Χωρίς τον Σπανούλη; Ε, ναι, (και) χωρίς

Ο τίτλος δεν είναι για να μπείτε. Ούτε για να ασχοληθούμε με το αν ο Βασίλης Σπανούλης ήταν καλός (που δεν ήταν) ή ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε καλά που έπαιξε στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα χωρίς τον αρχηγό, καλύτερο και πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη και ηγέτη της ομάδας (καλά έκανε).

Ο τίτλος, επίσης, δεν έχει να κάνει με την αξία και τη θέση του (διαφορετικού, χωρίς άγχος για ανανέωση συμβολαίου) Σπανούλη στον Ολυμπιακό, ούτε με την αξία και τη θέση του (διαφορετικού, χωρίς άγχος, λόγω απειρίας) Μπαρτζώκα στον Ολυμπιακό. Α, και δεν έχει να κάνει καθόλου, με τη σχέση του ενός με τον άλλον.

Ο τίτλος έχει να κάνει με την αγωνιστική αξία του Ολυμπιακού αυτή την περίοδο η οποία είναι πολύ μεγάλη. Δεν ξέρω, κατά πόσο έχει γίνει αντιληπτό, αλλά οι ερυθρόλευκοι δεν έχουν χάσει ακόμη. Μέχρι την Βραζιλία έφτασαν, δηλαδή, αλλά προς το παρόν ήττα δεν ξέρουν τι σημαίνει. Όχι ότι αυτό λέει κάτι, γιατί ακόμη ούτε τα χειμερινά δεν έχουμε κατεβάσει, οπότε κούπες, βόλτες στο Μιλάνο και ψώνια σε ιταλικούς οίκους μόδας, μπορείτε να τα αφήσετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας.

Στο τέλος έμεινε όρθιος

Όμως, η γενική εικόνα των ερυθρολεύκων είναι πολύ καλή, με προοπτική και κυρίως με αρκετή ηρεμία (έστω και αν αυτό δεν φάνηκε όταν χάθηκε το τόπι, με τους Γερμανούς να φέρνουν τα πάνω κάτω από το -15). Η απλή εξήγηση, αυτή τη στιγμή, είναι οι λύσεις που έχει ο Ολυμπιακός. Ειδικότερα στην περιφέρεια, τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με πέρυσι, καθώς ο Βαγγέλης Μάντζαρης, ο καλύτερος γκαρντ αυτής της ομάδας, έχει επιστρέψει και στο παιχνίδι με την Μπάγερν έδειξε να επιστρέφει για τα καλά.

Όπα, σόρι. Είπα "ο καλύτερος γκαρντ αυτής της ομάδας" και το πέρασα χαλαρά (ειδικά αυτές τις μέρες που έγινε και ένας κακός και πραγματικά αδιάφορος χαμός με τις δηλώσεις του Λο περί Διαμαντίδη, κορυφαίων και άλλα τέτοια), σαν να μην συμβαίνει τίποτα και τώρα ξέρω ότι ήδη έχετε πατήσει το submit κάτω στα σχόλια. Μισό, μισό, ελάτε πίσω.

Μπαρτζώκας: ''Κρατάμε τη νίκη''

Η λέξη που κάνει τη διαφορά στην παραπάνω πρόταση είναι το αυτής γιατί αυτή η ομάδα τον Μάντζαρη τον έχει ανάγκη σε κάθε ματς, σε κάθε λεπτό. Έχει ανάγκη την άμυνα του, έχει ανάγκη την εξαιρετική και σχεδόν μοναδική ικανότητα του να μην κάνει λάθη, έχει ανάγκη τη σταθερότητα του. Και, πιστέψτε με, ο οποιοσδήποτε προπονητής, ανεξαρτήτως εμπειρίας, τίτλων και βιογραφικού, από τον βασικό γκαρντ του θέλει τη συνέπεια, τη σταθερότητα και το "θα κάνω αυτά που πρέπει, τίποτα παραπάνω". Έτσι, ξεχωρίζουν οι καλύτεροι γκαρντ, από τους καλούς γκαρντ.

