Ήταν ένα ματς που δεν θυμάται κανείς σε ένα χρόνο, ούτε το σκορ του, ούτε το πολύ καλό ντεμπούτο του Ματ Λοτζέσκι σε ντέρμπι αιωνίων, ούτε το ότι ο Παναθηναϊκός φάνηκε σε πολύ κακή αγωνιστική κατάσταση (σε επίπεδο αντοχής, λύσεων και ενέργειας), ούτε ότι ο Ολυμπιακός παρά τις περισσότερες λύσεις και το βάθος που δείχνει να έχει φέτος, δυσκολευόταν πάρα πολύ να δημιουργήσει.

Και δεν θα το θυμάται κανείς, όχι για αυτά που λέγαμε χθες, ότι το περιβάλλον και το κλίμα με τις ανακοινώσεις των δύο ΚΑΕ μας προκάλεσε ανείπωτη ταλαιπωρία (ακόμη και δημοσιογραφική, ειδικότερα σε μέρες όπου η ελληνική δημοσιογραφία και το ελληνικό μπάσκετ πενθούν αγκαλιά για την απώλεια του Φίλιππου Συρίγου και εμείς έπρεπε να ασχολούμαστε με το ποιος έχει πιο μεγάλη την ανακοίνωση), αλλά κυρίως επειδή ήταν το πρώτο επίσημο παιχνίδι της σεζόν για τις δύο ομάδες.

Ο Παναθηναϊκός έχει παίξει κάποια φιλικά της κακιάς ώρας, όπου η μόνη είδηση ήταν ο καβγάς του Δημήτρη Διαμαντίδη με τον Μάριο Μπατή, ενώ ο Ολυμπιακός έπαιξε στην άλλη άκρη του κόσμου για ένα τρόπαιο που βαριέσαι και να το γράψεις, όχι να το κατακτήσεις. Οπότε, αυτό ήταν το πρώτο ματς για φέτος, δύο ημέρες πριν την έναρξη της Ευρωλίγκας και πολλούς μήνες πριν συναντηθούν ξανά στο ΟΑΚΑ, όπου θα είναι δύο εντελώς διαφορετικές ομάδες.

Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός 55-45

Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, όπως έχετε καταλάβει, οι ρυθμοί της Ευρωλίγκας περισσότερο και του ελληνικού πρωταθλήματος λιγότερο, είναι τέτοιοι που στο δρόμο για την άνοιξη και την τελική ευθεία, οι (δύο αυτές) ομάδες αλλάζουν και πρόσωπα και πράγματα και καταστάσεις. Στην έναρξη του δεύτερου γύρου, όπου ο Ολυμπιακός θα πάει στο ΟΑΚΑ για το διπλό (αν δεν έχει χάσει κανείς τους μέχρι τότε και το διπλό είναι τόσο σημαντικό), με άλλη ομάδα. Και εννοώ, ότι το νέο ρόστερ θα έχει, θεωρητικά, δέσει και δεν θα δούμε αυτές τις επιθετικές αλχημείες, κάθε φορά που βρίσκονταν παραπάνω από δύο Αμερικανοί του στο παρκέ.

Την ίδια ώρα, θεωρητικά πάντα μιλώντας, ο Παναθηναϊκός θα έχει βρει λύση στο σετ μπάσκετ χωρίς τον Διαμαντίδη (γιατί για το άλλο μπάσκετ, το πιο ελεύθερο ο Ούκιτς την κάνει τη δουλειά του), οι Λάσμε και Γκιστ θα θυμηθούν τον περυσινό εαυτό τους και ο Παππάς θα προσαρμοστεί στις ανάγκες της ομάδας και όχι η ομάδα στις απαιτήσεις τις δικές του, με αποτέλεσμα οι πράσινοι να μπορέσουν να ξεπεράσουν το ψυχολογικό φράγμα (;) των 45 πόντων.

