Με πάνω από 50% ποσοστό στα δίποντα, σε εκτός έδρας αγώνα, δεν χάνεις. Με 48% ευστοχία και 13 στο σύνολο τρίποντα, δεν χάνεις. Με 20 ασίστ δεν χάνεις. Με τον Γιώργο Πρίντεζη στο πιο ολοκληρωμένο παιχνίδι της καριέρας του δεν χάνεις. Με την Μπαρτσελόνα να σκοράρει 63 πόντους μέσα στο γήπεδο της, δεν χάνεις. Με τέτοια συγκέντρωση και προσήλωση στο αγωνιστικό (και στις δυο μεριές του γηπέδου) και μάλιστα αμέσως μετά από μεγάλη ήττα, δεν (ξανά)χάνεις.

Ακόμα και αν εκτελέσεις 3 μόλις βολές, σε 40 λεπτά αγώνα που προηγείσαι και κυριαρχείς πάνω στο παρκέ, παίζοντας απέναντι σε μια πολύ σκληρή και ορισμένες φορές εκτός ορίων άμυνα. Ναι, ο Ολυμπιακός έκανε την καλύτερη εμφάνιση της χρονιάς, στο πιο κρίσιμο σημείο της φετινής πορείας του στην Ευρωλίγκα.

Γιατί, ακόμα και αν το 2-0 στο ΣΕΦ θα μπορούσε να ισοφαριστεί, επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι οι ερυθρόλευκοι θα δυσκολεύονταν (για να μην το πω απίθανο) να κερδίσουν τρεις συνεχόμενες φορές μια πιο πλήρη ομάδα, με λιγότερα αγωνιστικά προβλήματα, με ψηλά κορμιά, μια ομάδα τέλος πάντων που εκ των πραγμάτων δεν είναι η πιο ταιριαστή για τον Ολυμπιακό ως αντίπαλος. Όμως, ο τρόπος με τον οποίο έπαιξε η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου στο Παλα(β)ού Μπλαουγκράνα (σ.σ. μια εξαιρετική έμπνευση-τίτλος από τους Δημήτρη Κωνσταντινίδη και Γιάννη Φιλέρη) από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, έδειξε στους Ισπανούς και τον Πασκουάλ συγκεκριμένα ότι είναι πολύ δύσκολος δρόμος αυτός που οδηγεί στη Μαδρίτη, γιατί πλέον περνάει από τον Πειραιά.

Σίγουρα δεν μπορείς κάθε βράδυ να παρουσιάζεις αυτό το ολοκληρωτικό μπάσκετ και σαφώς η Μπαρτσελόνα δεν είναι μια ομάδα που δεν ξέρει να αντιδράει ή ακόμη πιο σωστά, δεν έχει το ρόστερ, την εμπειρία και τον προπονητή για να αντιδράσει. Ωστόσο, οι ερυθρόλευκοι αυτά τα 3-4 χρόνια που πρωταγωνιστούν πραγματικά στην κορυφαία μπασκετική διοργάνωση, έχουν περάσει στο DNA τους την έννοια του winner και την ταυτότητα μιας ομάδας που στα play offs τα δίνει όλα, ακόμα και αν αυτό δεν το μαρτυρούν όλα τα παιχνίδια και οι εμφανίσεις της σε μια σειρά αγώνων. Αν θυμηθείτε, όλες οι σειρές του Ολυμπιακού στη φάση των 8 από τη χρονιά της Πόλης και μετά, έχουν μέσα το στοιχείο της δύναμης, της ψυχικής αντοχής, του χαρ

Χρειάζεται, βέβαια, να διαχειριστεί την πίεση αυτού του πρώτου αγώνα στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και εκτός από την ομάδα, την ίδια πίεση και την ίδια αγωνία οφείλει να διαχειριστεί και ο κόσμος που θα κατηφορίσει και (όπως συνηθίζεται σε αυτές τις μεγάλες “γιορτές”) θα γεμίσει το γήπεδο του Φαλήρου. Το σύστημα της Ευρωλίγκας και γενικότερα το σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι πια μια διαφορετική επιστήμη από αυτή που είχαμε μάθει πριν από 5-10 χρόνια. Σε μια σειρά “best of five” όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και αν υπάρχει αυτό το κλισέ με το πλεονέκτημα έδρας που δεν σπάει, τους έχοντες αυτό που συνήθως φτάνουν στα Final Four και γενικότερα τις παραδόσεις που συνήθως κρατάμε δημοσιογράφοι, στατιστικολόγοι ή

Η διπλή διαφορετική εικόνα του Ολυμπιακού στα παιχνίδια της Ευρωλίγκας πρέπει να βγάλει ένα μέσο όρο και πάνω σε αυτόν να δουλέψουν προπονητές και παίκτες τις επόμενες ημέρες. Ούτε η πρώτη βραδιά της απόλυτης παράδοσης, ούτε η δεύτερη βραδιά της απόλυτης επικράτησης είναι η πραγματική εικόνα του ζευγαριού και αυτό είναι κάτι που σε μεγάλες ήττες και ακόμα περισσότερο μεγάλες νίκες

όπως ο Πρίντεζης, ο Σπανούλης, αλλά και ο Μάντζαρης είναι από τα βασικότερα συστατικά στις επιτυχίες των ελληνικών ομάδων. Ο γηγενής κορμός είναι αυτός που παραδοσιακά σηκώνει το υπόλοιπο σύστημα και χωρίς αυτούς (αλλά και τον Σλούκα ή τους μικρότερους Παπαπέτρου, Αγραβάνη), οι ξένοι δεν θα φτάσουν.

Φάνηκε όμως στο δεύτερο βράδυ της Βαρκελώνης ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να βγάλει εκτός μάχης την Μπαρτσελόνα και να πάει αυτός στη Μαδρίτη το Μάιο. Το ξέρουν πια και οι συνήθως αλαζόνες Καταλανοί/Ισπανοί και λοιπές δυνάμεις της συγκεκριμένης χώρας, ότι αλλιώς τα είχαν φανταστεί και αλλιώς τους ήρθαν και μπορεί τώρα την πίεση να την έχει ο Ολυμπιακός, αλλά για 40 λεπτά ο Πρίντεζης και οι συμπαίκτες του έπαιρναν με τα πιεσόμετρα, την πίεση των αντιπάλων τους, γιατί είχαν χλωμιάσει. Όμως, το 1-1 απέχει δύο νίκες από την πρόκριση και καλό είναι να κλείσουμε το κείμενο εδώ. Κάθε επόμενη λέξη, μπορεί να κοστίσει ακριβά, γι’ αυτό το πιο σωστό κλισέ του αθλητισμού είναι αυτό που λέει “κοιτάμε μόνο το επόμενο παιχνίδι”.