Ο Μάντζαρης λοιπόν, σε συνδυασμό με τον ανεβασμένο Κώστα Σλούκα (και καθόλου επηρεασμένο από το Ευρωμπάσκετ), τον Ματ Λοτζέσκι που βρήκε ρυθμό και ρόλο από το πρώτο ματς, έχουν δημιουργήσει μια τριπλέτα, που ο Μπαρτζώκας εμπιστεύεται και κυρίως η οποία καλύπτει το ντεφορμάρισμα του Σπανούλη (ξεκάθαρα σωματικό και τίποτα άλλο), την αστάθεια, λόγω (πάλι, ναι, πάλι) προβλημάτων του Λο και της κακής περιόδου του Περπέρογλου.

Ντάνστον: "Είχαμε πρόβλημα στην άμυνα"

Οπότε, ο φετινός Ολυμπιακός σε αντίθετη με τον περυσινό, έχει βρει τις λύσεις και περνάει φθινόπωρο ζάχαρη. Βέβαια, δεν είναι όλα γλυκά στο στον πρωταθλητή Ευρώπης, γιατί μέχρι τώρα Σίμονς και Μπέγκιτς είναι αλλού, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, ο Παπαπέτρου κι αυτός ταλαιπωρείται ενώ έχει πραγματικά πολλά να προσφέρει και γενικώς όσο ανεβαίνεις στις θέσεις, τόσο περισσότερα ερωτηματικά βλέπεις για το μέλλον.

Οι ερυθρόλευκοι, άλλωστε, δεν έχουν λύσει τα προβλήματα τους, δεν έχουν λύσεις για όλα, η άμυνα τους σε αρκετά ματς μπάζει νερά, ειδικότερα στις αντιμετωπίσεις των pick, ενώ όταν το μυαλό χαλαρώνει (και οι back to back Ευρωλίγκες, επηρεάζουν έστω και για λεπτά νοοτροπίες), η κάθε Μπάγερν μπορεί να σε πονέσει, γιατί της δίνεις το δικαίωμα. Ο Ολυμπιακός της το έδωσε και πήγε να το πληρώσει. Συνήλθε και σε πέντε λεπτά φάνηκε πόσο διαφορά έχουν οι δύο ομάδες.

Του χρειαζόταν για να μάθει...

Γιατί, μην κάνουμε ότι δεν το βλέπουμε, ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο στην Ευρώπη, όχι μόνο (αλλά προφανώς κυρίως) των δύο τροπαίων, αλλά έχει υψώσει ανάστημα, έχει επαναφέρει το brand του σε ισχύ, οι αντίπαλοι τον σέβονται, κάποιοι τον φοβούνται και όλοι σίγουρα τον χειροκροτούν. Όλη αυτή η αλλαγή κλίματος, είναι το πιο σημαντικό κέρδος από αυτά τα back to back κατορθώματα.

Κι όμως, ένας φίλος που μιλάμε συχνά για μπάσκετ και συγκεκριμένα ερυθρόλευκο μπάσκετ, προχθές έψαχνε να βρει άκρη γιατί, ο ημιτελικός του Κυπέλλου θα γίνει σε μονό παιχνίδι και τι σημαίνει αυτό. Ο Άγγελος (ο φίλος), δεν είναι το πρόβλημα, γιατί ως φίλαθλος θα ασχοληθεί και με αυτό, δεν θα μπορέσει να το αποβάλλει τελείως. Η ομάδα, στο σύνολο της, οφείλει να ασχοληθεί με αυτά που έχουν μια αντικειμενική αξία, όχι με εκτός λογικής ιστορίες, κληρωτίδες (έτοιμος είμαι να κάνω στη λέξη κανέναν αναγραμματισμό και πέσει πρόστιμο) και διοργανώσεις παρηκμασμένες, διαλυμένες, γεμάτες ξύλο, άδεια γήπεδα και ξενερωμένο κόσμο

Να δει την ουσία. Ότι βγαίνει εκτός καταθλιπτικών συνόρων και κερδίζει παιχνίδια και χειροκρότημα. Και με Σπανούλη και χωρίς.