Ύστερα από μια ήττα εκτός πρόγραμματος, καμία μεταγραφή, καμία ονοματολογία και καμία θεωρία και ανάλυση δεν είναι καλύτερο φάρμακο από μια νίκη.

Όταν μάλιστα είναι και ουσιαστική, τόσο στον τρόπο με τον οποίο έρχεται, όσο και στη βαθμολογική σημασία της (ο Ολυμπιακός μπήκε πάλι σε τροχιά πρόκρισης και όλα πάνε καλύτερα μετά την γκέλα με τη Σιένα), τότε η ηρεμία κάνει και πάλι την εμφάνισή της εντός των αποδυτηρίων της ομάδας και αυτό είναι που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να μπει στο 10ημερο προετοιμασίας για τα δύο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Η συνολική εικόνα της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα μπορεί να μην ξεσήκωσε τον κόσμο από την καρέκλα του (αν και η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ πλέον δεν νομίζω ότι εξαρτάται από το θέαμα που προσφέρει ο Ολυμπιακός), αλλά έδειξε ότι η γκέλα στη Θεσσαλονίκη από τον ΠΑΟΚ συσπείρωσε τους παίκτες και κυρίως τους ανάγκασε να είναι συγκεντρωμένοι, παρότι αυτό δεν αποδεικνύεται στα ποσοστά τους σε σουτ (6/22 τρίποντα) και ελεύθερες βολές (11 βολές μέσα στο ΣΕΦ είναι κάτι που με τους πράσινους μπορεί να πληρωθεί πολύ ακριβά).

Ολυμπιακός - Φενέρμπαχτσε 82-71

Μάλιστα, η αποβολή του Λο (που δεν είχε κανένα λόγο κι ας τον προκάλεσε ο Σάτο – τι άλλο να έκανε η Ούλκερ αφού μπάσκετ δεν μπορεί να παίξει;) αντί να προκαλέσει πανικό στον Μπαρτζώκα και τους παίκτες του (περισσότερο από δύο λεπτά για να είμαστε ακριβείς), έγινε η ευκαιρία για να βγει ο Ολυμπιακός ακόμη πιο επιθετικά στο γήπεδο. Η άμυνα έγινε πολύ πιο γρήγορη, πολύ πιο επιθετική και πιεστική, οι δυσκίνητοι ψηλοί της τουρκικής ομάδας δεν μπορούσαν να αλλάξουν τη μοίρα της, ενώ όταν το 2013 βλέπεις στην Ευρωλίγκα δύο παίκτες να παίζουν 40 λεπτά (ΜακΚάλεμπ και Μπογκντάνοβιτς), τότε αυτό δεν λέγεται ομάδα υψηλού επιπέδου, αλλά γλυκοπωλείο στο Μοναστηράκι.

Εικόνες από το Ολυμπιακός-Φενέρμπαχτσε

Ειλικρινά, η όποια εκτίμηση έχω στον Πιανιτζιάνι ως προπονητή και ως σινιόρε των ευρωπαϊκών παρκέ, φέτος έχει μειωθεί κατά πολύ (για το πρώτο σκέλος μιλάω προφανώς, αφού και πάλι κύριος παραμένει). Όχι τόσο για το μπάσκετ που παίζουν οι παίκτες του, αλλά για το ρόστερ, το σύνολο που έχει φτιάξει, ένα πραγματικό φρανκεστάιν, ο οποίος έχει στραφεί ενάντια στο δημιουργό του. Αργοκίνητη ομάδα, που κάνει ο καθένας ό,τι θέλει μέσα στο παρκέ, με μηδενική επικοινωνία των παικτών, εκσφενδονίζονται σουτ χωρίς σχέδιο και φαίνονται προσωπικότητες όπως ο Άντερσεν και ο Μπατίστ λες και είναι παλαίμαχοι, γενικώς μια εικόνα που δεν το πιστεύεις ότι είναι αληθινή.

