Δεύτερη, συνεχόμενη, ήττα στην Ευρωλίγκα και άλλη μια πολύ κακή εμφάνιση. Μετά το -26 στην Τουρκία ήρθε και το -18 στο ΣΕΦ από τη Ζαλγκίρις Κάουνας και τώρα τα γάλατα άρχισαν να σφίγγουν, για το πώς ο Γιώργος Μπαρτζώκας, οι παίκτες, η διοίκηση των αδερφών Αγγελόπουλων θα διαχειριστούν αυτά τα σκωτσέζικα ντους (από την αμφισβήτηση στην Πόλη, στους πανηγυρισμούς για το διπλό στο ΟΑΚΑ και τώρα στο “φόβο” για τη συνέχεια και την πρόκριση στο Top 16 της Ευρωλίγκα), τα οποία στην προκειμένη περίπτωση, δεν με εμπνέουν για “μεγάλα κείμενα” και βαθυστόχαστες αναλύσεις, αλλά για ξεκάθαρες διαπιστώσεις, εκτιμήσεις και αλήθειες.

Όποιος θέλει, ας συνεχίσει παρακάτω:

1) Ο Ολυμπιακός περνάει κρίση. Όχι απαραίτητα αγωνιστική, γιατί για να περάσεις αγωνιστική κρίση, πρέπει πρώτα να βρεις ρυθμό μέσα στη χρονιά. Αυτό ακόμη δεν έχει γίνει κάτι που είναι λίγο πολύ αναμενόμενο. Περνάει, όμως, κρίση ταυτότητας: πρέπει να κερδίζει όλα τα ματς επειδή είναι πρωταθλητής Ευρώπης ή επειδή είναι απλά ο Ολυμπιακός; Βλέπουμε την ομάδα την περυσινή με νέο προπονητή που ψάχνει και ψάχνεται ή ένα καινούριο προπονητή με μια ομάδα που μπαίνει στο γήπεδο λες και κάνει τουρνέ στην Ευρώπη, για να επιδείξει το θαύμα του 2012;

Ξέσπασμα Ντόρσεϊ κατά των συμπαικτών του

2) Οι μοναδικοί παίκτες που μπαίνουν στο γήπεδο και παίζουν, χωρίς να σκέφτονται ούτε το τι έγινε πέρυσι, ούτε το τι θα γίνει φέτος, είναι ο Βασίλης Σπανούλης, ο Κάιλ Χάινς και ο Στράτος Περπέρογλου. Θα τους πιάσω από την ανάποδη: ο τελευταίος προέρχεται από μια ομάδα με έξι ευρωπαϊκά και πενταετή εμπειρία σε αυτήν, ο Χάινς δεν έχει μάθει να μην παλεύει σε κάθε φάση, σε κάθε ματς και ο Σπανούλης είναι ηγέτης και ένας από τους καλύτερους παίκτες της Ευρώπης που δεν χαμπαριάζει από τίποτα, εκτός φυσικά από την κούραση που όταν είναι συνεχόμενη όπως την τελευταία εβδομάδα, μπορεί να αποβεί μοιραία για την ομάδα που στηρίζεται πάνω του. Όλοι οι υπόλοιποι, είτε φαίνονται κουρασμένοι, είτε φαίνονται κορεσμένοι. Πιθανώς να ισχύει το πρώτο, αλλά έχει μεγαλύτερη σημασία να μην ισχύει το δεύτερο.

Μπαρτζώκας: "Αναλαμβάνω την ευθύνη"

3) Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας καλός προπονητής. Ξέρει το μπάσκετ, έχει φιλοσοφία, έχει γνώσεις. Όμως και στον Ολυμπιακό της “νέας χρυσής εποχής” και σε αυτόν των δύσκολων χρόνων, αυτά από μόνα τους δεν έφτασαν ποτέ. Το γερό στομάχι, οι καθημερινές σκληρές αποφάσεις, το καθαρό μυαλό εντός κι εκτός παρκέ και η διαχείριση αγωνιστικών και κυρίως εξωαγωνιστικών κρίσεων, είναι αυτά που οδηγούν, ιστορικά, τον οποιονδήποτε προπονητή του Ολυμπιακού στην επιτυχία ή τουλάχιστον στην αποδοχή.

