Ο λαός (ξανά) μίλησε. Όπως και με τον Γιώργο Μπαρτζώκα όπου οι αντιδράσεις του κόσμου μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο Ελλάδας, οδήγησαν τον Έλληνα προπονητή στην έξοδο, έτσι και η αποθέωση των φιλάθλων προς το πρόσωπο του Μίλαν Τόμιτς αποτελούν μήνυμα προς τη διοίκηση της ΚΑΕ Ολυμπιακός σχετικά με το αν πρέπει ή όχι να συνεχίσουν να αναζητούν προπονητή.

Βλέπετε, ακόμη και αν ο Τόμιτς δεν είναι ο πιο έμπειρος ή προς το παρόν δεν έχει κριθεί επίσημα ως ο πιο κατάλληλος αυτήν την περίοδο προπονητής, ο κόσμος της ομάδας αντιλαμβάνεται το μέγεθος και τη σημασία που έχει η προσωπικότητα του Τόμιτς.

Έτσι, παρά την κακή εμφάνιση του Ολυμπιακού απέναντι στη Λαμποράλ Κούτσα , έμεινε η νίκη, οι δύο βαθμοί και το credit στον Τόμιτς, ο οποίος αν μη τι άλλο το χρειαζόταν, για να νιώσει από κάπου μια επιβράβευση για την πλάτη που βάζει εδώ και περίπου 20 ημέρες για την ομάδα που έχει ως σπίτι του και οικογένεια του εδώ και 20 και βάλε χρόνια. Σίγουρα, όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι και οι συναισθηματικές παράμετροι και οι σημαίες δεν ορίζουν μια προπονητική πορεία και καριέρα.

Ο Τόμιτς είναι άπειρος, έχει μείνει από συνεργάτες και παράλληλα έχει και τα μύρια όσα προβλήματα λόγω των τραυματισμών και των απουσιών που πλήττουν την ομάδα. Τίποτα από αυτά όμως δεν του έχει κόψει έστω και λίγο στοιχεία της προσωπικότητας του, η οποία είναι πολύτιμη αυτήν την περίοδο για τον Ολυμπιακό, καθώς δεν διαφαίνεται άλλη δυναμική σε αυτές τις περίεργες είναι η αλήθεια μέρες.

Λέει τα πράγματα ξεκάθαρα και κοφτά, όπως πάντα έκανε, δεν διστάζει να τα χώσει σε παίκτες που βλέπει να χαλαρώνουν σε σώμα ή/και μυαλό όταν δεν πρέπει και προσπαθεί με τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχει ο Ολυμπιακός να παρουσιάσει ένα σύνολο που να το διέπουν οι βασικές μπασκετικές αρχές αλλά και τα στοιχεία που έχουν κάνει τους ερυθρόλευκους επιτυχημένους ή έστω αρεστούς τα τελευταία 2-3 χρόνια.

Πάντως, δεν ξέρω ποιος προπονητής θα παρουσίαζε καλύτερη εικόνα αυτή τη στιγμή στον Ολυμπιακό. Με ένα τριάρι, κανέναν παίκτη να πάρει την μπάλα με πλάτη στο καλάθι, τον Ντάνστον εκτός φόρμας και γενικώς μια ξεκάθαρα αποσυντονισμένη ομάδα, η δουλειά που έχει αναλάβει ο Τόμιτς με τον Μαρμαρινό δεν είναι από τις εύκολες.

Γι’ αυτό και το πιο σοφό που έχουν να κάνουν αυτή τη στιγμή στον Ολυμπιακό, είναι να αποφασίσουν με ποιον προπονητή θα πάνε. Η αβεβαιότητα, η ρευστότητα και η έλλειψη διοικητικής πιστοποίησης στο δίπλωμα προπονητικής που φέρει ο Τόμιτς δεν αφήνει την ομάδα να μπει οριστικά σε ένα νέο και διαφορετικό κεφάλαιο από αυτό που άφησε. Διαφορετικά, ο όποιος άλλος προπονητής να έρθει σύντομα, να αναλάβει την ομάδα στα χέρια του και να μπει το νερό στο αυλάκι.

Η ομάδα χρειάζεται ηρεμία και υπομονή, ώστε να επιστρέψουν οι παίκτες που λείπουν, να φανούν πραγματικά δυνατά σημεία και αδυναμίες αυτού του ρόστερ, να αποκτήσουν μια συνοχή στο παιχνίδι, να βγουν τα διάφορα σταθερά σχήματα και οι “καλές πεντάδες” που χρειάζεται μια ομάδα για να βρίσκει ρυθμό μέσα σε ένα ματς και από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα θα έρθουν με τον καιρό.

Προφανώς, αλλιώς ξεκίνησε και αλλιώς του ήρθαν του Ολυμπιακού φέτος σε ό,τι αφορά το πλάνο του, τη φιλοσοφία του και το πώς η διοίκηση της ομάδας είχε οραματιστεί την ηρεμία και τη σταθερότητα της χρονιάς, αλλά πλέον οι μετασεισμοί της προπονητικής αναστάτωσης πρέπει να τερματιστούν και η πλημμύρα που επικράτησε για ένα διάστημα να σταματήσει, καθώς βλέπετε τι γίνεται όταν οι δρόμοι γεμίζουν νερό και δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές. Διαλύονται τα πάντα. Ο Ολυμπιακός δεν έχει ανάγκη κανέναν Σαμαρά να επιστρέψει απο το εξωτερικό και κανέναν Κικίλια να πιάσει τα τηλέφωνα για να ρυθμίσει την κακοκαιρία που τον βρήκε. Μια-δυο αποφάσεις αρκούν για την ώρα και η ομάδα θα σκουπίσει τα απόνερα και θεωρητικά και λογικά θα βρει το δρόμο της, όπου και αν βγάζει αυτός.