Κανονικά, τώρα θα έπρεπε να γράψω μόνο για το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός «κατάφερε» να χάσει μόλις με 4 πόντους και πώς τώρα μπορεί να ελπίζει σε μια νίκη στο ΣΕΦ με περισσότερους από αυτούς τους πόντους, ώστε να πάρει αυτός το πλεονέκτημα έδρας.

Μπα. Δεν θα πάρω. Εκτός του ότι το σκορ δεν είναι «πραγματικό» της εικόνας του παιχνιδιού, τι νόημα έχει αν οι ερυθρόλευκοι θα πάρουν το πλεονέκτημα έδρας; Το θέμα δεν είναι αν θα το πάρουν, αλλά τι μπορούν να το κάνουν.

Και κρίνοντας από το πρώτο παιχνίδι ανάμεσα στις δύο ομάδες, ο Ολυμπιακός (κάτι που δεν μου προκάλεσε ιδιαίτερη έκπληξη) έχει ένα πρόβλημα με τις «προσωπικότητες» που πρέπει να βρίσκονται σε τέτοια ματς (όχι, βέβαια, ότι και πέρυσι ή πρόπερσι που τις είχε, έγινε κάτι, αλλά πάντα χρειάζονται).

Και αυτές πρέπει να ψάξει ή να στηρίξει ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο οποίος μέσα στο ΟΑΚΑ «ξέχασε» για κάμποση ώρα τον εξαιρετικό Γιώργο Πρίντεζη, δεν έδωσε νωρίτερα χρόνο στον Χάινς (ο οποίος από την ώρα που μπήκε και μετά, πρόσθεσε δύναμη στον Ολυμπιακό) και δικαιολογημένα ο Βασίλης Σπανούλης με 5 πράσινους παίκτες να τον κοιτάζουν ή να τον κυνηγούν, δεν γίνεται να κάνει τον Σούπερμαν.

Διότι, οKillBillστην περιφέρεια, σε αυτό παιχνίδι ήταν μόνος. Ο Λούκας προσπάθησε αλλά φαίνεται πως δεν είναι ο παίκτης που θα σηκώσει την ομάδα στις πλάτες του, ενώ ακόμη προσπαθώ να καταλάβω τι κάνει ο Γκετσεβίτσιους με την ερυθρόλευκη φανέλα πάνω του και ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος του μέσα στο γήπεδο.

Και πάνω σε αυτόν ή τον «χαμένο» μέσα στην οχλοβοή του ΟΑΚΑ, Άντιτς, στηρίζεται αυτό που γράφω πιο πάνω, ότι για τα ντέρμπι ο Ολυμπιακός πρέπει να αποκτήσει ψυχολογικά αντισώματα,καθώς όσο διαβασμένος και αν κατέβει ο Ίβκοβιτς (που σε αυτό ματς δεν ήταν, σχετικά με τον Βουγιούκα και τα ποσταρίσματά του), η τακτική από μόνη της δεν φτάνει, ειδικότερα στο ΟΑΚΑ, όπου παραδοσιακά ο Παναθηναϊκός βλέπει τον αιώνιο αντίπαλο του σαν κάποιον που θέλει, αλλά δεν μπορεί.

Και για να μην νομίζετε ότι το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι μόνο… ψυχοσωματικό, να σημειώσω ότι υπάρχει ένα τεράστιο κενό στη θέση 3 (δεν γίνεται για μια ακόμη χρονιά η πρώτη εναλλακτική να είναι ο Κέσελ που τελικά ούτε να σουτάρει δεν μπορεί – για τα άλλα δεν υπήρχε αμφιβολία), το οποίο κάπως κάποτε πρέπει να καλυφθεί.

Όμως, ας μην μακρηγορούμε. Το πρώτο ντέρμπι ήταν και μάλιστα μέτριας ποιότητας, με τις δύο ομάδες ανέτοιμες ή τέλος πάντων όχι απολύτως έτοιμες για να τα δώσουν όλα. Ο Ομπράντοβιτς σίγουρα θα τα έχει με τους παίκτες του που άφησαν βάσιμες ελπίδες στον Ολυμπιακό (γιατί ήταν στο +13 η διαφορά) για το 2γύρο και ο Ίβκοβιτς θα πρέπει να δει πέρα από το αναίμακτο τελικά απόγευμά του στο ΟΑΚΑ και να καταλήξει πως θα χειριστεί την ομάδα από εδώ και στο εξής. Γιατί, ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει πάντα απαιτήσεις (και λογικά το ξέρει ο Σέρβος), είτε παίζει με τον Τσίλντρες των 6 εκατομμυρίων δολαρίων, είτε παίζει με τον φιλότιμο κύριο Χάινς. Και αυτές οι απαιτήσεις είναι πάντα υψηλές.