Η είδηση για την οικονομική κατάσταση της Χαλυβουργικής, το μεσημέρι της Πέμπτης η οποία έδωσε μέχρι και αφορμή (;) στο φυσικοθεραπευτή της ομάδας του Παναθηναϊκού, Άκη Παναγιωταρά, να βάλλει εναντίον των αδερφών Αγγελόπουλων στο Facebook, ήταν μια εξέλιξη που κανείς δεν ξέρει αν όντως θα επηρεάσει και την ΚΑΕ Ολυμπιακός. Βέβαια, όσα χρόνια ασχολούνται με τον Ολυμπιακό ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος δεν έχουν εμπλέξει τη μία τσέπη με την άλλη. Τουλάχιστον οι δυο τους. Το τι κάνουν οι λογιστές άγνωστο.

Σίγουρα, η διαφορετική και πολύ πιο πειθαρχημένη οικονομική πολιτική που έχουν ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια για τον Ολυμπιακό βασίζεται σε ένα βαθμό στη γενικότερη κρίση της αγοράς και της χώρας, αλλά πατάει και πάνω στη συνειδητοποίηση ότι το να έχεις μια ομάδα 30 εκατομμυρίων δεν σου εξασφαλίζει την επιτυχία. Μάλιστα, όταν στον Ολυμπιακό πετούσαν εκατομμύρια από τα παράθυρα δεν σημαίνει ότι έρχονταν και έσοδα πίσω. Πάλι μέσα έμπαινε η ομάδα και πάντα μέσα θα μπαίνει, αφού ακόμη και ο Μπερτομέου βλέπει (όπως και δήλωσε) ότι το +11% στη διανομή των χρημάτων της Ευρωλίγκα δεν είναι αρκετό.

Επί της ουσίας, δεν έχει καμία σημασία αν η Χαλυβουργική και η μεγάλη πτώση των εσόδων της, θα επηρεάσει τον Ολυμπιακό, αφού σε αυτές τις περιπτώσεις η αξία (της ζωής) των οικογενειών που έρχονται αντιμέτωπες με την οικονομική ανασφάλεια μετράει περισσότερο από τις μεταγραφές και τις κατακτήσεις οποιασδήποτε ομάδας. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην ξέρουν καν ποιοι είναι οι παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού (ναι υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι, που έχουν ζωή εκτός σπορ). Αυτοί δεν ασχολούνται με εμάς, μην τους μπλέκουμε λοιπόν στα δικά μας.

Τώρα, θα μου πεις, γιατί τα μπλέκω εγώ αυτά σε ένα κείμενο. Αρχικά γιατί δημοσιογραφικά και μόνο, έχει ενδιαφέρον η ανακοίνωση για τη Χαλυβουργική, ενώ σε επίπεδο timing η συζήτηση για την πτώση του χάλυβα, έρχεται και πέφτει πάνω στον Ολυμπιακό που εδώ και ένα μήνα χαλυβδώνεται όλο και περισσότερο μέσα στο γήπεδο. Κυρίως με την επιστροφή του Πέτγουεϊ, με τον κάπως πιο προσαρμοσμένο Κόλινς (και ας μην είναι αυτό που θέλουν οι φίλοι της ομάδας), με τον ξεκούραστο Λοτζέσκι, τον διατηρημένο με χειρουργική χρησιμοποίηση από τον Μπαρτζώκα, Βασίλη Σπανούλη και με το σημαντικότερο: Την ταχύτητα στο παιχνίδι του.

Το είπε και ο Παντελής, το έχουμε πει ξανά και ξανά, το λένε ακόμη και στα πρωινά του Mega και του ΑΝΤ1, πως όταν ο Ολυμπιακός τρέχει και δημιουργεί, τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Αν κάτσει και παίξει στο ρυθμό του αντιπάλου (που τις περισσότερες φορές έχει στόχο να καταστρέψει την ερυθρόλευκη επιθετική ισορροπία) τα πράγματα δεν πάνε καλά και οι ήττες. Στα τρία τελευταία παιχνίδια ο Ολυμπιακός έχει ελέγξει το ρυθμό, δεν έχει πέσει σε παγίδες, κρατάει το μυαλό του καθαρό. Οκ, η Λαμποράλ και η Εφές δεν είναι οι πιο δύσκολοι αντίπαλοι του ομίλου του, αλλά όταν από 1-2, πας στο 4-2 σημασία έχει το αποτέλεσμα, όχι οι λεπτομέρειες αυτού.

Προφανώς, δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση που μπορεί, αλλά είναι σε τροχιά ανόδου, πιο φρέσκος, με λύσεις λόγω έλλειψης τραυματισμών, έστω και με παίκτες που προσπαθούν να αποδείξουν ότι ταιριάζουν σε αυτήν την ομάδα (Μπέγκιτς, Κόλινς). Άλλωστε, άλλοι παίκτες που ξέρουμε ότι κάνουν, αυτή την περίοδο είναι σε πραγματικό ντεφορμάρισμα. Ο Βαγγέλης Μάντζαρης και ο Κώστας Σλούκας είναι οι παίκτες κλειδιά που δεν αφήνουν αυτή τη στιγμή τον Ολυμπιακό να εκτοξεύσει το παιχνίδι του. Δεν πρέπει να σταυρωθούν, αλλά σίγουρα πρέπει να συνέλθουν και μάλιστα την επόμενη εβδομάδα η συμμετοχή τους και η απόδοση τους θα καθορίσει σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό την έκβαση του αγώνα με τον Παναθηναϊκό.

Η ανυπαρξία των περιφερειακών στα τελευταία ματς με τους πράσινους, έχουν δώσεις τον Πεδουλάκη και την ομάδα του ένα μεγάλο πλεονέκτημα που λέγεται έλεγχος ρυθμού και παιχνιδιού. Το ρυθμό και το παιχνίδι ποτέ δεν το έφτιαχναν οι ψηλοί και πάντα θα το κάνουν οι κοντοί. Έτσι είναι το μπάσκετ και ας λέγεται άθλημα για ψηλούς. Στη φάση που βρίσκεται τώρα ο Ολυμπιακός, αλλά και σε αυτήν που βρίσκεται τώρα ο Παναθηναϊκός (με Διαμαντίδη κουρασμένο, Ούκιτς προβληματικό – τουλάχιστον μέχρι χθες, γιατί μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, όχι για την Αθλητική Ένωση Πατεράδων), η περιφέρεια θα παίξει τον πιο σημαντικό ρόλο.

Ας αφήσουμε όμως το ντέρμπι, για την επόμενη εβδομάδα. Θα έχουμε πολλά να πούμε, θα έχουμε πολλά να κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς προσωπική άποψη και χωρίς δεύτερη σκέψη, ότι σε αυτό το πραγματικά όμορφο Top16 όπου δεν ξέρεις τι σε περιμένει (π.χ. μια τριαντάρα της Φενέρ στη Λαμποράλ, έτσι ξαφνικά), έχει κι άλλα παιχνίδια. Για την ακρίβεια, θα έχει άλλα τόσα. Είναι νωρίς για τελικούς, αλλά είναι το απόλυτο χρονικό σημείο, ώστε ο Ολυμπιακός να δείξει αν έχει περισσεύματα χάλυβα που θα του χρησιμεύσουν σε 1-2 μήνες.