Έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα

Ήταν ένα ντέρμπι σαν όλα τα άλλα. #NOT. Ήταν ένα ντέρμπι πολύ διαφορετικό από τα άλλα, τουλάχιστον τα τελευταία πέντε-έξι. Καταρχάς στον πάγκο του Ολυμπιακού δεν ήταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας αλλά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και ο Τρεμέλ Ντάρντεν δήλωσε παρών για πρώτη φορά σε αγώνα με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό και ήταν αρκετά βροντερό, δεδομένου ότι αποτέλεσε την ειδοποιό διαφορά και έναν πραγματικό παράγοντα νίκης για τους ερυθρόλευκους.

Τι άλλο είχαμε διαφορετικό; Παίξανε μέσα στα Χριστούγεννα και κάποιες στιγμές έκλεισα τα μάτια μου και ονειρεύτηκα πώς η ΣΚΡΑΤΣ Basket League έχει γίνει ίδια με το ΝΒΑ, όπου το μόνο που μετράει είναι το love for the game και το χρώμα του χρήματος (γιατί προφανώς κι εκεί δεν είναι όλα ρομαντικά). Μετά ξύπνησα, βέβαια, γιατί κάποιος πέταξε μερικά δυναμιτάκια και είπα “οκ, εντάξει, κατά τύχη έγινε η φάση αυτή, οπότε ας την απολαύσουμε όσο μπορούμε γιατί ποιος ξέρει τι μας περιμένει τα επόμενα Χριστούγεννα, καλά να ‘μαστε”).

Είδαμε επίσης τον Βασίλη Σπανούλη να σκοράρει 20 πόντους σε ματς με την πρώην ομάδα του. Πραγματική είδηση, αν αναλογιστεί κανείς τι επιπέδου εμφανίσεις έχουμε δει από τον αρχηγό του Ολυμπιακού στα ντέρμπι. Ωστόσο, να σημειωθεί ότι ενώ χθες ο ΟΤΕ TV έδειχνε σε μια κάρτα στατιστικών ότι ο Σπανούλης έχει 9.3 πόντους σε 16 παιχνίδια με αντίπαλο τους πράσινους, πλέον στα δύο φετινά έχει μέσο όρο 16 πόντους. Οπότε, έχουμε κάποια δείγματα γραφής για να πούμε ότι κάπως διαφορετικά τα διαχειρίζεται έστω και αν ακόμη δεν έχουμε μπει πολύ βαθιά στη σεζόν (άρα και ο δείκτης ψυχολογικής πίεσης είναι μικρότερος).

Σε διαφορετικό μοτίβο και τα πράγματα που είδαμε από τον Παναθηναϊκό, με τον Νέλσον να κάνει ντεμπούτο σε ντέρμπι, τον Σλότερ να κάνει τη διαφορά (;) και τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη λίγες μέρες μετά την αλά Σούμποτιτς δήλωση “ Παναθηναϊκός από μικρός ” (για όποιον δεν θυμάται σχετικά με τη δήλωση Σούμποτιτς ) να είναι αυτή τη φορά το επίκεντρο στη ρακέτα, δεδομένης της κακής κατάστασης στην οποία βρίσκεται ο Μπατίστα και του αχαρακτήριστου black out του Γκιστ ο οποίος πλέον στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι εκ διαμέτρου αντίθετη η πορεία του σε σύγκριση με την πρώτη σεζόν του στον Παναθηναϊκό.

Τέλος, σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα και το αγωνιστικό κομμάτι, με τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Αντώνη Φώτση εκτός ρυθμού, δεν ξέρω πώς και με ποιούς ο Παναθηναϊκός μπορεί να κερδίσει με σιγουριά ντέρμπι. Οι δύο Έλληνες παίκτες είναι ακόμη και τώρα στα 34 τους, το DNA του Παναθηναϊκού σε τόσο μεγάλα ματς και δεν είναι εύκολο αυτό το DNA να βρεθει σε άλλους, αμφιβόλου ποιότητας, προέλευσης και ονόματος.

Από εκεί και πέρα οι δηλώσεις του Παναγιώτη και του Γιώργου Αγγελόπουλου ήταν και αυτές σε διαφορετικό τόνο σε σχέση με τα όσα διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα, μια ακόμη διαφορά στο ντέρμπι σε σχέση με άλλες στιγμές που έχουμε γίνει μάρτυρες. Ηπιότεροι, πιο ήρεμοι και αρκετά κατασταλλαγμένοι, δεν έριξαν περισσότερο λάδι στη φωτιά και μας ενέπνευσαν μαζί με τις υπόλοιπες διαφορές, για να βάλουμε τον τίτλο του άρθρου από το τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα . Ακόμη και αν έπαιξε ρόλο η νίκη της ομάδας τους, καθώς και η απουσία έντασης από την καλή διαιτησία που είχε το παιχνίδι, δεν το ξέρουμε, αλλά το υπολογίζουμε ως σκέψη. Όπως και να ‘χει, όμως, κρατάμε την εικόνα που βγήκε μέσα από τις κάμερες του συνδρομητικού καναλιού.

Για να κλείσουμε και με ένα συμπέρασμα, να πούμε ότι και ο Ολυμπιακός που κέρδισε, δεν έχει πετύχει κάτι τρομερά διαφορετικό σε ό,τι έχει να κάνει με την πρώτη θέση στην κανονική περίοδο. Όπως σωστά σημείωσε και ο Παντελής Διαμαντόπουλος στην Super Basketball μετά το τέλος του αγώνα , διπλό ήθελε και πριν, διπλό θέλει και τώρα στο ΟΑΚΑ, δεδομένης της ήττας από την Κηφισιά και σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός δεν γκελάρει πουθενά από εδώ και στο εξής. Ωστόσο, αυτό δεν μειώνει τη νίκη των ερυθρόλευκων η οποία έπρεπε να έρθει. Όχι για επικοινωνιακούς και άλλους λόγους που αφορούν τις δικαστικές παλινωδίες που συμβαίνουν για τον προημιτελικό Κυπέλλου, αλλά καθαρά για αγωνιστικούς, για να πατήσει καλύτερα στα πόδια του ο Σφαιρόπουλος, για να μπει η ομάδα με καλή ψυχολογία στο top-16, για να πάρει ένεση ετοιμότητας ο Πρίντεζης που έλειπε σχεδόν τρεις μήνες και γενικώς, για να δείξει η ομάδα του Ολυμπιακού ότι μπορεί να κερδίσει δύσκολα ματς, με πραγματικούς αντιπάλους επιπέδου Ευρωλίγκας, σαν αυτούς που θα συναντήσει από τις 2 Ιανουαρίου και για 14 αγώνες.

Ένας φίλος της ομάδας, στην εκπομπή έστειλε βέβαια το “ο Ολυμπιακός κερδίζει πάντα τα λάθος παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό και όχι αυτά που κρίνουν τίτλους”. Αλήθεια είναι αυτό, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι στην πλευρά των ερυθρολεύκων έχει τεθεί στόχος να κερδηθούν αρκετά και διαφορετικά παιχνίδια, εντός και εκτός γραμμών, το καθένα με τη σημασία του.

Οι εξελίξεις που έπονται θα δείξουν αν οι στόχοι θα επιτευχθούν ή θα περάσουν και αυτοί στην ιστορία ως όνειρα χειμερινής νυκτός. Προς το παρόν αυτό που μένει, είναι μια καλή νίκη του Ολυμπιακού εντός παρκέ. Καλώς ή κακώς αυτές είναι που μετράνε περισσότερο στο τέλος της κάθε σεζόν.