Η αποτοξίνωση πέτυχε

Το επίσημο site της Euroleague γράφει στα ομαδικά στατιστικά του Ολυμπιακού ένα μεγαλοπρεπές 114, αριθμός που δίνει στους ερυθρόλευκους την καλύτερη επίδοση (από όλες τις ομάδες) για αυτή την αγωνιστική, με το συγκεκριμένο σύστημα αξιολόγησης.

Η αλήθεια είναι (και δεν τη λένε μόνο οι αριθμοί) ότι αυτός ήταν ο καλύτερος Ολυμπιακός που έχουμε δει ως τώρα. Και το περίεργο, είναι, ότι δύο εβδομάδες νωρίτερα, πολλοί περίμεναν ότι αντί για τους 16, τόσο η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, όσο και ο ίδιος ο 47χρονος προπονητής, θα πήγαιναν από νωρίς σπίτι τους.

Όμως, σε δύο παιχνίδια μακριά από την έδρα τους, οι παίκτες του Ολυμπιακού αλλά και ο Μπαρτζώκας είχαν το καθαρό και όχι το θολωμένο από την πίεση μυαλό, να δείξουν μερικές από τις δυνατότητές τους, οι οποίες προς Θεού μην μεταφραστούν από τώρα σε “κατάκτηση του τροπαίου”. Σε ένα διάστημα δύο εβδομάδων, οι ερυθρόλευκοι φαίνεται λες και πέρασαν από στάδιο αποτοξίνωσης, το οποίο απέδωσε. Σε Μιλάνο και Βιτόρια ήταν δύο κλικ πιο ομάδα, από όσο είχαν εμφανιστεί σε όλους τους προηγούμενους αγώνες, κάτι που φαινόταν από το πώς εκτελούσαν τα συστήματα, το πως σήκωναν ο ένας τον άλλον από το παρκέ, μέχρι και πως κρατούσαν (επιτέλους) σωστές αποστάσεις σε άμυνα κι επίθεση.

Κάχα Λαμποράλ - Ολυμπιακός 72-89

Η απόδοση, ωστόσο, του Ολυμπιακού σε αυτά τα δύο ματς δεν σημαίνει ότι οι ερυθρόλευκοι βρήκαν το φάρμακο για όλα τα προβλήματα ή τις αδυναμίες τους. Όπως έχει τονίσει επανειλλημένως ο Γιώργος Μπαρτζώκας, η ομάδα του έχει φτιαχθεί για να βελτιώνεται κάθε ματς ολοένα και περισσότερο, με στόχο να παίξει στο 85% και πάνω, από τα Χριστούγεννα και μετά. Βέβαια, η έλλειψη υπομονής σε αρκετούς και το περίσσευμα εμμονής σε άλλους, μαζί με τη γκέλα μέσα στο ΣΕΦ από τη Ζαλγκίρις, μαύρισαν τον ουρανό πάνω από τα κεφάλια όλων των μελών της ομάδας, που είδαν ξαφνικά το πλάνο τους, όχι απλώς να κινδυνεύει με αποτυχία, αλλά να μην έχει καν το δικαίωμα σε αυτήν.

Τι έγινε, όμως, και έφτασε ο Ολυμπιακός στην ανατροπή των δεδομένων μέσα σε δύο εβδομάδες; Απλά αλλά ουσιαστικά πράγματα. Για παράδειγμα, ο Βασίλης Σπανούλης σε αντίθεση με τα ματς απέναντι σε Ζαλγκίρις, Τσεντεβίτα, δίνει την μπάλα νωρίς, μοιράζει το παιχνίδι και βάζει μέσα σε αυτό τους υπόλοιπους (8 ασίστ απέναντι στην Κάχα), κάτι που το έκανε και πριν, αλλά όχι με βάση το πλάνο που υπήρχε, περισσότερο λόγω της πίεσης που δεν άντεχε από τον τρόπο άμυνας των αντιπάλων στα pick & roll. Και από τη στιγμή, που εκτελεστικά βρίσκεται σε πολύ καλή φόρμα (ειδικότερα μακριά από τη γραμμή του τριπόντου), είναι πραγματικό πολύ δύσκολο για να τον σταματήσει μια ομάδα.

Μπαρτζώκας: "Είχαμε απαντήσεις σε όλα"

Την ίδια ώρα ο Κώστας Παπανικολάου εκτελεί, αμύνεται, παίρνει ριμπάουντ (πήρε 9 με τους Ισπανούς), βγάζει ρυθμό και όταν δεν χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του (όπως για παράδειγμα στο παιχνίδι με το Περιστέρι) δίνει στον Ολυμπιακό μια περιφερειακή ποιότητα υψηλού επιπέδου. Όσο για τον Κάιλ Χάινς; Πιθανότατα να είναι ο καλύτερος ξένος που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στην Ευρωλίγκα, αναλογικά με την τιμή του, την ηλικία, το ύψος για τη θέση του και το 101% που δίνει πραγματικά σε κάθε αγώνα, όχι για να πάρει τη μεταγραφή στο τέλος της σεζόν, αλλά γιατί πρόκειται για παίκτη που δεν βρίσκεις εύκολα στις μέρες του άκρατου επαγγελματισμού.

