Ερυθρόλευκος, αντιδραστικός χαρακτήρας και ο "Μπατίστ" Χάινς...

Όταν στο ημίχρονο, ο Ολυμπιακός δεν είχε βρει ούτε κατά τύχη στόχο στα σουτ τριών πόντων, όταν η Χίμκι είχε ήδη 16 ασίστ (ενώ ο μέσος όρος της είναι στις 18), όταν φαινόταν πως το πλάνο της ομάδας στην άμυνα, μπορεί να είχε στόχο αλλά σε καμία περίπτωση δεν κατόρθωσε να περιορίσει τη δημιουργικότητα των Ρώσων και κυρίως του Ζόραν Πλάνινιτς (ο οποίος από τελειωμένος παίκτης έχει γυρίσει στις εμφανίσιες προ πενταετίας) κι όταν γενικά τίποτα δεν πήγαινε καλά εκτός από το απόλυτο μηδέν στα λάθη, ο Ολυμπιακός δεν ήταν με την πλάτη στον τοίχο βαθμολογικά, αλλά ήταν ψυχολογικά.

Εννοώ, ότι αν οι ερυθρόλευκοι έχαναν, δεν θα σήμαινε απόλυτη καταστροφή στην υπόθεση πρόκριση, αλλά θα έπρεπε να γυρίσουν στην Ελλάδα με μια δεύτερη συνεχόμενη ήττα αμέσως μετά το χαμένο τελικό Κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό. Αυτό, δηλαδή θα έκανε πιο μεγάλες τις ήδη δεδομένες ευθύνες του Γιώργου Μπαρτζώκα, το κενό στην περιφέρεια θα έμοιαζε με μαύρη τρύπα (σε μια περίοδο όπου ο Ολυμπιακός πραγματικά δυσκολεύεται να βρει παίκτη που να του κάνει) και ίσως ο Πάουελ να γινόταν ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, που θα του γινόταν διακοπή συμβολαίου από τον κόσμο μιας ομάδας.

Αντιδράσεις και απαντήσεις

Όμως, δεν ξέρω για εσάς, αλλά αυτό που ξεκάθαρα πιστεύω για τη συγκεκριμένη ομάδα του Ολυμπιακού είναι ότι εκτός από τη δράση (που δεν είναι πάντα η κατάλληλη) ξέρει πολύ καλά και την αντίδραση. Ξέρει να επιστρέφει, ξέρει να συσπειρώνεται, ξέρει να παίζει για την ύπαρξή της και για τη ψυχική ηρεμία της, αυτή που είναι το σημαντικότερο όπλο στο roller coaster της φετινής Ευρωλίγκα. Αν πάρουμε το χρόνο προς τα πίσω, θα δούμε ότι ο Ολυμπιακός μετά τις δύο ήττες στην πρώτη φάση και την τραγική εμφάνιση απέναντι στην Τσεντεβίτα, απάντησε με επτά νίκες συνεχόμενες.

Χίμκι-Ολυμπιακός 82-87

Ύστερα, στο top16, μετά τις ήττες σε Βιτόρια και Βαρκελώνη και ΦΥΣΙΚΑ τη γκέλα στο ΣΕΦ κόντρα στη Σιένα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του απάντησαν με διπλό μέσα στη Μακάμπι, στο καπάκι νίκη απέναντι στην πολυδιαφημισμένη το καλοκαίρι και απομυθοποιημένη το χειμώνα Ούλκερ, για να έρθει ο τελικός Κυπέλλου με τη σχεδόν “παιδική” (σε προσπάθεια όλων) εμφάνιση και να προκαλέσει πάλι κίνδυνο εσωστρέφειας. Και όλα αυτά, εν μέσω αλλαγών παικτών, τραυματισμού του βασικού πλέι μέικερ, ντεφορμαρίσματος ορισμένων σημαντικών προσωπικοτήτων (Παπανικολάου, Περπέρογλου, Πρίντεζης, Άντιτς, έχουν όλοι περάσει, ο καθένας διαφορετικά, τη φάση τους).

Όμως, πάλι ο Ολυμπιακός και αυτή τη φορά, στη Μόσχα απέναντι στην αήττητη για δύο χρόνια Χίμκι, βρήκε απαντήσεις και μάλιστα με ένα πραγματικά πολύ άσχημο αμυντικά ημίχρονο, όπου οι Ρώσοι έκαναν την κυκλοφορία της μπάλας να μοιάζει τόσο τέλεια όσο και η κυκλοφορία του αίματος, σε έναν υγιή ανθρώπινο οργανισμό.