Μπαρτζώκας: "Μη μας κρίνετε αυστηρά"

Αυτά, όλα, θα γίνουν σε ένα μακρινό μέλλον, αφού η κλήρωσε του ΕΣΑΚΕ που δεν αγαπάει τους κλειδάριθμους και δεν προστατεύει τη διοργάνωση της, έβγαλε στην πρώτη αγωνιστική το ντέρμπι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός σε ένα γήπεδο άδειο και μίζερο λόγω των όσων έγιναν τον Ιούνιο και με ένα μπάσκετ που κανέναν από τους δύο προπονητές δεν ικανοποίησε και ας έφυγε από το ΣΕΦ ο Γιώργος Μπαρτζώκας πιο ήρεμος από τον Αργύρη Πεδουλάκη.

Γιατί, ήταν ένα μπάσκετ με λάθη, με πολλά άστοχα σουτ, με χαμένα ριμπάουντ από την πλευρά του Ολυμπιακού που πραγματικά είναι απορίας άξιο πως γίνεται να λειτουργούν έτσι στη διεκδίκηση μιας μπάλας πέντε παίκτες, με τον Βασίλη Σπανούλη σε πολύ κακή βραδιά, με τον Μπατίστ αλλού, τους Ματσιούλις-Μπράμος γι’ αλλού και πάει λέγοντας. Και για να μην με πείτε κομπλεξικό (αν και σίγουρα, κάποιος το έχει πει ήδη, αλλά δεν πειράζει, καλή καρδιά), είδαμε και κάποια θετικά στοιχεία και από τις δύο ομάδες, περισσότερα είναι η αλήθεια από τον Ολυμπιακό, αφού οι πράσινοι πέρα από την κλασική, σφιχτή και με διπλές βοήθειες πάνω στον Σπανούλη (που προφανώς απέδωσε σε αυτό το κομμάτι της), δεν έδειξαν κάτι που ενθουσίασε.

Ντόμπινγκ κοντρόλ για 10 παίκτες

Οι ερυθρόλευκοι είχαν λύσεις, φαίνεται να έχουν βάθος, ειδικότερα στους ψηλούς που μπαινοβγαίνουν και οι αμυντικές ισορροπίες δεν αλλάζουν (κάτι που γινόταν φέτος σε μεγάλο βαθμό μέσα στη ρακέτα), ενώ η επιστροφή του Μάντζαρη αποδεικνύει ότι υπάρχουν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΙ εργάτες ακόμη και σε ομάδες που είναι πρωταθλήτριες Ευρώπης, γιατί πολύ απλά χωρίς αυτούς, πρωταθλήματα και τίτλους δεν κάνει να ονειρεύεσαι.

Δεν θα πω κάτι παραπάνω για τον Λοτζέσκι, γιατί είναι από τους ανθρώπους που στην Ελλάδα πέφτουμε να τους φάμε, πριν καν μπουν στο αεροπλάνο για να έρθουν εδώ και επειδή το πρώτο παιχνίδι, το πρώτο ντέρμπι, όπως είπα και πιο πάνω δεν μου λέει τίποτα, θα το πω προφανές. Τα βάζει με κλειστά μάτια, θα πρέπει να τα βάλει και με κλειστά χέρια γιατί όσο περνάει ο καιρός, οι άμυνες θα προσαρμόζονται πάνω του και δεν θα είναι τόσο αεράτες απέναντι του, όσο αυτή του Παναθηναϊκού που ξεκάθαρα τον υποτίμησε ή το σκάουτινγκ δεν είχε δώσει τόσο βάση.

Πέτγουεϊ: "Έκανα ό,τι μου ζήτησε ο προπονητής"

Αυτά για την ώρα και πολλά ήταν, για ένα παιχνίδι που κανείς δεν έπαιξε όπως πρέπει, εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων. Ας ελπίσουμε, ότι μέχρι το επόμενο, θα έχει βρεθεί κάποια λύση ή έστω ένας κλειδάριθμος.