Πολύ γρήγορο rewind γιατί θα χρειαστεί κατά τη διάρκεια του κειμένου: στην αρχή της regular season, οι δύο ήττες (από Έφες και Ζαλγκίρις) η ίδια ομάδα που τώρα δεν θα κάνει Πάσχα, αλλά προπόνηση ενόψει Φάιναλ Φορ, κρίθηκε ακατάλληλη για μπάσκετ. Στη συνέχεια της regular season και μετά τις επτά απανωτές νίκες με χειροκρότημα σε όλα τα γήπεδα που επισκέφθηκε, η ίδια ομάδα χρίστηκε εφάμιλλη των Miami Heat.

Στο Top-16 οι ήττες από Κάχα Λαμποράλ, Μπαρτσελόνα και Σιένα οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι οι “Miami Heat” δεν μπορούν να νικήσουν σοβαρές ομάδες και δεν έχουν καμία τύχη, να φτάσουν στο Λονδίνο. Οι επόμενες πέντε νίκες δεν πιάσαν τόπο, αφού οι εντός έδρας γκέλες με την Μπαρτσελόνα και πολύ περισσότερο με τη Μακάμπι προκάλεσαν και πάλι πανικό, άγχος, απογοήτευση, α και εμπάθεια. Και στα προημιτελικά; Στα προημιτελικά τα 30 εκατομμύρια της Εφές δεν απασχόλησαν κανέναν, οι περισσότεροι νόμιζαν ότι η ομάδα του Μαχμούτι και ο ίδιος ο προπονητής της Εφές είναι μπακάληδες στην πλατεία Ταξίμ, οπότε πώς τολμάνε να θέλουν να αποκλείσουν τον πρωταθλητή Ευρώπης;

Οι πρωταγωνιστές στην Super BasketBALL

Όλα τα παραπάνω, μαζί με τον τραυματισμό του πιο σημαντικού (όχι καλύτερου) παίκτη Βαγγέλη Μάντζαρη, τα σκαμπαναβέσματα άλλων, την ατυχία με τον Πρίντεζη, τις αλλαγές ξένων, τον Πάουελ που δεν είναι σίγουρα ο Ντάνκαν και τον Πέρκινς που αποδείχθηκε λίρα μηδέν, αποτελούν το long story short του Ολυμπιακού στη φετινή Ευρωλίγκα, που το βράδυ με την Έφες ολοκληρώθηκε.

Ναι, η Ευρωλίγκα είναι μέχρι τους 8, από εκεί και πέρα είναι Φάιναλ Φορ, δηλαδή άλλου παπά Ευαγγέλιο. Όλες οι ομάδες έχουν στόχο το Φάιναλ Φορ, ακόμη και οι καλύτερες, οι άχαστες, δεν στοχεύουν στην κατάκτηση του τροπαίου, αλλά στη διεκδίκηση αυτού μέσα σε δύο βράδια. Μια φορά, τόλμησε η ΤΣΣΚΑ να θέσει ως στόχο το τρόπαιο, επειδή γινόταν το Φάιναλ Φορ στη Μόσχα και ούσα αήττητα πήρε ψηλά τον αμανέ και εν τέλει πήρε τον αμανέ και ηρέμησε.

Το 4/5 είναι σαν να έχει πάρει 2 Ευρωλίγκες

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, πάει στο Λονδίνο και θα βρεθεί στο τέταρτο Φάιναλ Φορ τα τελευταία πέντε χρόνια. Όσοι, μπορείτε να αντιληφθείτε το μέγεθος της επιτυχίας δεδομένων των δυσκολιών που έχει σαν διοργάνωση η Ευρωλίγκα, τις αλλαγές που γίνονται κάθε χρόνο σε ομάδες, τα μπάτζετ που ανεβοκατεβαίνουν, τα σύμφεροντα που έχουν και άλλες μεγάλες ομάδες της Ευρώπης, μπορείτε να καταλάβετε και ότι οι ερυθρόλευκοι θα περάσουν τη Μάγχη με το κεφάλι ψηλά, ως οι πρωταθλητές Ευρώπης που θα είναι εκεί για να πουν “ελάτε να το πάρετε”. Οι υπόλοιποι, δυστυχώς, δεν μας φτάνει ούτε η Μεγάλη Εβδομάδα για να συζητήσουμε, μέχρι να πειστείτε.