Ηighlights: Ολυμπιακός-Φενέρμπαχτσε 82-71

Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός δεν έκανε τη δουλειά του, όπως είπαμε και πιο πάνω. Ειδικά, μάλιστα, από τη στιγμή που Σπανούλης και Σλούκας τα πάνε καλά μεταξύ τους αγωνιστικά (εξωαγωνιστικά δεν υπήρξε ποτέ ερώτημα) και ο Μπαρτζώκας έστω και από ανάγκη τους αφήνει περισσότερο μαζί, φαίνεται ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν λύσεις, όχι ανεξάντλητες, αλλά σίγουρα υπαρκτές, οι οποίες αυξάνονται κάθε φορά που ένας παίκτης κάνει το κάτι παραπάνω και δεν εννοώ στην επίθεση (αυτό συνήθως οδηγεί σε ξέρες τον Ολυμπιακό), αλλά στη συνολική προσφορά του.

Για παράδειγμα στο ματς με την Ούλκερ, ο Σλούκας έπαιξε άμυνα πάνω στον ΜακΚάλεμπ που δεν συνηθίζουμε να βλέπουμε από τον Έλληνα γκαρντ, ο Στράτος Περπέρογλου θυμήθηκε ότι εκτός σκόρερ είναι ένας πραγματικά ολοκληρωμένος παίκτης και μάζεψε 9 ριμπάουντ, πήρε μόνο σωστές επιλογές και βοήθησε στην άμυνα του Μπογκντάνοβιτς, ο Σπανούλης παρά τις breaking news χαμένες βολές του, δεν έχασε την ψυχραιμία του και καθοδήγησε πολύ καλά την ομάδα, ειδικά στους δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς.

Μπαρτζώκας: "Καλή σε ομαδικότητα και δημιουργικότητα"

Και αφού σημειώσω την απόδοση του Λο, που όσο βρέθηκε στο παρκέ ήταν ο κορυφαίος του Ολυμπιακού (πολύ ενθαρρυντικό σε μια εποχή που ο Βαγγέλης Μάντζαρης βάζει πάγους στο γόνατο και η ομάδα ψάχνει γκαρντ σε όλη την Ευρασία και την Αμερική), να πω και ότι οι ψηλοί της ομάδας μοιράστηκαν χρόνο και εντυπώσεις, ο καθένας με τον τρόπο του (ο Πρίντεζης βοήθησε επιθετικά, ο Σερμαντίνι συνεργάστηκε ακόμη καλύτερα στα πικ εν ρολ, ενώ ο Χάινς έδειξε σε καλύτερη κατάσταση από το τελευταίο διάστημα).

Γενικότερα, ήταν ένα ευχάριστο βράδυ για τον Ολυμπιακό, μια ηρεμία πριν από την καταιγίδα έντασης που ακολουθεί την επόμενη εβδομάδα κόντρα στον Παναθηναϊκό, σε δύο ματς τελικούς, τους πρώτους που θα δώσουν οι δύο ομάδες μέχρι να συναντηθούν (αν δεν γυρίσει η Basket League ανάποδα) το Μάιο. Κι όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν υπάρχει λόγος για να το αναλύσουμε πολύ. Μετά από τέτοια παιχνίδια και πριν από τέτοια ντέρμπι, οι παίκτες μαζεύουν τα πράγματά τους γρήγορα, για να πάνε σπίτι και να ξεκουραστούν, όσο προλαβαίνουν, πριν μπουν στην προετοιμασία για τα μεγάλα ματς.

Περπέρογλου: "Στα ντέρμπι δεν μετράει η κούραση"

Κάτι ανάλογο, καλό είναι να κάνουμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Τα λέμε τη Δευτέρα.

Υ.Γ. Οι αποδοκιμασίες σε έναν παίκτη και μια αθλητική προσωπικότητα όπως ο Μάικ Μπατίστ, προφανώς είναι απόδειξη της “αιώνιας κόντρας” ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά είναι και μια κίνηση (που θα έκαναν και οι πράσινοι φίλαθλοι σε αντίστοιχη περίπτωση) που μας υπενθυμίζει, ότι δεν μαθαίνουμε τίποτα τόσα χρόνια. Ούτε από μπάσκετ, ούτε από σπορ.