Ο Κάιλ Χάινς που θα γίνει ο Μπατίστ του Ολυμπιακού

Ωστόσο, ακόμη και σε αυτές τη χρονική στιγμή, παίκτες και προπονητής του Ολυμπιακού φαίνονταν αρκετά ήρεμοι στα πρόσωπα. Ούτε ανούσιες έξαλλες αντιδράσεις από τον Μπαρτζώκα, ούτε τραβήγματα μαλλιών και μουρμούρα από τους παίκτες. Προσήλωση στο πλάνο να κουραστεί ο Πλάνινιτς, αύξηση της πίεσης στην πάσα και δυσκολία της μεταφοράς της από τη μία πλευρά στην άλλη, καλύτερα μπλοκ άουτ και ο Κάιλ Χάινς. Ο Αμερικανός είναι με διαφορά ο ξένος που έχει αποδώσει-κολλήσει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον που έχουν πληρώσει οι Αγγελόπουλοι όλα αυτά τα χρόνια.

Ειλικρινά δεν θυμάμαι παίκτη που να έχει βγάλει τα λεφτά του, με τον τρόπο που το κάνει ο συγκεκριμένος. Κι επειδή το καλοκαίρι δεν είναι μακριά, να σημειώσω από τώρα μια προσωπική άποψη, ότι ο Ολυμπιακός είναι σαφές σε όλους ότι πρέπει να κρατήσει τον Χάινς, αλλά με το μυαλό στη σκέψη, ότι είναι ο δικός του Μάικ Μπατίστ. Ο δικός του Αμερικανός, που καθώς θα περνούν τα χρόνια, θα γίνεται αυτός που θα δείχνει το δρόμο προς όσους βγάζουν βίζα και διαβατήριο για τον Πειραιά, θα κυριαρχεί και θα αποδίδει καλύτερα κάθε χρόνο.

Η ζωή του πολύ πιο απλή, αλλά όχι εύκολη

Όμως, σε μια τόσο μεγάλη νίκη, δεν χρειάζονται παραπάνω λέξεις για έναν συγκεκριμένο παίκτη. Γιατί και το σουτ στα 26΄΄΄του Βασίλη Σπανούλη που είχε πάλι κάποιες κακές επιλογές, αλλά στο δεύτερο μέρος έβγαλε όλη την εμπειρία που έχει στην άμυνα για να προσφέρει εκεί που πραγματικά πονούσε η ομάδα, η προσωπικότητα που αναπτύσσει ο Κώστας Σλούκας, η νηφαλιότητα του Λο και ο ανεβασμένος Άντιτς ήταν κι αυτοί πρωταγωνιστές στο διπλό, που κάνει τη ζωή του Ολυμπιακού πολύ πιο απλή (αλλά καθόλου εύκολη, μην προτρέχουμε) για τη συνέχεια της διοργάνωσης.

Μπαρτζώκας: "Το τέλειο ματς ο Χάινς"

Οι ερυθρόλευκοι έσβησαν τη γκέλα με τη Σιένα και στο δεύτερο γύρο των 16, με καλύτερο πρόγραμμα, τέσσερα ματς στην έδρα τους και τρία έξω, έναν παίκτη προσθήκη στην περιφέρεια και τον Ανδρέα Γκατζούλη να ανοίγει τώρα το γκάζι στο πλάνο του, όλα είναι στα χέρια του Ολυμπιακού. Όπως και στα χέρια του Γιώργου Μπαρτζώκα, που καλείται σε αυτήν την τελική ευθεία να διορθώσει επιλογές τακτικής, να εμπιστευτεί περισσότερο το βάθος του ρόστερ του όπως κάνει το τελευταίο δίμηνο (ακόμη και όταν η ομάδα βρίσκεται πίσω στο σκορ ή παίζει σε δύσκολες έδρες) και να οδηγήσει την ομάδα ως το τέλος. Χωρίς πανικό, χωρίς άσκοπη κατανάλωση ενέργειας σε λάθος πράγματα και δίχως δεύτερες σκέψεις. Ακόμη και η μεγαλύτερη αποτυχία, είναι σωστή όταν είναι δική σου, με αποφάσεις σου και υπό την πίεση άλλων.

Για το τέλος, ένα μόνο πράγμα: ο Ολυμπιακός νίκησε μια πραγματικά ωραία ομάδα, που παίζει μπάσκετ και όχι άλλο άθλημα, με ψηλούς, όπως ο Ντέιβις, που οι ερυθρόλευκοι έχουν ανάγκη (με παιχνίδι στο post, με σου από μέση απόσταση), με ρυθμό που δεν θες να αντιμετωπίσεις εκτός έδρας, σε παιχνίδι 80+ πόντων.

Και νίκησε, έχοντας κάνει 3 λάθη. Αν αυτό πιστεύει κάποιος, ότι έγινε τυχαία και δεν ήταν αποτέλεσμα πλάνου, συγκέντρωσης και παικτών που έκαναν αυτά που έπρεπε και τίποτα παραπάνω στην επίθεση, προσπαθώντας να συμπληρώσουν και όχι να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον, τότε σόρι, αλλά μιλάμε άλλη γλώσσα.