Η στιγμή της αποθέωσης των παικτών του Ολυμπιακού (video)

Όποιος είναι στην κειμενική παρέα μας ή περνάει τα βράδια του για να βλέπει Super BasketBALL θα θυμάται (ελπίζω) ότι έχω ξανασταθεί δεκάδες φορές στη σημασία του να διαχειριστεί ο Ολυμπιακός αυτή τη χρονιά όπως πρέπει. Μια Ευρωλίγκα που δεν την περίμενε κανείς και ένα πρωτάθλημα Ελλάδας 15 χρόνια μετά το τελευταίο, κάνουν τη ζωή μιας ομάδας δύσκολη, ειδικότερα όταν αυτή η ομάδα αποτελείται μεν από παίκτες που θέλουν να παίζουν στο κόκκινο και με την πλάτη στον τοίχο, αλλά όπως και να το κάνουμε δεν έχουν διαμορφώσει το χαρακτήρα τους, ώστε να επιβάλλουν διάρκεια στις επιτυχίες τους, τόσο εύκολα.

Γι’ αυτό και όποιοι βρείτε εισιτήριο για το Λονδίνο, να χειροκροτήσετε το φετινό Ολυμπιακό λες και έχει ήδη δύο Ευρωλίγκες σε αυτά τα πέντε χρόνια και να μην κοιτάτε μόνο αστέρια στις φανέλες, για να ικανοποιήσετε τις φίλαθλες και καθόλου ευκαταφρόνητες ορέξεις σας. Οι ομάδες μεγαλώνουν με τρόπαια, τίτλους και νίκες, αλλά διαμορφώνονται με πορείες, διάρκεια και μικρές επιτυχίες που συνθέτουν ένα παζλ θετικών προσήμων. Η Ευρωλίγκα δεν είναι ελληνικό ποδόσφαιρο, ούτε ελληνικό μπάσκετ όπου μπορείς να συνηθίσεις και να κακομάθεις στα πρωταθλήματα. Είναι η κορυφαία μπασκετική διοργάνωση. Αν πρωταγωνιστείς σε αυτήν, είσαι από τους νικητές, όχι από τους κομπάρσους.

Η τρέλα του Σπανούλη

Ο Βασίλης Σπανούλης δεν είναι ένας εύκολος παίκτης, δεν είναι ούτε ένας εύκολος άνθρωπος. Ζει για να νικάει, ζει για να διεκδικεί, ζει για να είναι στο επίκεντρο όχι της προσοχής (δεν έχει σε αντίθεση με αυτό που κάποιοι πιστεύουν εμμονή με την προσωπική δόξα), αλλά της προσπάθειας. Θέλει, επειδή το πιστεύει και μπορεί να διαμορφώνει καταστάσεις, να αλλάζει την ιστορία σε ένα ματς, σε ένα πρωτάθλημα, σε μια φάση. Και όταν δεν μπορεί να το κάνει, όταν δεν είναι καλός για συνεχόμενα ματς, τρελαίνεται ακόμη περισσότερο.

Η εμφάνισή του στο ματς με την Εφές αρχίζει και τελειώνει στο πρώτο σουτ, στο πρώτο τρίποντο. Βρείτε το βίντεο, βάλτε να το δείτε πάλι και προσέξτε το μάτι του, που γυαλίζει αμέσως μετά το σουτ. Και μετά βρείτε τη φάση, στο τέταρτο δεκάλεπτο, όπου ο Πρίντεζης πετυχαίνει γκολ φάουλ και πνίγεται στις αγκαλιές των συμπαικτών του. Ο Σπανούλης τον πλησιάζει για να του δώσει το χέρι και το πρόσωπό του είναι παραμορφωμένο από την ψυχολογία που έχει, από την πίστη του ηγέτη ότι σήμερα, ό,τι και να γίνει, θα πάμε στο Λονδίνο.

