Μου ξανάρχονται (Σι)ένα (Σι)ένα

*Η ιστορία που έχουν πλέον δημιουργήσει στις μεταξύ τους συναντήσεις, δίνουν το χαρακτήρα classic στα ντέρμπι του Ολυμπιακού με τη Σιένα. Έχουν συναντηθεί συνολικά 12 φορές από το 2007 και έπειτα.

*Τι εννοείτε, ποια ιστορία; Ποιος ξεχνάει το 89-41 με το οποίο νίκησε ο Ολυμπιακός στο πρώτο ματς των play off για τη σεζόν 2010-11. Ήταν μία από τις πιο επιβλητικές εμφανίσεις των ερυθρολεύκων στα όσα χρόνια εμφανίζονται στην Ευρωλίγκα.

*Ήταν, ωστόσο, και η πιο τζούφια, αφού δύο μέρες μετά, οι Ιταλοί έκαναν το διπλό (σε ένα πραγματικό comeback ψυχολογικό και αγωνιστικό) και μετέφεραν τη σειρά στην όμορφη Σιένα. Δεν ξαναγύρισαν ποτέ στο ΣΕΦ και ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε. Φιάσκο.

*Το 2011-12 βέβαια, ο Ολυμπιακός έπεσε πάλι στα play off με την ομάδα του Φερντινάντο Μινούτσι και αυτή τη φορά, δεν της χαρίστηκε. Με 3-1 πήρε το εισιτήριο για το Final Four της Κωνσταντινούπολης και εν τέλει ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης, ύστερα από 15 χρόνια. Ακόμη και το φιάσκο του 2011, ήταν πλέον μακρινή ανάμνηση.

*Είναι πράσινοι και κόκκινοι.

*Ο Μινούτσι δεν έχει δώσει ούτε νερό στον Ολυμπιακό. Το 2009 το σήριαλ με τον Τερέλ ΜακΙντάιρ κράτησε περισσότερο και από το Mad Men, με τον πρόεδρο της ιταλικής ομάδας να κάνει παιχνίδια στους αδελφούς Αγγελόπουλους.

*Και να ήταν μόνο αυτό. Το καλοκαίρι που μας πέρασε, ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήθελε τον Μος για την ομάδα του Ολυμπιακού, αλλά δεν τα βρήκαν και ούτε αυτή η μεταγραφή προχώρησε. Γενικώς, οι ερυθρόλευκοι δεν ψωνίζουν ποτέ από Σιένα μεριά και ας κοιτάνε συχνά τη βιτρίνα της.

*Η αντιπαλότητα των δύο ομάδων έφτασε μέχρι και τα γραφεία της Euroleague, όταν πέρυσι στο παιχνίδι του ΣΕΦ, το χρονόμετρο κόλλησε και το καλάθι του Μπόμπι Μπράουν με το οποίο νίκησε η Σιένα με 74-72, μέτρησε κανονικά. Παρά τις προσπάθειες της διοίκησης του Ολυμπιακού, το ματς δεν επαναλήφθηκε και το βίντεο με το καλάθι του Μπράουν παραμένει ενδιαφέρον.

*Ο Νίκος Ζήσης πέρασε από τη Σιένα, ενώ θα περνούσε από τον Ολυμπιακό. Ο Έλληνας διεθνής έχει ακουστεί πολλές φορές για την ομάδα των ερυθρολεύκων, στο παρελθόν είχαν γίνει και συζητήσεις, αλλά τίποτα. Έπαιξε (και) στη Σιένα, αντιμετώπισε και τον Ολυμπιακό και ως εκεί.

*Αυτά που έκανε ο Γιάριτς στο ματς με τον Ολυμπιακό τον Μάρτιο του 2011, τότε που σκόραρε 24 πόντους και καθάρισε μόνος του τον αγώνα. Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ακόμη το σκέφτεται.

*Τα διπλά του Ολυμπιακού στη Σιένα, δεν εκτιμήθηκαν ποτέ όσο έπρεπε. Η ιταλική ομάδα είναι πραγματικά πολύ σκληρή ομάδα και το 2012, ο Ολυμπιακός δεν σταμάτησε εκεί, στο δρόμο προς την κορυφή. Λεπτομέρειες και συγκεκριμένες νίκες κάνουν τη διαφορά στην πορεία μιας ομάδας. Ε, οι νίκες στη Σιένα, ήταν αυτές που άλλαξαν την ιστορία του Ολυμπιακού, ασχέτως αν το εισιτήριο σφραγίστηκε στον Πειραιά.

*Το ίδιο ισχύει και για την περυσινή σεζόν, όπου ο Ολυμπιακός στο Top 16, παρότι έχασε το ματς με την ένσταση και το buzzer beater του Μπόμπι Μπράουν, στο δεύτερο γύρο πήγε και κέρδισε στην Ιταλία, αποδεικνύοντας τότε ότι είναι έτοιμος για μεγάλα πράγματα στο Λονδίνο και ας ήταν η χρονιά γεμάτη από Mr. Bean και αμφισβήτηση.

*Θυμάμαι τον Σιμόνε Πιανιτζιάνι. Πολύ καλός προπονητής (αλήθεια). Μετά, δεν ξέρω τι έπαθε (αλήθεια).

*Θυμάμαι και ένα κάρφωμα του Παπανικολάου (καλά, προφανώς θυμάμαι και τον πανηγυρισμό του μετά, ίσως περισσότερο και από το κάρφωμα).

*Ποια είναι αυτή η ομάδα φέτος; Η Σιένα; Έλα, αποκλείεται.

*Εντάξει, εγώ χαλαρά τα λέω. Ο Ολυμπιακός χαλαρός να μην είναι, γιατί κάτι τέτοιες βραδιές πρέπει να φοβάσαι, μην αλλάξει το μομέντουμ σου.

*Φαντάζομαι του χρόνου, θα πέσουν πάλι μαζί, οπότε θα ανανεώσω αυτό το κείμενο. Μην κάνουμε διπλές και τριπλές δουλειές.