δεύτερο λάθος κι αυτό αφορά όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές.
Το Καζακστάν δεν είναι Γαλλία για να πάρει την μπάλα και να μας βομβαρδίσει. Θα πρέπει να γίνουμε εμείς Γαλλία και να διασπάσουμε το... τοίχος που θα μας στήσει.
Κι αν τα πράγματα πάνε καλά, το ίδιο θα συναντήσουμε και στον τελικό, είτε με Λουξεμβούργο, είτε με Γεωργία, πάλι πολυπρόσωπες άμυνες θα βρούμε μπροστά μας.
Δεν έχουμε... Φορτούνηδες, θα χρειαστούμε την προσωπική ενέργεια, την έμπνευση, το απρόσμενο. Αν πάνε όλα κατ' ευχήν και πανηγυρίσουμε, κανείς δεν θα θυμάται μια παρεξήγηση, μια διαφωνία.
Είναι ευκαιρία να πετύχουμε, ας βάλουμε το εμείς, πάνω από το εγώ. Κι αν δεν ξέρουμε το πώς, ας ρωτήσουμε τους Legends 2004...