Από εκεί και πέρα, όλοι λίγο πολύ δείχνουν να ανεβάζουν στροφές, ανά διαστήματα και ανά παιχνίδια. Ο Πρίντεζης που ξεκίνησε νωθρός και κουρασμένος από τις ατομικές προπονήσεις του καλοκαιριού, ο Άντιτς που είχε καταφέρει ρεκόρ άστοχων τριπόντων, ο Πάουελ που βρίσκει ρόλο, άρα και αυτοπεποίθηση για να βοηθήσει περισσότερο επιθετικά σε σχέση με τον Ντόρσεϊ, ενώ ο Μάντζαρης παραμένει η σταθερά στην οργάνωση του παιχνιδιού.

Επ' ώμου τον Ολυμπιακό ο Χάινς, βελτιώνεται ο Πάουελ

Οι μοναδικοί που ακόμη δεν έχουν βρει σταθερό ρυθμό είναι ο Σλούκας που όμως δείχνει σημάδια ανάκαμψης στα τελευταία παιχνίδια, ο Περπέρογλου που είναι μια καθοριστικός και μια συμπληρωματικός και οι Λο και Μαυροειδής που μέχρι τώρα έχουν τη μικρότερη επίδραση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Όμως, όλα αυτά, ακόμη και η κακή εικόνα κάποιων, είναι φυσιολογικά. Το είχα γράψει και τον Οκτώβριο, θα το γράψω και τώρα. Δεν είναι νορμάλ να βρίσκει κάποιος το ρυθμό του από τόσο νωρίς και δεν είναι λογικό να παίζουν όλοι παίκτες καλά, σε κάθε ματς, με κάθε αντίπαλο και σε οποιασδήποτε συνθήκες, είτε είναι χειμώνας, είτε Σεπτέμβριος, είτε Μάιος, λες και μπορούν να καταργηθούν οι εποχές του χρόνου.

Εδώ, λοιπόν, έρχεται ο ρόλος του προπονητή που πέρα από το αν θα δώσει συστήματα που θα μαγέψουν τα πλήθη, πρέπει να αλλάζει διαρκώς τη συνταγή και να βρίσκει τα κατάλληλα σχήματα, τους κατάλληλους συνδυασμούς παικτών. Ο Μπαρτζώκας στα δύο τελευταία ματς στην Ευρωλίγκα, έχει κάνει ένα εξαιρετικό rotation και κοουτσάρισμα, με αποκορύφωμα το παιχνίδι στη Βιτόρια, όπου ο Σπανούλης έχει το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής και αυτός είναι μόλις (για τα δεδομένα του αρχηγού του Ολυμπιακού που μπορεί να του βγει η γλώσσα σε κάποια ματς) 25 λεπτά, τους υπόλοιπους μοιρασμένους και κυρίως με πεντάδες που λειτουργούν, βρίσκονται και πάνω από όλα δημιουργούν (21 ασίστ, δεύτερη εβδομάδα καλής επίδοσης για τους ερυθρόλευκους).

Εικόνες από το ματς Κάχα Λαμποράλ - Ολυμπιακός

Ο Μπαρτζώκας, καταφέρνει έτσι, να κρατάει την ομάδα του φρέσκια σε μια περίοδο όπου έχει κόψει τα ρεπό, τα ταξίδια είναι συνεχόμενα και η πίεση πολύ μεγάλη. Και είναι φυσιολογικό, με τις καλές εμφανίσεις, να ανεβαίνει και η ψυχολογία, κάτι που κάνει την ομάδα να αποδίδει καλύτερα και σύμφωνα με αυτό που μπορεί και πάνω στο οποίο δουλεύει από το καλοκαίρι. Η συνέχεια, πλέον, για τον Ολυμπιακό είναι πολύ πιο ξεκάθαρη. Το Top 16 τον περιμένει, ο Μπαρτζώκας που έχει μπει σε ένα κυκεώνα αμφισβήτησης (όπου φαίνεται, ότι σε κάθε φάση της διοργάνωσης, θα φοράει και μια θηλιά στο λαιμό), συνεχίζει το έργο του και οι παίκτες κατάλαβαν ότι το πέρυσι πρέπει να είναι οδηγός και όχι φόβος.

Αυτά προς το παρόν, τα υπόλοιπα είναι περιττά και τσάμπα λέξεις. Όπως δύο ματς δεν έφεραν τελικά την (σχεδόν πολυαναμενόμενη) καταστροφή, έτσι και δύο νίκες δεν έχουν φέρει την Άνοιξη. Αυτή, θα έρθει μόνη της, όταν φτάσει η ώρα.