Videos από το κατάμεστο ΣΕΦ

Αυτή η τρέλα τον κάνει να θέλει να είναι πάντα μέσα στο γήπεδο, ακόμη και όταν έχουν κλείσει τα φώτα. Είτε κάθεται ο Μπαρτζώκας, είτε ο Ίβκοβιτς, είτε ο Ομπράντοβιτς, ο Σπανούλης θέλει να παίζει, θέλει να πρωταγωνιστεί. Αλλά στην ερώτηση “έχει πρόβλημα ο Σπανούλης με τον Μπαρτζώκα;”, η απάντηση είναι ότι ο αρχηγός του Ολυμπιακού επηρεάζεται πρώτα από την οποιαδήποτε κατάσταση και μετά από τα πρόσωπα. Δεν είναι από τους παίκτες που θα καταστρέψουν το κοινό καλό της ομάδας, για το εγώ τους, γιατί ξέρει ότι μόνο με την ομάδα μπορεί να ικανοποιήσει τη μεγαλύτερη ανάγκη του: τις νίκες.

Η μία εβδομάδα μετά το παιχνίδι στην Πόλη, ήταν ιδανική για να εκτονωθεί, να ηρεμήσει, να βάλει πάλι σε τάξη το μυαλό του και φυσικά να ξεκουράσει το σώμα του (νομίζετε ότι στα 31, ο Σπανούλης δεν έχει ανάγκη για ανάσες;), ώστε να επιστρέψει καλύτερος, πιο συγκεντρωμένος και έτοιμος να οδηγήσει την ομάδα από την οποία πληρώνεται όσο κανείς άλλος στο Φάιναλ Φορ. Αυτά για τον Σπανούλη, τουλάχιστον για την ώρα, καθώς όπως είπαμε τον νοιάζουν οι νίκες και το αποτέλεσμα. Οπότε, τον νοιάζει το τέλος της σεζόν, όχι ο Απρίλιος.

Η ομάδα

Ο Ολυμπιακός δεν έχει το καλύτερο ρόστερ στην Ευρώπη. Όποιος το βλέπει ως το καλύτερο, παρακολουθεί άλλο άθλημα. Έχει όμως ίσως το πιο συγκροτημένο, με εξαιρέσεις φυσικά την αδυναμία στο πέντε όχι σε επίπεδο ποσότητας παικτών, αλλά σε ποιότητα λύσεων (εξαιρείται ο Χάινς). Ωστόσο, όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, οι ερυθρόλευκοι έχουν ομάδα, όχι σύνολο από ονόματα και συμβόλαια, κάτι που παίζει ρόλο όταν αρχίζουν τα δύσκολα. Α, και κάτι σημαντικό, γιατί παραλίγο να το ξεχάσω: έχει σίγουρα το καλύτερο ρόστερ 9 εκατομμυρίων.

Οι πανηγυρισμοί των Αγγελόπουλων

Αυτό το μπάτζετ είναι μικρό, δεν είναι αριθμός που μπορεί να σου εγγυηθεί back to back συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ, εκτός και αν έχεις βρει το μυστικό: έχεις φτιάξει ομάδα. Τα προηγούμενα χρόνια, ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε προβλήματα αποδυτηρίων. Μπορεί να τα αντιμετωπίσει και στη συνέχεια, του χρόνου, κανείς δεν ξέρει, αλλά πέρυσι και φέτος που η ομάδα πάει καλά, όλα μέσα εκεί, στα άδυτα, είναι όπως πρέπει. Γι’ αυτό και οι παίκτες πραγματικά ενοχλούνται όταν δεν πάνε καλά σε ατομικό επίπεδο, γιατί καταλαβαίνουν ότι “πληγώνουν” την ομάδα. Αν ήταν κανένα μπουρδέλο, ο καθένας θα κοιτούσε την πάρτη του.

Παπανικολάου, Περπέρογλου, Πρίντεζης, Σλούκας, Μάντζαρης, Κατσίβελης, Μαυροειδής και Σπανούλης, είναι ένας ελληνικός κορμός που έχει μια πολύ καλή χημεία και αυτό δεν το βρίσκεις εύκολα, δεν συμβαίνει συχνά. Οι Έλληνες είμαστε λαός που του αρέσει η ίντριγκα, είναι στο αίμα μας. Και το ότι στον Ολυμπιακό, τουλάχιστον πέρυσι και φέτος, αυτή απουσιάζει, είναι το σημαντικότερο επίτευγμα του Ίβκοβιτς και του Μπαρτζώκα (ο ένας το πέτυχε, ο άλλος ως τώρα το κράτησε). Τα στατιστικά, τα συστήματα, οι αντιμετωπίσεις των σκριν, όλα έρχονται μετά από αυτό: αν δεν έχεις ομάδα, δεν έχεις σύστημα. Αν δεν έχεις ομάδα, δεν έχεις στον ήλιο μοίρα.

