Είναι σαφές όχι το βράδυ της Τρίτης 29/9 ήταν ολυμπιακό. Κι αν δεν το συνειδητοποίησες απόλυτα εκείνες τις στιγμές, όταν για παράδειγμα ο Ολυμπιακός απαντούσε στην ισοφάριση με άμεσο γκολ και 2-3 (καθίζοντας τον Βενγκέρ άγαρμπα στον πάγκο μετά τον πρότερο -γαλλιστί, άρα αδιάφορο- πανηγυρισμό του), τότε σίγουρα το πρωί της επομένης το κατάλαβες για τα καλά.

Οι φίλοι σου οι “ολυμπιακοί” με βραχνιασμένες τις φωνές και με ένα κρυφό χαμόγελο στα χείλη, ίσα-ίσα να φαίνεται, νιώιουν κατακτητές της κορυφής αν και ο Καμπιάσο έκανε ήδη την πιο σωστή δήλωση επιβεβαιώνοντας και εκτός γηπέδου ότι πρόκειται για μεγάλων διαστάσεων και εμπειρίας μεταγραφή. “ Κανείς δεν προκρίθηκε με 3 βαθμούς”. Σωστό, αλλά εντάξει όπως και να το κάνουμε η εμφάνιση και η νίκη του Ολυμπιακού μέσα στο Emirates σηκώνει ενθουσιασμό. Δεν το παίρνεις κάθε μέρα το διπλό απέναντι στην Άρσεναλ, για την ακρίβεια ποτε δεν την αποκλείεις την Άρσεναλ που εδώ και 19 χρόνια βρίσκεται διαρκώς στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και πάντοτε βρίσκει τον τρόπο να περνάει στην επόμενη φάση.

Αυτή τη φορά όμως θα δυσκολευτεί πολύ, αν τα καταφέρει και γι’ αυτό θα έχει φροντίσει ο Ολυμπιακός που δύο εβδομάδες μετά την πρεμιέρα με την Μπάγερν Μονάχου έδειξε ότι έχει βάλει και φέτος υψηλούς στόχους για την Ευρώπη, ασχέτως αν θα τους φέρει εις πέρας. Το σίγουρο είναι ότι οι ερυθρόλευκοι σκέφτονται ευρωπαϊκά, #menounEvropi που λένε και στο ελληνικό χωριό. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα πάντως, χθες έπαιξε και η διαφήμιση του Stoiximan η οποία αν μη τι άλλο ήρθε να δέσει το γλυκό. Προφανώς και η χορηγία της στοιχηματικής εταιρίας προς τους Έλληνες αθλητές δεν έχει να κάνει με την τεράστια και ιστορική για τον Ολυμπιακό νίκη, αλλά σκέψου να θες να ανοίξεις ένα καινούριο μαγαζί στο Σύνταγμα με τα καλύτερα ελληνικά προϊόντα και τη μέρα που το ανοίγεις, να σκάσουν 10 πούλμαν με τουρίστες μπροστά του. Ξεπουλάς.

Δες λίγο τη διαφήμιση που λέω και συνεχίζω από κάτω.

Συνδέεται πάντως αυτό το “είμαστε πάντα πίσω για να μπορείς να κοιτάς μπροστά” με το αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού στο Λονδίνο. Με τον τέτοιον Ρομπέρτο πίσω, πώς να μην κοιτάει και να τρέχει μπροστά η υπόλοιπη ομάδα του Ολυμπιακού; Είναι ξεκάθαρο πώς ο συγκεκριμένος τερματοφύλακας είναι μεγάλο περιουσιακό στοιχείο για τους ερυθρόλευκους που μερικά μόλις χρόνια μετά την απόσυρση του Αντώνη Νικοπολίδη έχουν σε μια κομβικής σημασία για την ομάδα θέση, ένα τερματοφύλακα πραγματικά μεγάλης αξίας και σταθερότητας.

Αξία και σταθερότητα. Αυτό αναζητά και γενικότερα ο ελληνικός αθλητισμός, είτε ο συλλογικός στην περίπτωση του Ολυμπιακού, είτε ο εθνικός στην περίπτωση των αθλητών που στηρίζει ο Stoiximan. Χωρίς αξία στο προϊόν, τη δουλειά σου και την προσπάθεια για επιτυχίες και χωρίς οικονομική και εξωαγωνιστική σταθερότητα, ο αθλητισμός δεν είναι εύκολο να ανθίσει. Και σε μια δύσκολη εποχή για τον επαγγελματικό αθλητισμό, κάθε βραδιά σαν του Ολυμπιακού και κάθε υποστήριξη όπως αυτήν από τον Stoiximan μέσα και σε ένα ολυμπιακό έτος όπως θα είναι το 2016, είναι πολύτιμα πράγματα.

Ο αθλητισμός χρειάζεται δικαιοσύνη, αξιοκρατία, ανταγωνισμό και “άνοιγμα των επαγγελμάτων”. Το τελευταίο σημαίνει να ασχολούνται με αυτόν άνθρωποι που έχουν να προσφέρουν από οποιοδήποτε πόστο και θέλουν τη ανάπτυξη του. Όχι κατά παραγγελία δικαστές, εντεταλμένους ρομπέν των δασών (ακόμα και αυτών των καμμένων δασών που διακατέχουν τον ελληνικό αθλητισμό), όχι παιχνίδια εντυπώσεων αλλά κινήσεις ουσίας και στρατηγικής. Η πόλωση δεν έχει οδηγήσει ποτέ σε θετικό αποτέλεσμα, τουλάχιστον ποτέ σε αποτέλεσμα χωρίς αθώα θύματα, χωρίς αποτρόπαιους ακρωτηριασμούς που δεν θες να κοιτάξεις, ούτε με την άκρη του ματιού σου.

Αυτό που θέλει ο υγιής Έλληνας φίλαθλος είναι βραδιές σαν αυτές του Ολυμπιακού (και κάθε ομάδας) και κινήσεις όπως αυτές που βλέπουμε να συμβαίνουν έστω και σε μικρότερη κλίμακα και οι οποίες έχουν στόχο τη στήριξη του πιο δύσκολου εγχειρήματος που μπορεί να διαλέξει για τη ζωή του ένας αθλητής: τον πρωταθλητισμό.

Υ.Γ. Την επόμενη εβδομάδα έχει κύπελλο μπάσκετ και ελπίζω αυτό το κείμενο να μην πάει στον (από)πατο του Sport24.gr ως πεταμένες λέξεις.