Έχουν περάσει δέκα χρόνια από εκείνο το κάπως άβολο αυγουστιάτικο απόγευμα, όπου η Γιουνάιτεντ υποδέχθηκε την Μπόλτον σε ένα συνήθως αδιάφορο και ελάχιστα προβλέψιμο παιχνίδι, με τον κόσμο στο Όλντ Τράφορντ να είναι ταυτόχρονα μουδιασμένος και ανυπόμονος.

Το μούδιασμα ήταν παρενέργεια της αποχώρησης του Ντέιβιντ Μπέκαμ, η ανυπομονησία ήταν για τον αντικαταστάτη του, ο οποίος μάλιστα ενώ δεν ήθελε να πάρει τον αριθμό 7, ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον σχεδόν του τον επέβαλε, για να του δώσει ένα ακόμη κίνητρο, δεδομένου ότι τη συγκεκριμένη φανέλα εκτός από τον Μπέκαμ, είχαν φορέσει παίκτες θρύλοι της Γιουνάιτεντ, όπως ο Μπεστ, ο Ρόμπσον και ο Καντονά.

Με ένα περίεργο μαλλί, βγαλμένο από την πορτογαλική επαρχία (στην καλύτερη) ή τα rave ( βλέπω κύκλους) μαγαζιά της Ευρώπης (στη χειρότερη), ο Κριστιάνο Ρονάλντο μπήκε στο 60’ ως αλλαγή (σε ένα παιχνίδι που θα τελείωνε με ένα 4-0 υπέρ των «μπέμπηδων») και στην πρώτη του επαφή με την μπάλα, θέλησε και επιχείρησε να στριφογυρίσει πάνω της, αλλά ήρθε ένα τάκλιν από τον Νίκι Χαντ να του κόψει τη φόρα. Υποτίθεται. Γιατί, στην πραγματικότητα καμία φόρα δεν κόπηκε, καμία ντροπή δεν ένιωσε ο 18χρονος τότε Πορτογάλος. Σηκώθηκε, συνειδητοποιώντας ότι η Αγγλία δεν είναι Μαδέιρα και πιθανότατα έβγαλε κάποιο μαγικό ζωμό από την τσέπη του, αφού από τα επόμενα λεπτά και μέχρι να φύγει από την Πρέμιερ Λιγκ, δεν ξαναέπεσε (εύκολα) κάτω.

Μάλιστα, στο ίδιο ματς με την Μπόλτον, για τα υπόλοιπα 30 λεπτά χόρεψε για τα καλά την άμυνα των Wanderers και όταν τελείωσε το παιχνίδι, η πλειοψηφία των οπαδών της Γιουνάιτεντ είχε ξεχάσει τον Μπέκαμ και είχαν πάρει οριστικά το μέρος του Φέργκιουσον (έστω και ετεροχρονισμένα) σε εκείνη την περιβόητη ιστορία με το ιπτάμενο παπούτσι. Για τα επόμενα χρόνια, όπως οι περισσότεροι γνωρίζετε, ο Κριστιάνο Ρονάλντο μάζεψε προσωπικά βραβεία, σήκωσε τρόπαια, έγινε αρχηγός της Γιουνάιτεντ, πρωταθλητής Ευρώπης το 2008, έκανε ένα συμβόλαιο αξίας 122 εκατομμυρίων λιρών (το μεγαλύτερο στην Αγγλία), πήγε με την Gemma Atkinson (τουλάχιστον αυτή ξέρουμε), κατηγορήθηκε για απόπειρα βιασμού, το 2010 γνώρισε την Irina Shayk και έγινε πατέρας.

Στο Θέατρο των Ονείρων οι φανέλες του πολλαπλασιάζονταν όπως τα κόκκινα σημάδια απλώνονται στο Plague, το παιχνίδι-κόλλημα με τους ιούς για το iPad και μάλιστα πολλές από αυτές θα τις δούμε απόψε στον επαναληπτικό αγώνα με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Γιατί, ο Κριστιάνο Ρονάλντο παρότι αποτελεί έναν αρκετά αντιπαθητικό παίχτη για τους αντιπάλους, όταν τον έχεις στην ομάδα σου, δεν μπορείς να παρά να ενθουσιαστείς από τη σχεδόν εργοστασιακή κατασκευή του, που όπως λέει και ο Φέργκιουσον, του επιτρέπει να είναι το ίδιο καλός στο έδαφος και στον αέρα, στη δύναμη και την τεχνική. Ρωτήστε και τον Φιλέρη, για παράδειγμα, τι έλεγε όταν ο CR7 ήταν στη (μισητή για εκείνον) Γιουνάιτεντ και τι λέει τώρα, που έχει εναποθέσει τις ελπίδες του για ένα ακόμη τρόπαιο Τσάμπιονς Λιγκ, πάνω του.