Πού πας ρε καραμήτρο Mr. Bean;

Ακόμη και χθες, μετά την πρόκριση του Ολυμπιακού, ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν είχε την καθολική επιβράβευση (δεν μιλάμε καν για αποδοχή, αυτό δεν γίνεται μέσα σε 10μήνες). Κάποιοι τον έλεγαν καραμήτρο, κάποιοι τον έλεγαν πάλι Mr. Bean και άλλοι απορούσαν ποια γυναίκα βρήκε και τον πήρε. Μάλιστα. Αρχικά να πούμε ότι έχει μια χαρά γυναίκα και μετά να συνεχίσουμε στα υπόλοιπα.

Μπαρτζώκας: "Δίκαια είμαστε εκεί που είμαστε"

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα δυσκολευτεί πολύ να κερδίσει τον κόσμο του Ολυμπιακού, τουλάχιστον τη συντριπτική πλειοψηφία του (δεν υπάρχει προπονητής που να κερδίσει τους πάντες, εδώ κάποιοι στον τελευταίο χρόνο του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό, προσπαθούσαν κάτι να ψελλίσουν, να βρουν τι δεν κάνει καλά). Όμως, το γεγονός ότι έχει αντέξει μετά από όλα αυτά που έχει ακούσει, έχει κρατήσει την ομάδα στον ίσιο δρόμο, έχει βρει λύσεις εκ των έσω σε προβλήματα που προέκυψαν μέσα στη χρονιά και κυρίως η ψυχραιμία που διατηρεί για να πει ακόμη και την ατάκα στη Super Basketball “αξίζει να σε σταυρώσουν πολλές φορές, για να ζήσεις τέτοιες βραδιές και νίκες”, αν μη τι άλλο είναι λόγοι ώστε ο κόσμος του Ολυμπιακού να τον σεβαστεί.

Η δουλειά που επέλεξε να κάνει είναι δύσκολη, οπότε από αυτήν την άποψη, πρόβλημά του, αν δεν μπορεί ας κάνει κάτι άλλο, ας ανοίξει περίπτερο. Όμως, τουλάχιστον από πλευράς στομαχιού, δείχνει να μπορεί και αυτές οι ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, πριν τις προπονητικές φιλοσοφίες, τα συστήματα και όλα αυτά τα τεχνικά ζητήματα, απαιτούν στομάχι και προσωπικότητα. Είναι αντρική δουλειά, που απαιτεί αρχές και ηθική, ακόμα και αν αυτή την τελευταία θα υπάρξουν φορές που θα προσπαθήσουν να στην πλήξουν για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Οπότε, μόνο τέτοιοι άντρες την κάνουν καλά, ανεξαρτήτως αν μοιάζουν με τον Mr. Bean ή με τον Mr. Universe.

Για το τέλος

Μέχρι το Φάιναλ Φορ δεν υπάρχουν πολλές μέρες όπως τα προηγούμενα χρόνια, για να καθίσουμε να ασχοληθούμε ακόμη και με το Πάσχα, αλλά είναι αρκετές για να μην ασχοληθούμε σήμερα μαζί του. Αυτή τη στιγμή ισχύει ακόμη και το 24ωρο που ο Ολυμπιακός, οι παίκτες του και ο προπονητής του δικαιούνται να κάνουν οτιδήποτε άλλο από το να σκεφτούν την ΤΣΣΚΑ, την Μπαρτσελόνα, τη Ρεάλ, το O2, οτιδήποτε έχει σχέση με το Λονδίνο.

Είναι ένα δικαίωμα που το κέρδισαν δίκαια και ξεκάθαρα. Οπότε, κάντε κάνα μπάνιο τώρα που άνοιξε ο καιρός, πάρτε καμιά λαμπάδα (ή ανάψτε κιόλας σε όποιο μπόι θέλετε) και ηρεμήστε. Όπως είδατε, η χρονιά ήταν και παραμένει μεγάλη...