4) Ο Τζόϊ Ντόρσεϊ “ψήλωσε” από το καλοκαίρι που είδε μια ολόκληρη ομάδα να τον περιμένει να αποφασίσει, αν θα μείνει στον Ολυμπιακό, αν θα πάει στο ΝΒΑ ή αν η Ελλάδα είναι καλό περιβάλλον για να εξελίξει την προσωπική του ζωή. Όσο για την περισσότερη μπάλα στα χέρια του, δεν θυμάμαι να είναι το βασικό προσόν του η επίθεση, αλλά η άμυνα, που σταμάτησε φέτος να παίζει με τον ίδιο ζήλο.

Ντόρσεϊ: "Φεύγω από τον Ολυμπιακό!"

5) Αν δεν κλείσει η πόρτα των αποδυτηρίων, για να διατηρηθεί το καλό ακόμη κλίμα που υπάρχει, θα ανοίξει η κερκόπορτα των χιλίων κακών. Τα έχουμε ξαναδεί αυτά, τα προηγούμενα χρόνια, όταν τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού ήταν μέρος ανάπτυξης, υπερτροφικών εγωϊσμών. Προφανώς και αυτό είναι δουλειά του Μπαρτζώκα. Ούτε δικιά σου, ούτε δικιά μου.

6) Καμία ομάδα δεν καταστρέφεται τον Οκτώβριο. Καμία ομάδα δεν θεωρείται επιτυχημένη τον Οκτώβριο, ακόμη και αν κερδίζει τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.

7) Το θέμα είναι να μάθεις να αντέχεις την κριτική. Ακόμη και την κακοπροαίρετη.

8) Το πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν είναι ότι έχει χάσει δύο ματς στην Ευρωλίγκα, αλλά ότι έχει διαλυθεί μέσα σε σκόρπια δεκάλεπτα.

9) Όπου ο Ολυμπιακός συνάντησε άμυνα με “ξύλο”, έχασε κατά κράτος. Αυτό σημαίνει ότι ο προπονητής πρέπει να δώσει το “ok” για να παίξεις κι έσυ έτσι κι εσύ σαν παίκτης να έχεις διάθεση, αντοχές και όρεξη να το κάνεις. Ένα από τα δύο να μην ισχύσει, το γλυκό χαλάει.

Ολυμπιακός - Ζαλγκίρις 61-79

10) Το ότι ο Ολυμπιακός κάνει φέτος αλλαγές στα σκριν μέχρι στιγμής δεν αποδίδει. Είτε επειδή δεν ταιριάζει στους παίκτες της ομάδας, είτε επειδή φαίνεται τα πόδια των παικτών να μην είναι ακόμη σε φουλ ρυθμούς και όταν συναντάνε τρεις Αμερικανούς όπως με τη Ζαλγκίρις, να χάνουν εύκολα τη γη κάτω από αυτά.

11) Δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα από το να είσαι το αουτσάιντερ και να παίζεις μια χρονιά χωρίς να σου δίνει σημασία κανείς. Αλλά όταν τα φώτα στρέφονται πάνω σου και άπαντες περιμένουν να κερδίζεις, να παίζεις καλά, να προσφέρεις θέαμα και να σηκώνεις κάθε χρόνο κούπες, τα πράγματα αλλάζουν και εκεί, ξεχωρίζουν οι καλοί παίκτες, από τους μεγάλους παίκτες.

12) Λείπουν ένας γκαρντ που να δημιουργεί-εκτελεί και ένας ψηλός που να παίζει με πλάτη στο καλάθι. Όποιος δεν τα βλέπει, ας δει άλλο άθλημα.

13) Στον Ολυμπιακό πάντα υπήρχαν “προβλήματα”. Παλιότερα υπήρχαν και περισσότερα, απλά τα έβλεπαν λίγοι και δεν τα έλεγε κανείς. Οι λόγοι πολλοί και διαφορετικοί.

14) Το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος του ματς, είναι ένα μικρό δείγμα υγείας ύστερα από την περυσινή επιτυχία της ομάδας. Το ότι το ΣΕΦ δεν κάνει ούτε για να περάσεις καλά σε συναυλία και ότι ο κόσμος έχει σπάνια ρυθμό, είναι πράγματα που ούτε επιστήμη δεν μπορεί να λύσει.

Πρίντεζης: "Εμείς φταίμε..."