Όμως, ο άνθρωπος που τον έκανε παίκτη (ίσως και άνθρωπο, αφού βρέθηκε στη ζωή του, πάνω που ο Ρονάλντο έχασε τον πατέρα του, σε ηλικία 20 ετών) έχει δώσει το σύνθημα για τη ρεβάνς με τη Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία θα κρίνει το ποιο από τα δύο football brands θα προχωρήσει στην επόμενη φάση του θεσμού. «Αν φοβηθούμε αυτά που μπορεί να κάνει ο Ρονάλντο, τότε θα ξεχάσουμε τι μπορούμε να κάνουμε εμείς», είπε ο προπονητής της Γιουνάιτεντ και με λίγα λόγια περιέγραψε την ουσία της αναμέτρησης ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι ένας πολύ καλός παίκτης, ίσως ο καλύτερος (αναλόγως αν από ποια πλευρά το κοιτάς, τη δικιά του ή του Μέσι) αυτή τη στιγμή, αλλά στο Όλντ Τράφορντ δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα, για να καθορίσει μόνος του μια ολόκληρη πρόκριση, ακόμη και αν σκοράρει απέναντι στην πρώην ομάδα του, την οποία συναντάει ως αντίπαλος για πρώτη φορά μετά από εκείνο το φιλικό με τη Σπόρτινγκ στο οποίο τον ερωτεύτηκε ποδοσφαιρικά ο Φέργκιουσον. Είναι αλήθεια, πως ο 71χρονος προπονητής της Γιουνάιτεντ ξέρει όσο κανείς άλλος τις δυνατότητες του Ρονάλντο και όσο και αν κάθε μέρα χρησιμοποιεί το χιούμορ του για πως αντιμετωπίζεται («αν δεν εμφανιστεί, αντιμετωπίζεται»), κατά βάθος ο μετρ των mind games προσπαθεί να «κοιμίσει» τον πρώην μπέμπη του.

Για τον οποίο, άλλωστε, πάντα του αρέσει να λέει ότι «τον πήρα παιδί, έφυγε άντρας». Τώρα, βέβαια, η συζήτηση για το πόσο πραγματικά σημαντικός ήταν ο Κ. Ρονάλντο για τη Γιουνάιτεντ είναι μεγάλη. Σίγουρα όχι όπως παίκτες όπως ο Γκιγκς ή ο Κιν, έστω και αν ο Πορτογάλος ήταν και παραμένει ένας πραγματικός σταρ. Τα έξι χρόνια που έμεινε στο Μάντσεστερ τον βοήθησαν να ωριμάσει και θα ήταν ένας εντελώς διαφορετικός και πιθανότατα μικρότερης εμβέλειας παίκτης αν από τη Σπόρτιγκ πήγαινε πρώτα (για παράδειγμα) στην Πόρτο και όχι σε μια ομάδα με μέγεθος και παγκόσμια απήχηση όπως η Γιουνάιτεντ. Αυτή την ομάδα που θα συναντήσει απόψε, σε ένα γήπεδο όπου και ο Μπέκαμ δάκρυσε όταν επέστρεψε ως αντίπαλος.

Και επειδή ο Κ. Ρονάλντο έχει μια ευκολία στο κλάμα, πιθανότατα να δούμε να συμβαίνει το ίδιο, αν ακουστεί μάλιστα και τo:

Viva Ronaldo, viva Ronaldo!
Running down the wing, here United sing… viva Ronaldo!

Είναι σίγουρο, ότι το ποδοσφαιρικό ντέρμπι ανάμεσα στη Γιουνάιτεντ και τη Ρεάλ, που θα κρίνει την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, εκτός από μπάλα (πόσες φορές έχουμε δει τη Γιουνάιτεντ να κλείνεται στην έδρα της; Ελάχιστες) και γκολ από τον CR7, ο οποίος σκοράρει (με βάση τα μαθηματικά) σε κάθε ματς της Ρεάλ, θα έχει και συγκινήσεις. Είναι ένας αγώνας που μπορεί να κρίνει πολλά, ακόμη και δουλειές, ακόμη και προπονητές, ακόμη και διοίκησης. Ο Φέργκιουσον ερχόμενος από μια περυσινή απώλεια τίτλου από τη Σίτι, φέτος πρέπει να οδηγήσει την ομάδα του στην κορυφή της Αγγλίας και να μην μείνει πάλι εκτός Ευρώπης από τόσο νωρίς, διαφορετικά θα είναι πασιφανές ότι πλησιάζει το πλήρωμα του χρόνου για εκείνον.

Από την άλλη, ο Μουρίνιο είναι με το ένα πόδι έξω από το Μπερναμπέου και πάντα θα θέλει, να βάλει και τα δύο πόδια του στα παπούτσια που φοράει ο σερ Άλεξ, αφού έχει δηλώσει πως η Γιουνάιτεντ είναι ένα προσωπικό όνειρό του. Όσο για τον Ρονάλντο; Οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ πάντα θα θέλουν την επιστροφή του Θέατρο των Ονείρων, αλλά όπως έχει γίνει και στο παρελθόν, η πιο επιτυχημένη ομάδα εντός αγγλικών συνόρων παραμένει πάνω από όλους. Πάνω από παίκτες όπως ο Μπεστ, πάνω από αρχηγούς όπως ο Γκιγκς και ο Κιν, πάνω από αστέρια όπως ο Μπέκαμ, ο Καντονά και ο Ρονάλντο, πάνω από τον Φέργκιουσον και φυσικά πάνω από τον Γκλέιζερ.

Ο τελευταίος θα δει τον Κριστιάνο Ρονάλντο αντίπαλο και θα εύχεται επί 90 λεπτά και θα εύχεται να μην το πληρώσει ακριβά. Πολύ πιο ακριβά από όσο τον πούλησε…