Οι εκλογές που πέρασαν και σχεδόν δεν ακούμπησαν, είχαν ελάχιστη συγκίνηση. Τίποτα το καινούριο, τίποτα το διαφορετικό, ένα απλό “πατ-πατ” στην πλάτη του ΣΥΡΙΖΑ για να συνεχίσει απλώς από εκεί που σταμάτησε ή τέλος πάντων για να αρχίσει επιτέλους την αριστερή (;) διακυβέρνηση της χώρας. Οι φήμες, πληροφορίες ή μάλλον όπως αποδείχθηκε εικασίες για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, οικουμενική δηλαδή δεν έγιναν πραγματικότητα. Μείναμε στη θεωρία, γιατί στην πράξη η μοναδική ενότητα που βλέπουμε να υπάρχει, είναι αυτή ανάμεσα στον Αλέξη Τσίπρα και τον Πάνο Καμμένο, που μέσα σε αγκαλιές πανηγύρισαν τη διπλή νίκη τους, τόσο σε επίπεδο “εκλογών” όσο και σε επίπεδο “εσωκομματικών” απαντήσεων.

Στην κλήρωση της Basket League, από την άλλη, εκεί στο Μουσείο Μπενάκη, οι εκπλήξεις ήταν απανωτές και η ενότητα έκδηλη. Δεν ξέρω αν επηρεασμένοι από την ιστορικότητα του κτίσματος (το Μουσείο Μπενάκη ενώνει τις Τέχνες όλων των εποχών της ελληνικής ιστορίας στους τρεις ορόφους του), αλλά τόσο οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Ολυμπιακός, Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος όσο και ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Τάκης Τριαντόπουλος (διαβάζοντας ένα μακροσκελές γράμμα), αιφνιδίασαν το κοινό και τους παρόντες δημοσιογράφους, με τις δηλώσεις συναίνεσης, καλού κλίματος, ακόμα “συγνώμης” που ακούστηκαν στο αμφιθέατρο.

Εντάξει, όταν ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος σημείωσε πως “αυτά τα 10 χρόνια, ρωτήστε και τους αντιπάλους μας, αξίζαμε περισσότερα από δύο πρωταθλήματα” , κανείς δεν περίμενε ότι θα σηκωθεί άνθρωπος από την πράσινη ΚΑΕ για να του σφίξει το χέρι ή να του πει “σωστά τα λες”, συν του ότι προς στιγμήν κάποιοι σκεφτήκαμε ότι και αυτή η χρονιά θα αρχίσει με εξωαγωνιστική ένταση και μάλιστα σε μια κλήρωση που αν μη τι άλλο είχε στηθεί αρκετά καλά από τον ΕΣΑΚΕ, χωρίς πολλά φρουφρού και αρώματα αλλά με επίκεντρο το άθλημα και τους πρωταγωνιστές των ιστοριών του.

Πρεμιέρα με δύο ντέρμπι

Αντιθέτως, η χρονιά θα αρχίσει με φουλ ένταση από ντέρμπι, καθώς το πρόγραμμα που βγήκε από την κληρωτίδα είναι γεμάτο στις πρώτες εβδομάδες και αν το συνδυάσεις με τη συνάντηση των αιωνίων για το Κύπελλο και την έναρξη της Ευρωλίγκας, βλέπεις ότι από τις 8/10 (ημέρα του αγώνα Κυπέλλου) το μπάσκετ θα μπει για τα καλά στην αθλητική καθημερινότητα (όχι ότι έφυγε φέτος, λόγω Ευρωμπάσκετ).

Τη θέλουμε πάντως αυτή την ενότητα, να γίνει πράξη, να μη μείνει προεκλογική υπόσχεση και τίποτα περισσότερο. Βαρεθήκαμε και ισοπεδώθηκαν πολλά και σημαντικά με τις εντάσεις, τις ανακοινώσεις, το φλύαρο ανταγωνισμό εκτός γηπέδου και φυσικά σιχαθήκαμε κάθε είδους βία, σωματική, λεκτική ή ακόμα και ψυχολογική που δυστυχώς προκύπτει από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Και μη νομίζετε, πως οι φίλαθλοι δεν αντιδρούν. Όπως και στην πολιτική κατάσταση του τόπου, όπου η αποχή χτύπησε 45%, έτσι και στο μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο (όπου η πόλωση είναι ακόμα χειρότερη ή πιο σύνθετη για να το πούμε πιο σωστά) ο κίνδυνος να μείνουν τα γήπεδα, άρα και τα ταμεία, άδεια είναι πιο ορατός από ποτέ. Ο Έλληνας όσο μαλάκας κι αν είναι, κάποια στιγμή αντιδράει. Μπορεί να λέει “δεν βαριέσαι”, για 100 συνεχόμενες φορές, αλλά στην 101η όταν ξύπνησε στραβά, θα σε μαυρίσει.

Βραβεύσεις και δηλώσεις ενότητας!

Έτσι έγινε και στην κάλπη, όπου αν το καλοσκεφτείς και το αναγάγεις στην πραγματικότητα, ο Τσίπρας βγήκε πρωθυπουργός με ένα 17% επί του συνόλου και η Νέα Δημοκρατία νομίζει ότι σώθηκε, αλλά στην πραγματικότητα το 25% που πήρε, δεν φτάνει ούτε για συνέδριο αν αθροίσεις όσους πήγαν να την ψηφίσουν. Αντίστοιχα πράγματα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια και στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τα γήπεδα είναι μισοάδεια όλες τις αγωνιστικές, πλην των ντέρμπι (μιλάμε για τα γήπεδα των δύο μεγάλων ομάδων, γιατί στην περιφέρεια ο κόσμος στηρίζει διαφορετικά, το διαφορετικών και πιο ήρεμων συνθηκών άθλημα) και στα ντέρμπι γεμίζουν μέχρι να αδειάσουν πάλι λόγω τιμωρίας ή απλά επειδή σε περίπτωση ήττας το κλίμα γίνεται τόσο βαρύ που ελάχιστοι μπορούν να το διαχειριστούν με ψυχραιμία, για να πάνε άμεσα στο γήπεδο και να κοιτάξουν την επόμενη μέρα και το επόμενο ματς.

Τι μπορεί να σώσει την κατάσταση και να αναδείξει μια ενδιαφέρουσα όπως η φετινή λίγκα; Η νηφαλιότητα των μεγάλων που θα βοηθήσει να αναπνεύσουν οι μικροί μέσα μια γενικότερη καλύτερη ατμόσφαιρα της Basket League. Προσωπικά, δεν θα πάρω μεγάλο καλάθι μαζί μου και θα περιμένω να δω αυτή τη δεδηλωμένη πια πρόθεση για καλύτερη και πιο υγιή αντιπαλότητα, υγιή (=τέλειο) ανταγωνισμό όπως λένε και στις αγορές, να μη μένει μόνο στα λόγια ή τα χαρτιά και σημειωματάρια. Οι “μεγάλοι” και κυρίως εκείνοι που κρατούν τις τύχες αυτών, οφείλουν να δουν το δάσος και να δουλέψουν (έστω ο καθένας από το δικό του τραπέζι, όχι απαραίτητα στο ίδιο) για τη βελτίωση αυτού. Έτσι θα μεγαλώσουν περισσότερο, γιατί κάθε φορά που ξεχνούν τι εκπροσωπούν για το ελληνικό μπάσκετ, μικραίνουν αυτόματα στα μάτια όλων μας.

Καλή σεζόν να έχουμε, με μπάσκετ και γενικότερα αθλητισμό εθνικής σωτηρίας.