15) Από τη στιγμή που γίνεται διαρκώς συζήτηση για το πόσο παίζει ο Παπανικολάου σε κάθε ματς, αλλά συγχρόνως όλοι λένε και γράφουν τα καλύτερα για τον Περπέρογλου, καταλαβαίνεις ότι έχουν αποπροσανατολιστεί άπαντες. Προφανώς και ο Παπανικολάου πρέπει να παίζει και προφανώς είναι ένας πολύ καλός παίκτης. Αλλά δεν υπάρχει λόγος, να γεννάς προβλήματα, απλώς για να έχεις κάτι να πεις.

16) Αν υπάρχει κάποιος που πραγματικά θα ηρεμήσει, αν φύγει όντως ο Ντόρσεϊ, αυτός είναι ο Λο. Όχι, ότι δεν υπάρχουν κι άλλοι βέβαια.

17) Ο Ίβκοβιτς αυτή τη στιγμή, ένα πράγμα μπορεί και θα σκέφτεται: ότι στον Ολυμπιακό, είτε σου βγαίνει η χρονιά, είτε σου βγαίνει η ψυχή. Έζησε και τα δύο, ξέρει καλύτερα από όλους τους προκατόχους του, από το 1997 και μετά.

18) Στην Ελλάδα και τον αθλητισμό της τα ζεις όλα. Κόσμος να ζητάει αεροπλάνο για τον Ζαρντίμ, για να φύγει στο ημίχρονο με τη Μονπελιέ και τους ίδιους να λένε “έκανε αλλαγές που οδήγησαν στην επική ανατροπή”. Μόλις 45 λεπτά αργότερα, ούτε καν μια μέρα. Συνεπώς, μην τρελαίνεστε, γιατί η λογική και η ψυχραιμία δεν έμεναν ποτέ εδώ.

Χάινς στο Sport24.gr: "Αισθανόμαστε ντροπιασμένοι"

19) Η Ζαλγκίρις είναι μια ομάδα που παίζει παρόμοιο μπάσκετ με τον Ολυμπιακό. Αλλά χρησιμοποίησαν εξαιρετικά τα σώματά τους για να κάνουν κουμάντο στο παρκέ και κυρίως την άμυνα. Και αν σου βγει η άμυνα σε τόσο απόλυτο βαθμό, στην επίθεση μπορεί να μπουν όλα.

20) Ο Βον Γουέιφερ έμεινε στην ιστορία. Ο Ντόρσεϊ θα τον ακολουθήσει.

21) Το ρόστερ του Ολυμπιακού είναι γεμάτο από παίκτες ικανούς και εξελίξιμους. Όμως, η κατάκτηση της Ευρωλίγκας, τους έκανε στα μάτια των περισσότερων, υπερήρωες και υπερπαίκτες. Σόρι, αλλά δεν είναι τίποτα από τα δύο.

22) Όμως, αυτό το παραπάνω ακούγεται κάπως σαν θεωρία. Το ότι ο Πρίντεζης δείχνει κουρασμένος και ο Άντιτς έχει 0/13 ή το ότι πίσω από τον Σπανούλη στα γκαρντ (και με τον Λο από τραυματισμό) δεν υπάρχει παίκτης για να βοηθήσει στο - εύκολο - σκοράρισμα, είναι στοιχεία που καθορίζουν την απόδοση της ομάδας.

23) Η συγκεκριμένη διοίκηση του Ολυμπιακού δεν άνοιγε ποτέ τις πόρτες των αποδυτηρίων για να πιάσει προπονητές και παίκτες από το γιακά. Η ψύχραιμη στάση σε πολύ χειρότερες κρίσεις και σε πολύ χειρότερες και αποξηραμένες περιόδους, αποτελεί χαρακτηριστικό της. Παίρνει θέση, παίρνει αποφάσεις, αλλά ποτέ σε πανικό. Σημασία έχει η προστασία της ομάδας. Αυτή είναι πάντα πάνω από όλους και όλα.

24) Η κριτική είναι πάντα πιο εύκολη και πιο αυτοϊκανοποιητική στις στραβές και τις δύσκολες του άλλου. Στις επιτυχίες, πολλές φορές δεν έχεις ή μπορεί και να μην θες να γράψεις. Ισχύει για όλους (including me).